Park z placem zabaw

Wysłuchała uważnie Wilsona, w głowie analizując każde jego słowo, po czym skwitowała jego wypowiedzi wyjątkowo treściwym cytatem:
- Nie zmuszaj się do robienia czegoś, na co nie masz najmniejszej ochoty. Nigdy. Jeżeli zapragniesz zostawić kogoś na środku ulicy, przejść na drugą stronę i odejść, zrób to - i dzięki temu zakończyła ten monotonny temat, podnosząc się na moment. Jednak tylko po to, żeby napić się wódki. Paliła ją w przełyk, ale taka właśnie była jej zaleta. Odwracała uwagę od innych, niepotrzebnych rzeczy.
- Prędzej Ci się znudzi albo Ci ucieknę - uśmiechnęła się wyraźnie rozbawiona z tej wizji, ale zaraz po tym ponownie poległa na ziemi z grobową miną.

- Dokładnie.- powiedział jedynie ponosząc się do pozycji siedzącej i popatrzył na dziewczynę, która ponownie piła. Jeśli nie piła od dawna taka ilość wódki bez popijania mogła być znaczącą dla tak drobnej osóbki, ale w sumie nie wiedział jaką angielka ma głowę do picia.
- Potrafię biegać naprawdę szybko.- odrzekł cały czas obserwując Andree, widząc jej grobową minę uśmiechnął się lekko.
- e, mała, żyjesz?- spytał unosząc brwi ku górze i patrząc na nią, wolał na razie nie wstawać bo kiedy to zrobi poczuje się o wiele bardziej wstawiony.

Fakt faktem dawno nie piła... na pewno nie czystej wódki, bez żadnej przepity, dlatego nie wzięła pod uwagę tego, że może się to dla niej kiepsko skończyć. Poza tym nie miała dnia na picie, dlatego po dwóch naprawę sporych pociągnięciach prosto z gwinta czuła się nieco rozluźniona, ale chyba nie w pozytywnym sensie.
- To super - mruknęła i idąc zasadą "na złość mamie odmrożę sobie uszy", podniosła się, napiła ponownie, a później opadła na ziemię, zaciskając mocno usta oraz powieki. Na pytanie Wilsona wzruszyła ramionami i poza tym nie dała innego znaku życia.
- Umarłam - uśmiechnęła się po chwili, zerkając spod przymrużonej powieki na zawartość butelki. Do połowy pusta. A może do połowy pełna? Z jej chwilowo optymistycznego punktu widzenia była do połowy pełna.

Anthony niczym solidarny żołnierz postanowił ześlizgnąć się niżej, na trawę z tej zjeżdżalni i położył się obok niej, jednak nie stykali się nawet ramionami. W przeciwieństwie do niej, chłopak miał szeroko otwarte oczy i patrzył w niebo, zapowiadał się jutro kolejny słoneczny dzień.
- Już całkiem nieźle Ci idzie.- spojrzał na butelkę w której zostało jedynie pół zawartości. Był zadowolony jednak, że An choć trochę przestała być tak agresywna.
- Jest Ci lepiej czy dalej nie żyjesz?- spytał żartobliwie i odwrócił głowę w jej stronę wpatrując się w nią z dość bliska. W sumie i on i ona byli nienormalnie, byli wybrykami. Ona jednak myślała, że jest w tym jedna, nic o nim nie wiedziała

I tu powstawało pytanie czy chce dokończyć butelkę sama i potem rzeczywiście zdechnąć, czy oddać ją z powrotem w ręce właściciela. Właściwie to nikt jej nie mógł zabronić pijaństwa, ale z drugiej strony ta przyzwoita i odpowiedzialna strona krzyczała, żeby nie zrobiła nic głupiego. Cóż, idąc za wcześniejszym cytatem, nikt nie mógł jej nic zabronić i miała robić to, na co ma ochotę. W tym momencie przejście na drugą stronę ulicy oznaczało wypicie jeszcze kilku łyków wódki. Z uśmiechem na buzi podniosła się i przyssała do butelki, a gdy wypiła wystarczająco jak na dzisiejsze standardy, zerknęła spod przymrużonych powiek na zawartość. Dochodząc błyskotliwie do wniosku, że zostało tam trunku może na jeden solidny łyk, wręczyła chłopakowi jego własność i opadła na ziemię, z zamkniętymi oczami. Póki co czuła się w porządku. Właśnie, póki co.
- Nie żyję - chcąc przybrać poważny ton, parsknęła śmiechem, przewracając na bok. Ręce wsadziła sobie pod głowę i otworzyła oczy. -  Może trochę lepiej. Ta wódka miała być dla Ciebie, a tymczasem to ja ją wypiłam...

Anthony też nie był całkowicie trzeźwy, znów czuł, że może wszystko po prostu, że nie ma granic a pomysł wyjazdu jest najlepszym pomysłem na świecie. Uśmiechnął się kiedy na nią patrzył, najwidoczniej postanowiła się upić. Kiedy tylko wręczyła mu butelkę, wziął ją i podniósł się wypijając całą pozostałą zawartość co do kropelki. Odrzucił butelkę kładąc się ponownie.
- To zacznij, bo nie jestem najlepszy w pierwszej pomocy.- wzruszył ramionami z uśmiechem na ustach, no bo przecież w takim stanie na pewno nie wypowiedziałby dobrze żadnego zaklęcia.
- Następnym razem ty stawiasz, najlepiej dwie, bo widząc ile pijesz będzie potrzebne ich o wiele więcej.- zaśmiał się i lekko, po przyjacielsku pchnął ją, tak by z boku znów wywróciła się na plecy.

Pewnie kilka minut temu, gdy agresja wprost z niej kipiała, w momencie szturchnięcia wykręciłaby Wilsonowi rękę. Tymczasem przewróciła się na plecy z szerokim uśmiechem, wydając z siebie coś podobnego do parsknięcia śmiechem. Oczy z kolei cały czas miała zamknięte, a ręce położyła wzdłuż tułowia, wzdychając cicho.
- Po co mi dałeś tę wódkę? - mruknęła. - Jestem pijana, dawno nie piłam, jak ja się teraz pokażę ludziom na oczy... wyszłam rano na chwilę, a wrócę rankiem kolejnego dnia albo w środku nocy - otworzyła gwałtownie oczy i jak to człowiek, któremu w głowie szumi od wódki, zerwała się na równe nogi co przypłaciła szybkim sprowadzeniem do parteru. Gdy tylko zakręciło jej się w głowie, klapnęła z powrotem na twardą ziemię, kiwając się na boki, jakby miała chorobę sierocą.
- Zrobiłeś to specjalnie - posłała wielce skonsternowane spojrzenie Ślizgonowi, choć w tym momencie ani trochę nie wyglądała na poważną osobę, dlatego dla wzmocnienia efektu wystrzeliła w niego oskarżycielsko palcem.

I o to chodziło, żeby ich rozmowa nie wyglądała tak jak czasami się to zdarza czyli szczekanie na siebie nawzajem.
- A co Cię obchodzą inni ludzie? I tak będą mieli o Tobie swoje własne, gówno warte wykreowane zdanie.- prychnął pijacko i zaśmiał się z niej widząc co wyprawia, faktycznie dużo wypiła jak na taką drobną dziewczynę, kiedy usiadła znów na trawie pociągnął ją za tego wystawionego oskarżycielsko palca by wróciła na trawę i kiedy już leżała obok niego, wyszczerzył się wesoło.
- Jaki myślisz miałem w tym cel?- spytał zaciekawiony znów odwracając głowę w jej kierunku, był teraz naprawdę rozbawiony. - Nie jestem starym, grubym erotomanem.- uniósł lekko brew.

Właściwie to miała zamiar dźgnąć go tym palcem w sam środek klatki piersiowej albo najlepiej niżej, między żebra, ale w tym momencie graniczyło to z cudem. Gdy z kolei straciła równowagę i wylądowała na ziemi, z westchnieniem sugerującym, że się poddaje, ułożyła się wygodnie na ziemi, ręce splotła jak do modlitwy i położyła sobie na brzuchu.
- Nie wiem, ostatnio lubisz mnie całować bez zapowiedzi - stwierdziła spokojnie, wlepiając błękitne tęczówki w niebo. Fakt, że wyglądała jak siedem nieszczęść przeciągnięte po błocie i trawie niespecjalnie jej teraz przeszkadzał. - Dlaczego? - dodała po chwili, mimo to nie patrząc na Wilsona.

Pierwszy raz od dawna upił się lekko i nie był agresywny, a wręcz przeciwnie, miał wszystko całkowicie gdzieś.
- Jesteś już pijana?- spytał orientując się, że An rezygnuje już z zemszczenia się na nim i nie chciało jej się ruszać, więc pomyślał, że może kręcić się w jej głowie. - Nie będą się o Ciebie martwić w domu?- nie wiedział która jest godzina, ale pewnie mieszkańcy się zdziwią jak ślizgonka wróci pijana.
- Nie wiem, przeważnie lubię to co mnie drażni. Jestem nienormalny.- uśmiechnął się wesoło przekręcając głowę w bok by na nią patrzeć. Nie miał siły na większy wysiłek w tym momencie.

Machnęła ręką na pierwsze dwa pytania, potem ponownie kładąc ją sobie na brzuchu.
- Trochę tak, bo nie mam dnia do picia, a nie powinni się martwić. Audrey zna moje wybryki - stwierdziła zgodnie z prawdą. Poza tym Roshwel była zajęta zapewne albo Joelem albo ogródkiem, który został oddany pod jej opiekę. Dlatego tak czy siak wątpiła, żeby ktokolwiek się martwił.
- A najwyżej znajdę dobrą wymówkę. Że poniósł mnie melanż, wiesz jak jest - uśmiechnęła się ukazując równy rządek białych zębów, po czym przekręciła głowę w stronę Ślizgona. - No proszę, czyli Cię drażnię? To po co tutaj ze mną leżysz? - w jej tonie nie było ani złośliwości ani agresji, a dla odmiany sam spokój i zaciekawienie odpowiedzią.

- Mam rozumieć, że często wracasz pijana?- spytał z uśmiechem na ustach, zaciekawiony, bowiem z nim nie piła tak często, chyba faktycznie bała się, że on ją zgwałci, a przecież był grzecznym chłopcem. Przynajmniej na razie.
- Tylko nie mów z kim, na pewno nie byłaby zadowolona.- mrugnął do niej porozumiewawczo, bo choć nie znał do końca jej współlokatorki to widział ją wiele razy i słyszał również.
- Już Ci powiedziałem. Lubię jak mnie drażnisz.- nie wiedział czemu jej to powiedział, chyba miał zbyt dobry humor i był zbyt mocno wstawiony i w sumie zebrało mu się na takie słowa. Trudno, nie będzie żałować, on nigdy nie żałował. Raz się żyje, prawa?

Przypatrzyła się chłopakowi spod przymrużonych powiek, krzyżując ręce na piersiach.
- A nawet jeśli to co? - może i nie wracała często pijana, chociaż widok pijanej Jeunesse nie był żadnym nowym zjawiskiem dla Audrey. Nie była pewna jakby się ustosunkował do tego Connor, czy taki Joel, który później wytykałby jej to na każdym kroku. Dopiero później pojawił się efekt uboczny dobrego humoru, czyli rozplątany język i brak przemyślenia nad tym, co się mówi.
- Nie miałaby nic przeciwko, bo jesteśmy podobnego zdania, ale... w tym temacie nic Ci nie powiem, babskie tajemnice. - demonstracyjnie przeciągnęła palcem o wargach, zaciskając je w wąską kreskę i udając, że trzyma między palcami kluczyk, wrzucając go za siebie.
- Dlaczego? - nie dając za wygraną chciała dowiedzieć się więcej i więcej, bo nie mogła powiedzieć, że ten temat jej nie interesował.

- To znaczy, że nie pijesz ze mną i powinnaś zostać ukarana.- powiedział starając się udawać poważnego jednak zaraz po tym uśmiechnął się szeroko, nie mogąc się powstrzymać. Pomimo tego, że jego pijany mózg działał nieco wolniej, zorientował się, że może od niej wyciągnąć ciekawe informacje.
- Tego samego zdania?- powtórzył.- Jakie jest to zdanie, hm? i nie zbywaj mnie jak zwykle bo się nie dam.- powiedział od razu, bo dziewczyna miała w zwyczaju mijanie się z tematem. Słysząc jej kolejne pytanie westchnął, ciężko było wytłumaczyć mu zdecydowanie bardziej swoje uczucia do innych osób, zwłaszcza kiedy nie były skonkretyzowane.
- Bo jestem dziwny i na swój sposób naprawdę mnie to kręci. - popatrzył się na nią mrużąc oczy. - Czemu Cię to tak ciekawi?- zapytał jednak po chwili z zaciekawieniem.

Chłopak chyba nie rozumiał co oznacza wyrzucenie kluczyka i pojęcie "babski temat". Mimo rozplątanego języka, miała w sobie resztkę sił, by odmówić odpowiedzi.
- Nie interesuj się - zacmokała z dezaprobatą, machając mu przed nosem palcem wskazującym jakby właśnie ganiła go za coś. Bo w zasadzie to robiła. Nie powinien interesować się tym o czym gadają dwie przyjaciółki od serca, zwłaszcza, że Jeunesse miała świadomość, iż Roshwel w takiej sytuacji również minęłaby się z tematem. Jednak ostatnie pytanie zadane przez Ślizgona spowodowało, że spoważniała nieco.
- Bo mnie kręcisz, Wilson - mruknęła z rozbrajającą szczerością, uśmiechając się pod nosem. Nie wiedziała czy powinna mu to mówić, ale w razie czego mogła zrzucić winę na wódkę. Tak czy inaczej odwróciła głowę, spoglądając w niebo.

Może i rozumiał, ale chciał wyciągnąć od dziewczyny nieco więcej informacji. Popatrzył na nią mrużąc oczy i machnął ręką.
- Przecież i tak wiem, że mnie kochacie, to takie oczywiste.- mruknął starając się by jego głos brzmiał poważnie, że naprawę tak myśli, jednak po alkoholu nie była jednym z najlepszych aktorów. Słysząc jej kolejne słowa odwrócił gwałtownie głowę w jej stronę podnosząc się na łokciach.
- Gdybym teraz nie był porządnym obywatelem, nie powstrzymałabyś mnie przed rzuceniem się na Ciebie.- westchnął ciężko, bo pomimo stanu upojenia miał w sobie trochę moralności, ale bał się, że przebywając teraz z dziewczyną w taki stanie może go pozbawić tego całkowicie.
- Dlaczego tego nigdy nie zauważyłem? - spytał bo faktycznie Andrea nigdy nie dawała mu tego jakoś specjalnie odczuć.

Kiedy w Wilsonie najwidoczniej odezwała się narcystyczna strona, Angielka mimowolnie podniosła się z ziemi, przyjrzała mu się zdumiona, żeby po chwili perliście się roześmiać. Śmiała się dość długo, co przypłaciła bólem brzucha i niemożnością złapania powietrza, dlatego kiedy się uspokoiła odetchnęła głęboko.
- Z pewnością - pokiwała głową z pozornym uznaniem, kładąc się na wymoszczonym przez siebie miejscu.
Dopiero później pożałowała swoich wcześniejszych słów, jednak wciąż wlepiała błękitne tęczówki w gwiazdy, uśmiechając się lekko.
- Bo inaczej wtedy bym się od Ciebie nie opędziła - stwierdziła spokojnie, ale bez większego przekonania co do swoich słów. Po prostu, rzucone na wiatr. - Poza tym teraz masz zamiar wyjechać i nie wiadomo czy jak Ci się uda, to czy się zobaczymy jeszcze kiedyś, a chyba nic nie tracę informując Cię o tym - wydawało jej się, że wybrnęła z twarzą z sytuacji, która wbrew pozorom mogła zepsuć ich pokręconą relację, ale by o tym teraz nie myśleć zaczęła kreślić palcem po gwiazdach różne wzory, a raczej konstelacje, które pamiętała z dzieciństwa.

Obserwował to co robi z zaciekawieniem, jednak kiedy zaczęła się śmiać starał się zrobić srogą minę i w sumie jakoś mu to wyszło, jednak tak naprawdę nie był zły w zupełności.
- Z jakiegoś powodu krążą te wszystkie plotki.- wzruszył ramionami już z lekkim uśmiechem na ustach.- Widzisz, jednak potrafisz się śmiać. Wódka to najlepszy psycholog.- skwitował kiwnięciem głowy.
- Skoro Cię kręcę, to czemu chcesz się ode mnie odpędzać?- spytał unosząc jedną brew ku górze. - a jeśli nie wyjadę? Będziesz mnie musiała znosić przez przynajmniej jeszcze jeden rok, a to tym bardziej nie będzie łatwo. - uśmiechnął się uroczo, wiedząc, że jeżeli faktycznie nie wyjedzie zdecydowanie jej nie odpuści, będzie musiała znosić jego natręctwa.

Plotki, plotki... były, są i będą zawsze. Nieważne jak człowiek by się starał i nieważne jakby chciał się przypodobać tak nie miał na nie wpływu, poza tym skoro mówili to znaczy, że pamiętali i że życie obgadywanego obiektu było znacznie ciekawsze niż ich własne. W tym momencie Angielka wkroczyła na stare tory myślenia, być może chwilowo, dzięki wódce, jednak nie wdrażała się w ten temat. Niech sobie myśli co chce, po co miała go wyprowadzać z błędu? Tymczasem starała skupić się na jak najlepszym zachowaniu twarzy i babskiej dumy.
- Bo mam chłopaka, który powiedział mi, że mnie kocha - odparła spokojnie, podnosząc się z ziemi do pozycji siedzącej, pomimo lekkich zawrotów głowy. - No to będę Cię znosić, robiłam to do tej pory, to zrobię to przez kolejny rok - uśmiechnęła się, spoglądając na Wilsona. - Naprawdę aż tak Cię drażnię?

On starał się nawet tych plotek nie słuchać, oczywiście zdarzało się, że ktoś mu coś powie, jednak sam wiedział żeby nie wierzyć w to co mówią. Nie rozumiał, czemu jego życie jest interesujące, skoro uważają go za społecznego degenerata, alkoholika i seksoholika. Jak się starał było źle, jak przestał jeszcze gorzej, ludziom nie dogodzi, więc robił to na co miał ochotę.
- Ale wcześniej go nie miałaś.- dalej podpierając się łokciami patrzył na dziewczynę. - Powiedział, że Cię kocha? To czegoś Ty taka nieszczęśliwa, powinnaś latać ponad chodnikami.- uśmiechnął się, bo przeważnie są to ważne słowa dla dziewczyny i najwyraźniej znaczyły więcej w ich ustach niż tych chłopięcych.
- Drażnisz mnie całą swoją osobą, miła ma.- skinął głową niczym gentlemen i zaśmiał się krótko. - Nie wiem co mnie tak kręci, jestem masochistą najwidoczniej.- mrugnął do niej porozumiewawczo.

I w tym momencie Wilson zadał bardzo dobre pytanie. Usłyszała to co chciała i to o co de facto zrobiła Campbellowi nie tak dawno aferę, a mimo to nie latała trzydzieści centymetrów ponad chodnikami. Skrzyżowała ręce na piersiach, wzdychając ciężko.
- Nie mam pojęcia co mi jest, już Ci to powiedziałam wcześniej kilka razy - przypomniała mu siląc się na uśmiech, a zamiast tego jej buzię ozdobił wielce oburzony grymas. Może po prostu nadal była zmęczona dopiero co zakończonym rokiem szkolnym i potrzebowała czasu, żeby złapać dystans do pewnych kwestii i nabrać siły do podbudowania swojego związku? Oparła się plecami o brzeg zjeżdżalni, prostując przed sobą nogi w kolanach.
- Drażnię Cię dlatego, że Ci nie uległam i musisz mnie zdobywać albo starać się mnie zdobywać, a że jestem obiektem niedostępnym kręci Cię to jeszcze bardziej - kąciki jej warg drgnęły w nikłym uśmiechu, najwidoczniej będąc zdziwiona swoimi słowami. Chociaż ona zdawała sobie z tego sprawę już wcześniej, bo zawsze tak bywało. Zajęta osoba stawała się automatycznie atrakcyjniejsza w oczach innych osobników płci przeciwnej...
- Zobaczysz, że jak będę wolna to już przestanie Cię to kręcić - dodała, odchylając głowę do tyłu, by ponownie tego wieczora wlepić wzrok w gwiezdne konstelacje.

Dlatego kobiety są dziwne, mają swoje zakręcone zachowania i nie ma sposobu na dowiedzenie się co im jest.
- Ja tam byłbym szczęśliwy jakby ktoś mnie kochał.- mruknął pijacko wzruszając obojętnie ramionami, zazwyczaj jednak to jego miłość nie była wystarczająco silna by trzymać ręce przy sobie.
- Kochajcie się i żyjcie długo i szczęśliwie, co tu więcej jest do roboty.- mruknął bardziej sam do siebie i położył głowę znów na trawie patrząc w gwieździste niebo. Było chyba już bardzo późno.
- Uwierz mi, An, przy każdej z was trzeba się jakoś postaracie, nie dajcie ot tak.- odpowiedział nieco humorystycznie. Jemu ostatnio zdecydowanie brakowało seksu, jednak nikt nie musiał o tym wiedzieć.
- Ty też przypomniałaś sobie kiedy zacząłem mieć Lene.- dobrze pamiętał jak się do niego zalecała, bo pomimo tego, że to on wykonał pierwszy krok, ona do tego prowokowała.

Wbrew pozorom było wiele roboty. Zwłaszcza w tej szkole rodem wyjętej z marnego reality show, gdzie każdy nawet najmniejszy ruch jest przez kogoś śledzony. Inwigilacja w Hogwarcie była na pierwszym miejscu wad, kolejnym punktem na pewno było to, że ta szkoła z pewnością nie sprzyjała związkom. Ale nie była pewna czy ktoś poza nią uważa podobnie, dlatego nie wychylała się zbytnio przed szereg ze swoją opinią. Zresztą, ostatnimi czasy swoją opinię zatrzymywała głównie dla siebie, co było nienormalne, wręcz chore, w jej przypadku. Osoba pyskująca i dorzucająca swoje pięć groszy wszędzie gdzie się da nagle przestała się odzywać.
- Oskarżasz mnie o to? - spytała retorycznie. - Pamiętasz naszą rozmowę w pokoju wspólnym? Najwidoczniej powinniśmy ją przeprowadzić wcześniej - wzruszyła ramionami, podnosząc się z miejsca. Później jakby nigdy nic zaczęła krążyć po parku, nucąc smętnie pod nosem:
- Suddenly my eyes are open, everything comes into focus. We are all illuminated lights are shining on our faces blinding... - i jak małe dziecko rozłożyła ręce, kręcąc się powoli wokół własnej osi.

Dlatego on uważał, że na związki jeszcze przyjdzie czas. Może po szkole, kiedy będzie miał nieco więcej rozumu w tej głowie, będzie bardziej odpowiedzialny. Na razie szalał.
- Nie pamiętam.- odpowiedział mrużąc oczy starając sobie to przypomnieć, a z nią często miał dziwne rozmowy. - Przypomnisz?- spytał przekręcając głowę w jej stronę i otwierając oczy by móc na nią patrzeć.
- Mógłbym odprowadzić Cię do domu jeśli chcesz.- powiedział po tym jak wsłuchał się w to co śpiewa. Zauważył, że zaczęła godzić, więc albo trzeźwieje, albo chce wrócić do domu.
- Mogłabyś być w jakimś szkolnym chórze.- uśmiechnął się lekko i podniósł się z ziemi siadając na huśtawce, jednak nie odpychał się.

Zatrzymała się z trudem łapiąc równowagę, po czym zwróciła się w stronę Anthony'ego, opierając ręce o biodra. Nim w ogóle mu odpowiedziała, zaśpiewała jeszcze jedno zdanie:
- Time waits for no-one, so do you want to waste some time tonight? - po tych słowach podeszła do niego, opierając się bokiem o metalową konstrukcję huśtawki.
- Rozmawialiśmy na temat naszego zachowania i w sumie już wtedy prawie Ci powiedziałam, że mnie kręcisz, no ale wypadłeś z tego pokoju wspólnego nim doszłam do tej kwestii - z dezaprobatą pokręciła głową na wspomnienie tamtej rozmowy i jego równie szybkiego zniknięcia. Jakby zobaczył diabła. - Myślałam, że powiedziałam coś źle, ale skoro siedzisz tutaj, przede mną, to chyba nie było tragedii - usiadła na drugiej huśtawce, bujając się nieco w przód i w tył.
- A co do odprowadzenia... już chcesz się mnie pozbyć? - zmarszczyła skonsternowana czoło, spoglądając uważnie na Wilsona. (...) Po pewnym czasie jednak zmęczenie dopadło i Angielkę, dlatego wróciła do domu, rozstając się z Wilsonem na głównej ulicy.