Klasa Astronomii

Wysłuchała wymijającej wypowiedzi koleżanki i pokiwała głową. Dostrzegła łzy w jej oczach i z miejsca zaczęła wątpić, że jakiś zwykły ból brzucha byłby na tyle uciążliwy, że Gryfonce stawałyby łzy w ślepiach. Przekrzywiła głowę.
- Może pójdę z Tobą po lekcji do pielęgniarki? - Zaproponowała, korzystając z tego, że nauczyciel jeszcze nie zaczął lekcji, a uczniowie nadal się zbierali. - Albo powiedz nauczycielowi, może pozwoli Ci iść już teraz - dodała.
Wtedy rozpoczęła się lekcja, więc Baldwin zwróciła swoje oczy w stronę profesora wykładającego transmutację. Dziwne, ale miała wrażenie, że dźwięk jego głosu sprawił, że Mercedes na krześle obok aż podskoczyła, drżąc jak osika. A może tylko jej się zdawało? Uspokoiła swoje przeczucie i uznała, że zastanowi się nad tym po zakończeniu lekcji.
Na pewno wszyscy znają to dziwne uczucie, że jest się obserwowanym. Zerknęła do tyłu i przyłapała na tym Zoję Yordanową. Posłała jej pytające spojrzenie, ale ze względu na dziwne zachowanie nauczyciela, odwróciła się ponownie.

Keitaro nie miał co robić w salonie, więc ubrany w szkolną szatę wyszedł na korytarz. Po chwili kręcenia się po korytarzu zobaczył tłum uczniów kierujący się gdzieś. Poszedł za nim, aż w końcu wylądował po klasą astronomii. Przed klasą zobaczył swojego dobrego znajomego, Nicolasa. Ostatnio mial go kryc podczas uczty powitalnej na poczatek roku szkolnego. Astronomia wydawała się być nudnym przedmiotem. Keitaro wszedł do klasu i zasiadł z tyłu na lewo od wejścia. Rozłożył się i wyciągnął wszystkie potrzebne rzeczy na lekcję. Czekał, aż coś zacznie się dziać...

Do klasy wsunęła się niedaleko po Hannah, i, wiedziona poprzednim tygodniem, to właśnie nieopodal Prefekt Naczelnej zajęła miejsce. Może nie takie, które sąsiadowało bok w bok - nie czuła się zaproszona do podobnie bliskiego kontaktu, jednak i tak nie usiadła w odosobnieniu, a to już niemały społeczny sukces...
Klasę powitała cichym, szeptliwym "dzień dobry" i rozejrzała się po zebranych uczniach ciemnymi, orzechowymi oczyma. Spostrzegła Nancy i posłała jej smutny półuśmiech współczucia, zupełnie jak w zeszłym tygodniu. Miała posłać dziewczynie list, nie mogąc jej odnaleźć w murach Hogwartu, ale zabrakło jej odwagi - a nuż Gryfonka nie miała ochoty na żale i zwierzenia, a już w szczególności komuś, kogo znała tylko z czasów, kiedy obie były małymi dziewczynkami?
Kiedy wszedł profesor, dziewczątko milcząco skinęło mu głową, bardziej zafrapowane depczącą mu po piętach, drobną Gryfonką o bardzo ładnym imieniu... Niemo przyglądała się jej drżącym ramionom, podkulonym nogom i zaciśniętym, drobnym dłoniom. Własne również zacisnęła, tyle że na obwolucie podręcznika do Astronomii.

Puchonka wpadła do sali dobrą chwilę przed rozpoczęciem lekcji. Przecisnęła się bez słowa przez tłum, zajmując miejsce dogodne dla niej - czyli jak zwykle w połowie klasy, by być daleko od biurka a i by przy okazji słyszeć co się dzieje. Skinęła głową do znajomych osób, jednak nie mając ochoty na wdawanie się w żadną dyskusję poprawiła się na niewygodnym krzesełku kładąc rzeczy potrzebne do lekcji na stole. A potem zawiesiła się na okładce podręcznika oczekując, aż skończą się zajęcia.

Spacerował sobie po szkole z sporym zapasem ciastek które zwinął będąc na obiedzie i tak nawet nie szczególnie szukając kłopotów skierował swe kroki ku pokoju wspólnemu i może nawet by tam trafił, gdyby nie to, że zainteresował się masą biegnących uczniów do klasy astronomicznej. Oczywiście pierwsze co mu przyszło na myśl to jakaś bójka, bo on nie patrzył się na ogłoszenia szkolne i zwłaszcza na plan zajęć. Dlatego zajadając się ciastkami zawiniętymi w sporą kartkę pergaminu zmienił nieco swe plany i również poszedł na lekcję. Po drodze spotkał swojego przyjaciela z dormitorium.
- Hej Kei wiesz co tam się dzieje? Bo niezły tłum się tam zebrał.- Powiedział do chłopaka przy okazji częstując ciastkami znajomego.
Stanął naprzeciwko drzwi i naciskając na klamkę popchnął je mocno przed siebie nie zwracając uwagi na to że ktoś może stać za nimi. Najwyżej przeprosi jeśli to będzie dziewczyna, albo jeszcze naskoczy jeśli to będzie jakiś facet. Jego wzrok wbił się w nauczyciela który już widocznie rozpoczął lekcję i nieco zdezorientowany wszedł do klasy. Siadając gdzieś na prawo w ostatnich ławkach, a wzrokiem pokazał do kolegi by usiadł na lewo. Muszą widzieć w końcu całą klasę prawda.

- Brak pytań? No dobra... Więc przygotujcie swe pióra - sięgnął po różdżkę, skierował jej koniec w kierunku tablicy, a po chwili na niej pojawił się płonący napis "Podstawowe pojęcia astronomiczne".
- To wasz temat lekcji. Zanotujcie go sobie. Moje pierwsze pytanie: Wiecie, czym jest astronomia? Dłoń do góry, kto wie - mruknął, spoglądając na twarzyczki obecne na zajęciach, z nadzieją, że będzie mógł sobie oszczędzić trudu przy tłumaczeniu i komuś dać dodatkowe punkty za kilka prostych definicji, a potem po prostu zakończyć lekcję i wrócić do swoich spraw.

Można było się zapytać: Co to się stało że zawsze punktualna Christine, zjawiła się w wieży astronomicznej kilka minut po czasie? Otóż dziewczynę ostatnio prześladuje jakiś pech. No i jak zawsze kilka minut przed czasem, tak dzisiaj wpadła do sali w ostatniej chwili. Kamień spadł jej z serca, kiedy zdążyła się zorientować że lekcja jeszcze się nie rozpoczęła. Jeszcze tylko brakowało, żeby prefekt Slytherinu, straciła kilka jakże cennych punktów, za spóźnienie. Przywitała się cichym "dzień dobry" z profesorem i rzuciła okiem na zgromadzonych uczniów. Z niezadowoleniem stwierdziła że ślizgoni jak zawsze, nie popisali się frekwencją. Mogli by ją kiedyś zaskoczyć i zjawić się hurtowo, oj jakże by się wtedy cieszyła. Na końcu sali zauważyła Dymitra, tak więc nie chcąc siedzieć za blisko niego, upatrzyła sobie ławkę z przodu, dosiadając się do Charlesa. Przywitała się z nim cicho, uśmiechając się ciepło. Wypakowała swoje rzeczy z torby, a zaraz potem rozpoczęła się lekcja.

Zapisała szybko temat zajęć i jej ręka poderwała się do góry. Zamierzała zyskać trochę punktów na tej lekcji.
- Astronomia to nauka o ciałach niebieskich, ich budowie, ruchach, pochodzeniu i ewolucji oraz o materii rozproszonej w przestrzeni kosmicznej. Astronomia, a ściślej jej dział zwany kosmologią, zajmuje się także Wszechświatem jako całością - odpowiedziała płynnie, starając się nie ociekać swoim bułgarskim akcentem. Dlatego nie przepadała za publicznymi wypowiedziami.
Niedługo po jej wypowiedzi, do klasy weszła przyjaciółka Gryfonki. Uśmiechnęła się do Christine, ale ta postanowiła nie siadać obok niej, ale obok rudego prefekta. Banan na twarzy Yordanovej zniknął niemal od razu. Co z tymi ludźmi się ostatnio porobiło? Czy może William nakablował na nią, że obraziła się na niego? Ale co jak co, Christine chyba powinna zrozumieć, że komentarze dotyczące wyglądu ze strony chłopców są nie na miejscu. Mimowolnie przysłoniła swoje usta dłonią, zakrywając druciak na zębach. Będzie musiała kogoś znaleźć, kto jej wyprostuje te zęby... Jutro po zajęciach pojedzie do Londynu.

Spojrzał na Zoję z delikatnym uśmiechem i przytaknął jej głową.
- Dom oraz nazwisko. - skwitował krótko a potem rozejrzał się po klasie. To dziwne było, że na jego lekcji było tak cicho i w miarę spokojnie.
- Ktoś chce dodać coś do definicji tejże panny? - rzucił w eter, czekając. Co prawda dziewczyna podała pełną definicję, nawet ją ozdobiła nieco bardziej dodając informację o kosmologii, ale być może ktoś wie coś jeszcze.

Słysząc pierwsze pytanie dłoń Charlesa wystrzeliła do góry. Gdy uzyskał prawo głosu uśmiechnął się znów i wyrecytował płynnie formułkę:
- Nauka którą mugole zwykli zaliczać do nauk z gatunku przyrodniczych. Zajmuje się kosmosem, wszystkimi ciałami niebieskimi i zjawiskami występującymi poza Ziemią, jak i tymi które oddziałowują w jej atmosferze, wnętrzu lub na powierzchni a są pochodzenia pozaplanetarnego. Warto zaznaczyć, że jest też jedna z najstarszych nauk. Charles Wilson, Gryffindor, rok VI panie profesorze. - dopowiedział i usiadł znów na krześle. Na widok Christine siadającej obok niego i drugiej Gryfonki która się zgłosiła uśmiechnął się, tym razem szczerze- oby tak dalej.

- Zoja Yordanova, siódmy rok, Gryffindor - odpowiedziała nauczycielowi, uśmiechając się nieśmiało. No tak był nowy i nie kojarzył ich jeszcze z imienia i nazwiska. Właściwie to bardzo dużo nowych prowadzących miała w tym roku, prawie cała kadra. Tylko państwo Scott i pan Griffiths byli niezmienni.
Charles jak zwykle dopowiedział, ale to dobrze. Grali w tej samej drużynie, więc dziewczyna była z siebie dumna. Chciałaby jakąś cząstką sprawić, żeby w tym roku Gryffindor również zatriumfował i Puchar Domów został w gabinecie pani Fitzpatrick.

Oparł głowę na ręce zasłaniając przy okazji dłonią usta by w chwili kiedy nauczyciel na niego nie patrzy kontynuować spożywanie kolejnych kruchych ciasteczek i nawet jeśli się bardzo starał nie hałasować to i tak z zamkniętych ust, zasłoniętych ręką słychać było chrupanie. Zerknął na dziewczynę którą na początku roku widział przy swoim stole. Więc za pewnie była z jego domu, ahh szkoda, szkoda. Znudzony rozejrzał się po towarzystwie obok niego i zauważył jakiegoś ślizgona który najwidoczniej spał na lekcji. (Dymitr) I korzystając z jego nieuwagi złapał za coś do pisania, zdjął wszystkie ciastka z kartki i zaczął coś na niej bazgrać. Następnie zgniótł kartkę i spoglądając na kolegę z domu, znów szybkie spojrzenie na nauczyciela i rzucił Keitaro karteczkę. "Miałem nadzieje, że będzie się działo coś ciekawego, a jak na razie to ten nawiedzony nauczyciel jedynie doprowadza mnie do szaleństwa... Jak czegoś nie zmieni to rzucę w niego ciastkiem." 
Kolejne ciasto znów znalazło się w ustach znudzonego gryfonka. I kolejne miało trafić w to samo miejsce jednak ręka zrobiła to co wcześniej napisał do kolegi, jednak pech chciał, że aż takiego dobrego cela nie miał i oberwała jakaś dziewczyna siedząca przed nim! Durna Hanka musiała stanąć mu na linii ognia!? A nauczyciel dostałby prosto w czoło!

Keitaro siedział rozłożony na krześle. Coś był zmęczony. Chyba nie wyspał się tej nocy. Ziewnął przeciągle nie zasłaniając ust dłońmi. Patrzył na nauczyciela i co jakiś czas ziewał. Oczywiście zapisał temat na pergaminie. Popatrzył na kolegę z domu i w tym momencie dostał karteczką w głowę. Akurat musiał się poprawił. Zachichotał i rozwinął pergamin.
"Teoria zawsze była nudna", napisał na karteczce. "Dawaj, rzucaj. Ciekawe czy w ogóle zareaguje". Dopisał i dorysował jeszcze głupi uśmiech. Zgniótł karteczkę i odrzucił ją wprost na ławkę kolegi. Przynajmniej starał się, aby karteczka tam trafiła.
Zanim jednak karteczka doleciała do ławki Nicolasa, ten rzucił ciastkiem w kierunku nauczyciela?
- Coś Ty zrobił? - zapytał bezgłośnie.
Dopiero teraz zakrył usta dłonią i patrzył na reakcję nauczyciela. No ładnie...

Zapisywała wszystko, czego od niej wymagano a także definicje podane przez dwójkę Gryfonów. Wydawało się, że jest wzorcowo zapatrzona w tok lekcji, jednak pilny obserwator dostrzegłby niewielką zmarszczkę zmartwienia na jasnym czole Puchonki... oraz dyskretne, uważne spojrzenia rzucane Mercedes.
Choć znała definicję, nie odzywała się, świadoma, że i tak nikt nie dostrzegły wyciągniętej przez nią dłoni, ponadto zawieranie głosu przy całej klasie stanowiło dla niej wyzwanie nieco ponad siły.
W pewnym momencie coś mignęło jej przed oczyma. Wyprostowała się nad swoim pergaminem i zerknęła na dziwny obiekt, jakim okazało się być... ciastko. Ciśnięte z drugiego końca sali... prosto w panią prefekt.

- Panno Yordanova oraz panie Wilson, dostajecie po trzy punkty dla swojego domu za aktywność, łącznie sześć - rozejrzał się po klasie i pech chciał, zauważył ruch chłopaków. I żeby to jeden... Sięgnął powoli po różdżkę, wymierzył w lecącą od jednego do drugiego karteczkę i szepnął ciche "Incendio". Karteczka zajęła się na krótko ogniem, a potem jej popioły opadły na podłogę. Podszedł do ławek, gdzie siedzieli panowie Miyazaki oraz Socha.
- Właśnie zarobili panowie miesięczny szlaban, gratuluję. - skarcił ich groźnym spojrzeniem.
- Wstańcie. I panna też - mówiąc to cofnął się do pierwszej ławki, gdzie Pani Prefekt Naczelna siedziała.
- Proszę wstać. Panowie podejdą tutaj. Natychmiast. - wywarczał cicho, karcąc ich nadal swym niezbyt miłym spojrzeniem. Mają porządnie przechlapane.

Hanka wsłuchiwała się w słowa nauczyciela, notując wszystko co miał do powiedzenia na temat ciał niebieskich. Kiedy głos zabrał jej brat, uśmiechnęła się lekko pod nosem. Charlie, jak zawsze nienagannie przygotowany do lekcji. Przynajmniej ta dwójka, on i Hanka, nie sprawiali, że ich rodzice przewracali się w grobie. Chociaż z tego co słyszała od wuja, to ich matka też była lekkoduchem, Andrew ją i Gryfona przyrównywał zawsze do ojca.
Od robienia notatek wyrwało ją lekkie uderzenie w tył głowy, zupełnie jakby ktoś przypadkowo zahaczył ręką o jej włosy. Prefekt machinalnie sięgnęła dłonią w tamtą okolicę. W kapturze jej szaty znajdowało się.. kruche ciastko. Hannah wzięła je do ręki i obejrzała się do tyłu do miejsca, z którego przyleciało. Spojrzenie, które posłała siedzącemu w ostatniej ławce Nicolasowi było tak ostre, że spokojnie można by nim kroić chleb!
Gdy usłyszała słowa profesora, odwróciła się w jego stronę.
- Ja? - Zapytała, podnosząc się z miejsca. Bez protestu podeszła we wskazane miejsce. Przecież nic nie zrobiła, to nie jej wina.

Kiwnął głową w podziękowaniu profesorowi, po czym usiadł na miejscu. Siedząca przed nim postać Mercedes Xakly przypomniała mu o jednej, bardzo istotnej rzeczy. Przechylił się delikatnie w jej stronę wyciągając swój długopis w kolorze czerwonym ze złotym napisem: "Witamy w Gryffindorze!" przy okazji posyłając jeden ze swoich najurokliwszych uśmiechów w jej stronę.
- Mówisz i masz. - wyszeptał jej do ucha, nawiązując tym samym do rozmowy przeprowadzonej kiedyś z siostrą nauczyciela eliksirów na korytarzu. Gdy tylko Angielka wzięła od niego długopis znów się wyprostował i już miał wziąć drugi długopis i kontynuować swoje notowanie usłyszał ostry głos profesora. Przeniósł wzrok w tamtym kierunku i automatycznie uśmiech znikł z jego twarzy. Zacisnął zęby, rysy twarzy się wyostrzyły, tak samo jak spojrzenie ciemnozielonych tęczówek. Socha i Mazak z jego domu. Niech spłoną w piekle.
- I mówisz, że w Gryffindorze są grzeczne dzieci... - wymruczał przechylając się w stronę siedzącej z nim Christine patrząc jak nauczyciel robi typową reprymendę. Zdziwił się jednak nie mniej niż jego siostra kiedy kazano jej wstać. Przecież to nie jej wina! Wiedział jednak, że słynąca z ciętych ripost Hanka obroni się sama, więc nawet nie drgnął tylko zabijał spojrzeniem winowajców z jego domu.

Gdy wywołani przez nauczyciela Panowie wstali i podeszli, uśmiechnął się nieco złośliwie. Przystanął obok Naczelnej.
- No to teraz może byście uklękli i łaskawie Panią Prefekt przeprosili, nim jeszcze dwa dodatkowe miesiące szlabanu wam dodam?

Żeby nie przedłużać(najwyżej będzie źle i znów będzie burda że robię coś źle), Miyazaki i Socha wykonali polecenie nauczyciela, potem zakończyła się lekcja i wszyscy, no prawie wszyscy rozeszli się do swoich dormitoriów.

Wypatrywał spojrzeniem panny Xakly, co by mu nie uciekła zbyt łatwo.

Dziewczyna siedzac w ławce starała sie nie zwracać na nikogo uwagi, jednak kiedy Wilson podał jej długopis szepcząc jej do ucha drgnęła lekko. Zawsze jej się trochę podobał, jednak była zbyt nieśmiała by kiedykolwiek zagadać. Wzięła długopis od niego i podziękowała mu bladym uśmiechem. Kiedy ta dwójka dostała ochrzan od nauczyciela, gryfonka uniosła wzrok patrząc na mężczyznę nieco niepewnie. Kiedy reszta zaczęła się rozchodzić, Merc jedynie wstała bojąc się drgnąć i zamroziło ją, nie mogła odejść kiedy ten na nią się patrzył.

Puchonka bynajmniej nie zamierzała rozejść się tak szybko - zwinęła swoje rzeczy spokojnie i grzecznie poczekała, aż uczniowie z jej rzędu opuszczą swoje miejsca. Wsunęła elegancko szytą, skórzaną torbę na szczupłe ramię i zeszła kilka stopni, przystając przy Nancy i Mercedes.
- Dzień dobry - przywitała się niepewnie, bacząc na Gryfonki wielkimi, orzechowymi oczyma. - Nancy, bardzo mi przykro. Jakbyś miała ochotę o tym porozmawiać... albo o tym pomilczeć, oferuję spacer czy kilka chwil w bibliotece.
Jej głos był delikatny, kojący ale i nieco niepewny. Zerknęła też na bladą, wyraźnie wystraszoną pannę Xakly.
- Jestem Nanette, miło mi.

- Koleżanki wybaczą, ale wasza znajoma musi ze mną iść... - podszedł do małego zbiorowiska Gryfonek i Puchonki i położył dłoń na ramieniu Mercedes. Wydawało się że zrobił to delikatnie, jednak sama Xakly mogła wyczuć, że wcale lekko jej nie trzyma i wyrwanie się aż tak łatwe nie mogło być. Spróbował ją poprowadzić do wyjścia. Oby tylko nie wywinęła czegoś teraz, bo mogło być trochę gorzej niż tylko "źle".

Spojrzała na koleżanki które stały teraz blisko niej i w sumie mogła powiedzieć im cokolwiek dać jakiś znak, jednak wiedziała, że nie dość, że to może pogorszyć całą sprawę to jeszcze i one mogą ucierpieć. Machnęła dziewczyna jedynie krótko kiedy nauczyciel odezwał się pierwszy i zaraz po tym poczuła jak kładzie jej rękę na ramieniu, nie zbyt delikatnie.
- Do zobaczenia dziewczyny - nie patrzyła nawet na nie, zawróciła na pięcie i wraz z nauczycielem skierowała się do drzwi. Nie wiedziała co ją teraz czeka.

Zmarszczyła brwi i spojrzała wymownie na Nancy. Podbródkiem wskazała profesora, który niemal wlókł szóstoroczną przed sobą.
- Profesorze, moja koleżanka powinna udać się do skrzydła szpitalnego. - Zaczęła, i nikt nie mógłby przypuszczać, że ta drobna panienka potrafi powiedzieć coś głośniej, aniżeli przygaszonym szeptem. A jednak się udało, głos, choć delikatny i brzmiący jak dzwoneczki na wietrze, poniósł się po sali dostatecznie słyszalnie. Podeszła do odrzwi, za którymi już-już chciał zniknąć profesor.

Powoli zbierał swoje rzeczy po zakończonych zajęciach przy okazji wesoło rozmawiając z Christine o sprawach mniej i bardziej istotnych. Naprawdę lubił tą Ślizgonkę, bo była po prostu wesoła, a Wilson niebywale cenił sobie ludzi wesołych. gdy większość już opuściła klasę i został sam w towarzystwie grupy urodziwych niewiast z domów różnych i niezbyt urodziwym nauczycielem którego podejrzewał o pedofilię podszedł do dziewczyn.
- Mogę służyć Wam swoim towarzystwem wprost do Waszych dormitoriów. Wręcz nalegam. - rzucił tonem starego dżentelmena nawet się schylając przed nimi i puszczając im oczko. Poprawił torbę na swoim ramieniu i niezbyt przychylnym wzrokiem popatrzył na nauczyciela który... zabrał Mercedes. Ot, tak, jak swoją zabawkę. Zamarł w bezruchu, a kiedy odezwała się Nanette posłał jej pełne wdzięczności spojrzenie.
- Jeśli ma jakiś szlaban to raczej to powinno zaczekać. Ona zaraz zemdleje. - powiedział stanowczym tonem do profesora z którym już czuł, że miał na pieńku. W końcu przerwał mu coś, czego nie powinien przerywać i zobaczył więcej niż powinien widzieć. I jeszcze był przed skargą u dyrektora. merce nie mogła zostać z nim sam na sam, wiedział to dobrze.

Mężczyzna szukał swojej siostry i w sumie wiedział, że powinien się pojawić w sali astronomii, bo tam dziewczyna miała zajęcia. No cóż, w porządku przynajmniej pozna nowego nauczyciela.
Xakly wkroczył do sali i lekko się uśmiechnął widząc swoją siostrę. Jednakże zauważył, że coś nie tak z nią.
- Coś nie tak? - Zapytał od progu, po czym spojrzał na nauczyciela. No jeżeli on jej coś zrobił to zaraz będzie się mu spowiadał. Vin był bardzo przewrażliwiony na punkcie swojej malutkiej siostrzyczki.