Poddasze

Gdyby nie była w stu procentach skupiona na puchonce, zapewne warknęłaby na intruzów za drzwiami. Zamiast tego jedynie oderwała się od jej szyi zrezygnowana ze wzrokiem wciąż zamglonym z pragnienia i niedawno osiągniętej ekstazy. Miała minąć jeszcze chwila zanim jej rozum planował powrócić do jej ciała, aktualnie wciąż była pod tym dziwnym czarem Elektry, z żalem pozwalając się jej odsunąć po tym ostatnim pocałunku.
- Trzymam Cię za słowo - odpowiedziała dość cicho lekko ochrypniętym, niskim głosem. Ich mała bańka intymności miał zaraz pęknąć, ale tym jednym spotkaniem rozpoczęły właśnie relację, która prawdopodobnie miała się toczyć właśnie w taki sposób, ukradkiem. Relację opartą na tym niesamowicie silnym przyciąganiu, sprawiającą że każda chwila i ukryty kąt który znajdą dla siebie zapisze się w ich pamięci, tak jakby miało się to już więcej nie zdarzyć. Żadna z nich nie oderwała wzroku od tej drugiej nawet na moment gdy się ubierały, chcąc przedłużyć to jeszcze chociaż trochę, nie mogąc stracić nawet jednej sekundy z czasu który im pozostał.
Gdy Fyodorova opuściła pomieszczenie, Flora, już w pełnym ubraniu, opadła plecami na kanapę na której jeszcze chwilę temu kompletnie traciła rozum. I dziewictwo, a przynajmniej tak jej się wydawało. Dookoła siebie czuła ich zmieszane zapachy, udowadniające że to wcale nie był wytwór jej wyobraźni. Zamknęła oczy przykrywając twarz dłońmi i pozwoliła sobie jeszcze przez chwilę trwać w tym stanie euforii pomieszanej z niedowierzaniem i być może odrobiną wstydu. Całe to zdarzenie było tak bardzo nie pasujące jej do idei samej siebie jaką znała, równocześnie czuła że to było takie... właściwe? Naturalne? Ta niesamowita blondynka w tak krótkim czasie zafundowała Wilsonównie spełnienie fantazji sprzed lat, seks, ukojenie przed pełnią i do kompletu kryzys tożsamości. Nie miała pewności czy chce poznać tą inną Florę, zaczepną, pewną siebie i seksowną. Do dziś nie wiedziała o jej istnieniu, być może trochę się jej bała. Jedyne co do czego miała stuprocentową pewność było to, że nie będzie już w stanie ominąć Elektry obojętnie, a gdy ta ją wezwie to prawie na pewno odpowie. Ewidentnie nie miała woli wystarczająco silnej by się powstrzymać. Głosy za drzwiami nie odchodziły, niechętnie więc podniosła się i wyszła z pokoju.

/zt