Podest

Skrzypniecie drzwi i już zerkała w tamtą stronę wyczekując tego jegomościa, który raczył odwiedzić to jakże wspaniałe miejsce. Herb i kolory noszone przez niego jasno wskazywały, że przynależał do Domu Węża, pięknie, pewnie kolejny bogaty dzieciaczek, który potrafił tylko chlać po kątach i rozdziewiczać młodsze koleżanki. To nie był ten sam Slytherin co 50 lat temu, gdzie do tego domu trafiali ludzie ambitni, rządni władzy i wysokich stanowisk. Już bardziej ona nadawała się do tego domu, ale jednak to Hufflepuf był jej przydzielony, choć przy pasowaniu tiara zastanawiała się nad nią dosyć sporo jednak jedno zdanie przeważyło "będziesz prawym człowiekiem Erla, będziesz wierna twardym zasadom, ja to wiem, jest w tobie potencjał, który mógłby dać ci Slytherin, ale jednak... Hufllepuff!"
Zauważyła różdżkę chłopaka, która wysunęła się wprost do jego dłoni. Lekki uśmiech wykwitł na jej bladych wargach i ruchem dłoni zaprosiła go na podest. Z pewnością nie wyglądała na mistrza zaklęć, na mistrza transmutacji, była chuda, była blada była dziewczyną, nikt nie dawał jej szans w pojedynkach, nikt kto nie miał z nią do czynienia.
- Witaj, zapraszam - odpowiedziała i przeszła na jeden z końców podestu jeszcze poprawiając szatę, kiedy chłopak pojawił się po przeciwnej stronie od razu zaczęła ten krótki rytuał podejścia do środka by ukłonić się patrząc swoimi lodowymi oczami w niebieskie oczy przeciwnika. - Jak ci na imię? - zapytała jeszcze nie spuszczając wzroku, bo nie znała go z pewnością, nie kojarzyła, a zapach jego krwi był jej obcy, choć taki przyjemny dla jej nozdrzy.

W takim razie jak bardzo on by się chciał znaleźć w tamtych czasach. Mieć z kim podbijać świat, a nie jak teraz gwałcące niewyżyte zwierzęta.
Bo ilu było takich prawdziwie wrednych jak on? Dwóch, trzech? Którzy zawsze tacy pozostawali nie zależnie od tego czy mieli dobry czy zły humor. Tak zepsutym człowiekiem trzeba się już urodzić, tego się nie da udawać ani nauczyć.
Przyglądał się dziewczynie jak odchodzi od niego, a więc chcę się pojedynkować. Proszę bardzo nawet dziewczyny z Borsuków mają większe jaja niż pewni faceci z jego domu. Nie potrzeba było tutaj żadnych słów, widać trafił na dziewczynę która nie przychodziła do tego miejsca tylko by znaleźć ciszę. I to w zasadzie ją zdradziło. Pomimo marnego wyglądu, pokazała mu, że wie co czyni i należy ją potraktować na poważnie. I tak też ją zamierzał potraktować.
Wykonywał to samo co ona. Dosłownie to samo, nawet się zmusił na lekki pokłon. I wtedy kiedy wszystko zostało dopiete na ostatni guzik i wszelkie jakże eleganckie zwyczaje pojedynkujacych się czarodziei zostały wykonane należało zadać pierwszy cios. Pierwszy i nie ostatni jak to mają w zwyczaju tutaj uczniowie.
- Expulso! - Wykrzyczał zaklęcie kierując różdżkę na dziewczynę. Największym plusem tego zaklęcia było to że działało na obszar i nie do końca musiało trafić prosto w cel.

Dwie kostki: pierwsza za inicjatywę a druga za atak
This dice is not existing.

This dice is not existing.

Ukłon był ważny podczas pojedynków ale tylko takich na podeście, na różnych turniejach, przecież nie będzie się kłaniać temu, który miał zamiar ją zabić, albo którego ona teraz zaraz uśmierci. Jednak byli w szkole i w każdej chwili mogła wejść Lennox a ona nie mogła przesadzać, bo ta znów będzie ją podejrzewać, już wystarczyło, że nie chodziła na ten jej klub pojedynków, bo chyba jedynym godnym przeciwnikiem w tym zgromadzeniu była ona, no i pewnie też nie do końca, bo Larivaara zawsze miała pewną przewagę, której nie okazywała. Nie mogła choć chciałaby. Jednak wiedziała, że musi dawać fory uczniom, niech się czegoś pouczą, bo co to za zabawa rozwalić takiego 16latka w dwóch turach.
Zaklęcie chłopaka spowodowało, że Q odleciała nieco do tyłu jednak nie wylądowała na deskach tylko na kuckach. Uniosła głowę poprawiając włosy i uśmiechnęła się.
- No ładnie, jestem Quinn - mruknęła i wycelowała różdżką w chłopaka - Tarantallegra! - lubiła to zaklęcie, była zabawne, nie tak zabawne jak Imperius ale te pląsy poprawiały jej humor i sprawiały, że kąciki jej pełnych bladych ust unosiły się do góry a to niezwykle rzadki widok.

This dice is not existing.

The member 'Quinn Larivaara' has done the following action : Dices roll

'kostka' : 2

Więc to dziewczyna bardziej zlekceważyła jego? W końcu dostrzegł, że wcale nie udało mu się wykonać jakiegoś szybkiego ruchu ręką, a jednak pierwszy wypowiedział zaklęcie. Więc albo przeceniała swoje możliwości, albo na prawdę na razie się z nim wyłącznie bawiła.
-Chcąc poznać czyjeś imię najpierw sama powinnaś się przedstawić - powiedział kiedy to zauważył jak zaklęcie odepchnęło przeciwnika i w zasadzie długo nie musiał czekać na odpowiedź.
- Augustyn - powiedział jak zwykle u.unikając niepotrzebnych słów typu jestem, czy miło mi. Zwłaszcza, że przy tych drugich musiałby skłamać. Mu nigdy nie było miło kiedy poznawał drugą osobę, nawet jeśli ta wydawała się być ciekawą.
Mała żmija jednak była cwanym przeciwnikiem bo wykorzystując jego odpowiedź rzuciła zaklęcie. Które o włos go minęło. Można powiedzieć że poczuł podmuch wiatru jaki towarzyszył lecącemu zakleciu. Dobrze było spotkać kogoś kto uważał jak on iż pojedynku nie kończy się na jednym zakleciu.
- Defodio - powiedział rzucając zaklęcie prosto nad głowę dziewczyny chcąc by kawałki sufitu opadły na nią.

Za atak:
This dice is not existing.

Obrona
This dice is not existing.

Elena nie była mistrzem pojedynków. Ba, szczerze mówiąc, szło jej dość kiepsko. Jak na dziewczynę pochodzącą z dobrego domu, z rodziny czystej krwi (a więc, według niektórych, tej lepszej) prezentowała baaardzo podstawowy poziom jakichkolwiek zdolności ofensywnych czy defensywnych. Tak, jak latanie na miotle szło jej nieźle, naprawdę dobrze, tak z zaklęć jej umiejętności ograniczały się właściwie tylko do czarów najbardziej podstawowych. Walka? Cóż, nad tym trzeba było popracować.
I właśnie dlatego w tym roku Elena postanowiła dołączyć nie tylko do reprezentacji Hufflepuffu w quidditchu, ale także do klubu pojedynków. Przyszła tu z pełną świadomością czekającego ją zbłaźnienia się, ale czyż nie liczą się dobre chęci? A Tyanikova naprawdę była gotowa ćwiczyć długo i namiętnie, byle tylko choć trochę się poprawić. I nie, wcale nie chodziło o jakąkolwiek presję ze strony rodziców. Nawet ojciec - znany łamacz klątw - nie wymagał od niej umiejętnego władania zaklęciami bojowymi. Każdy był w czymś dobry, magia ofensywna najwyraźniej nie była działką Eleny. To, że dziewczyna pojawiła się teraz w sali pojedynków, licząc na to, że do klubu faktycznie się załapie, było tylko i wyłącznie jej własną inicjatywą.
Przysiadła w pustej jeszcze sali na podeście, bujając nogami w powietrzu. Poprawiła ciasny kucyk, w jaki spięła włosy, wygładziła mankiety rękawów szaty i przeciągnęła się leniwie. Przyszła wcześniej celowo, choć bez żadnych szczególnych planów na spożytkowanie nadmiarowego czasu. Po prostu lubiła być nieco przed czasem.

Przeciągnął się leniwie, jak kuguchar, którego z parapetu ściągnął zapach świeżo usmażonej ryby, i wszedł do środka Sali Pojedynków. Omiótł pomieszczenie spojrzeniem szarych, chłodnych oczu i ruszył w kąt. Bezpardonowo oparł się o ścianę. Według ogłoszenia lekcja miała odbyć się dwudziestego września, jednak tuż przy dacie widniało magiczne słowo piątek, toteż nawet Raffles połasił się na przybycie. Na miejscu dostrzegł jakąś blondynkę. W pierwszej chwili pomyślał, że to Maja Vulkodlak, wciąż wzdychająca po pewnym, nieżywym Gryfonie... Ale to chyba był ktoś inny, nie znał jej, i poznawać nie zamierzał.
Podkasał rękawy szkolnej szaty i przeturlał różdżkę między palcami. Niemalże czuł, jak drewno rozgrzewa się i pulsuje. Tarninowe różdżki lubiły pojedynki...

Gdy tylko dowiedziała się o tym, ze w Hogwarcie jest klub pojedynków od razu się na niego zapisała. Nie dość, że była ciekawa jak to tutaj wygląda to i lubiła takie zabawy. Pojedynki, wszelkie konkurencje i rywalizacja to jak najbardziej to co Elektra lubiła najbardziej.
Wcześniej przeczytała regulamin i co można wnieść na zajęcia. Na wieść, że różdżka była jedyną bronią ze smutkiem zostawiła swoje treningowe sztylety w dormitorium i w uniformie sportowym zjawiła się w sali. Szybko rozglądnęła się bacznym wzrokiem po zebranych i stanęła gdzieś z boku sali ale blisko podestu, pchać się nie będzie na siłę ale też odstawiać nie chciała. Takie rozwiązanie chyba było najlepsze.
Szukała kogoś ze swojej szkoły ale chyba było jeszcze za wcześnie a nie słyszała by któryś z panów się wybierał na te zajęcia. Zerknęła jeszcze w kierunku drzwi i spięła blond włosy w wysokiego kucyka coby jej nie przeszkadzały w dobijaniu przeciwnika.

Nie mógł opuścić tych zajęć. Należały one do jego ulubionych przedmiotów na których można było się wyżyć na innych osobach i nie mieć żadnych problemów. W dodatku trochę już miał dosyć tych wszystkich teorii i chciał zobaczyć jak to wyglądało w praktyce. Wszedł więc po tych wszystkich schodach i otworzył drzwi do sali, rozejrzał się po pomieszczeniu i dostrzegł jedynie jakąś dziewczynę i Rafflesa.
- Cześć, to dzisiaj są zajęcia? - Odezwał się do kumpla i ruszył w stronę podestu na którym usiadł by zawiązać dokładniej buty. Nie chciał przegrać z tak beznadziejnego powodu jak rozwiązana sznurówka.
- Mam nadzieję, że mnie wybierze, dobrze będzie rozprostować kości w pojedynku - powiedział podekscytowany i wstał zeskakując z podestu spoglądając na dziewczynę. Nie przyglądał się jej jednak długo , posłał jedynie tajemniczy uśmiech. Puszek na takich zajęciach? Może być ciekawie - Pomyślał i zaczął się rozciągać. Czekając na nauczycielkę.

Nauczycielka Obrony Przed Czarną Magią nie zawiodła oczekiwań chłopaka. To był dla niego lekki szok kulturowy, że tutaj zajęcia przeprowadzane są bardziej w sposób defensywny, a nie ofensywny. Profesor Lennox właściwie nie zachęcała do używania przemocy i na lekcjach podkreślała, że to walka nie jest wyjściem z sytuacji, więc ciekawiło go jak będą przebiegały zajęcia w Klubie Pojedynków. Wszedł jako jeden z pierwszych uczniów, nie mogąc się doczekać godziny rozpoczęcia zajęć. Przywitał się z siedzącą już tu Puchonką skinięciem głowy i usiadł na wolnym krześle, na razie na miejscu widowni. O swoich umiejętnościach nie potrafił powiedzieć zbyt wiele. Często zależało to po prostu od szczęścia i stopnia skoncentrowania chłopaka. Jednak czarowanie w domowym zaciszu z pewnością nie przynosiło mu większych problemów.
Dopiero teraz usłyszał jeszcze ciche przystanięcie z nogi na nogę, innego ucznia. Odwrócił się leniwie, chcąc go obrzucić ciekawskim spojrzeniem. Ślizgon - ale Johansen nie zwrócił na niego jeszcze uwagi w Pokoju Wspólnym. Właściwie to wiadomo, Durmstrang trzymał się raczej razem i dwa tygodnie to zbyt krótko, żeby stworzyć nowe przyjaźnie.
- Elektra - uśmiechnął się niewidocznie do kuzynki i wskazał jej miejsce obok siebie.

/// cały czas musiałem edytować ;x

Prze cały okres nauki słyszał o tych pojedynkach. Nie raz udawało mu się na nich być. Sam nie lubił potyczek na magię. Wolał bardziej subtelniejsze sposoby.Wszyscy co go znali wiedzieli, że w użyciu magii ofensywnej i defensywnej Rien wypadał nieco lepiej niż przeciętnie. Znał zaklęcia ale bark było mu takiej zaciekłości jaką się widzi u niektórych zawodników. Inaczej rzecz miała się z eliksirami tutaj nie miał sobie równych. Wszedł do sali wolnym krokiem, omiótł ją spojrzeniem zachmielonych oczu. Poznał parę pyszczków ze swojego otoczenia. Dostrzegł w kacie Raffles'a ale nie podszedł do niego. Usiadł gdzieś w okolicy żeby móc wszystko widzieć. Nie uśmiechał się. Jedynie co wyciągnął ze swojej szaty mała buteleczkę którą odkorkował i pociągnął z niej. Kolejny z jego specyfików pomagający otrzeźwić rozum jak i sprawność fizyczną. Idealny po całonocnej libacji.

A i Glorii Stark nie mogło zabraknąć na zajęciach! Może i nie była najlepsza, może i wolała te swoje zabawne zwierzęta ale chciała być w końcu zauważona no i nie chciała zawieźć swojego domu. Gryffindor górą!
W sumie to trochę obawiała się tego czy czasem się nie skompromituje. Jej drugi dzień bycia prefektem a już dałaby klapę i pokazałaby jak słaba jest z zaklęć. Wstyd i hańba!
Cicho weszła do sali i stanęła gdzieś z tyłu bo jednak ilość ludzi nieco ją przeraziła. Większość to albo ślizgoni albo ci z durmstrangu, więc na jedno wychodzi. Same waleczne istoty i ruda mała Gloria z warkoczem i kokardkami pomiędzy nimi. Już czuła się jak jakaś przynęta. Ale chyba było za późno by się wycofać. Drzwi zamknięte. Oj tak, zdecydowanie już jest za późno.

Nowa szkola, nowe mozliwosci. Maud siedziala sobie spokojnie w Pokoju Wspolnym zapoznajac sie z uczniami z domu Helgi Hufflepuff, kiedy dowiedziala sie, ze kilka pieter wyzej maja odbyx sie zajecia z pojedynkow. Stwierdzila, ze jest to dla niej szansa na pokazanie swoich umiejetnosci, ktore nabyla w Beauxbatons. Zapytala jakas dziewczyne, jak ma sie dostac na gore i po dwudziestu minutach bladzenia znalazla sie na miejscu. Wyciagnela swoja rozdzke zza paska swojego szkolnego stroju i zajela wybrane przez siebie miejsce przy nieznanych jej jeszcze uczniach Hogwartu.

Jeśli miał się w tym roku pojawiać na zajęciach to przeważnie na te z OPCM, a także z eliksirów. Wszedł do środka spoglądając na wszystkie twarze, większość kojarzył z lochów, nie sposób było nie zauważyć dwójki która nie pochodziła z tej szkoły. Wcale by się nie zdziwił jakby to nauczycielka chciała sprawdzić umiejętności kogoś z nich, a kogoś z Hogwartu. To mogłoby być bardzo ciekawe widowisko i nawet nie miał ochoty samemu powalczyć. Może to zrobić w każdej chwili na korytarzu prowokując kogoś. Teraz wolał pooglądać to co się tutaj będzie działo. Stanął pod jedną ze ścian i przyglądał się osobom tutaj obecnym.

- Dobry wieczór kochani, proszę już o spokój.
Chloe zwykle zjawiała się w sali pojedynków przynajmniej kwadrans przed rozpoczęciem zajęć. Incydent w którym Irytek i gumowa, zielona, pokrywająca całą męską łazienkę maź sprawił, że dziś stanęła w drzwiach zaledwie pół minuty przed wybiciem właściwej godziny zajęć.
- Od naszego ostatniego spotkania minęły dwa miesiące, tym bardziej cieszy mnie dzisiejsza frekwencja.
Stanęła na lekkim podwyższeniu i obserwowała wszystkich przybyłych, więcej czasu poświęcając na nowe twarze. Odkąd podjęła się organizacji Klubu Pojedynków cieszyły się one niezwykłą popularnością w szkole. Wiele satysfakcji sprawiał jej fakt, że zazwyczaj niechętni do współpracy uczniowie tak tłumie przybywali na jej zajęcia.
- Jak zwykle dobiorę Was w pary, ustawicie się na podeście i na mój znak rozpoczniecie pojedynek. Wszystko zgodnie z etyką.
Chloe machnęła różdżką i wszystkie świecie w pomieszczeniu rozbłysły pomarańczowym światłem, ukazując rzędy podłużnych, drewnianych podestów.
- Pierwsza para Raffles i Stark, następni Cortez i Tyanikova, dalej Fyodorova i Johansen, Moreau i Rien, pan Montrose poczeka na kogoś do pary, albo aż któraś para skończy pojedynek. Walczymy do jak zawsze do trzech. Za zwycięstwo możecie otrzymać 5 punktów dla domu. Proszę stanąć na podestach i przygotować różdżki. Wszyscy czekają na mój znak.

O nie. O nie. Była w pierwszej parze i to nie z byle kim tylko ze ślizgonem. Nie można było jej dać jakiejś dziewczyny, z Hufflepuffu albo w ogóle mogła zostać tylko na podeście. Dobra Gloria, weź się w garść i spadaj na podest! Tak sobie pomyślała i szybko wskoczyła na wyznaczone miejsce jeszcze tylko przerzucając sobie rudy długi warkocz na ramię. Nie wyglądała jakby miała tu rzucać zaklęciami offensywnymi, raczej jak bezbronna owieczka. Poczekała na Rafflesa i lekko się uśmiechnęła do niego, przyjaźnie, bo Starkówna była miłą istotą nie szukającą zwady. Uniosła swą różdżkę i czekała na znak ze strony nauczycielki cały czas obserwując swojego przeciwnika coby nic jej nie umknęło.

Obserwował wchodzących obojętnym wzrokiem. Przyszło parę przybłęd z wymiany, nowa prefekt Gryffindoru (na jej widok pokręcił głową litościwie), dwójka kumpli Rafflesa z paczki i dziwak Montrose. Na pytanie Aleksa skinął oszczędnie głową i strzelił kośćmi palców. Riena odprowadził wzrokiem, uśmiechając się zdawkowo. Znów był podpity?
Przybycie Lennox uciszyło wszelkie szmery i zalążki dyskusji. Babka znała się na robocie - sprawnie połączyła ich w pary i wydała kilka poleceń. Słysząc, że przydzielili mu Starkównę, uśmiechnął się już zupełnie szeroko. Serio? Zje ją żywcem.
Wszedł na podest powoli i niespiesznie, zimne, szare oczy utkwił w Glorii. Uśmiechała się. On również, tyle, że... zupełnie inaczej. Ona, jakby postawili przed nią ślicznie dekorowany deser. On, jakby tym deserem była Gryfonka.
Ustawił się w pozycji pojedynkowej i zaczekał na dalsze instrukcje.

No i pięknie. Trafił jej się Ślizgon. Nie, żeby miała jakieś uprzedzenia wobec tego domu - Tyanikova uprzedzeń nie miała wobec nikogo - ale dobrze wiedziała, jak do Zielonych podchodzi znaczna większość uczniów z innych domów. Była przekonana, że jej koleżanki zlinczują ją za umożliwienie przedstawicielowi Węża odniesienia zwycięstwa... Co, że niby może jeszcze wygrać? Nie bądźmy śmieszni. W tej sali była ostatnią, która mogła liczyć na sukces.
Tym niemniej radośnie zerwała się z miejsca, stanęła na podeście, otrzepała mundurek, ujęła różdżkę i... Uśmiechnęła się szeroko. Och, jasne, za chwilę mogła szorować plecami po podłodze, potraktowana jakimś odrzuceniem, albo rozbrajać sama siebie, bo do tego przecież też była zdolna. Ale to nic. Przecież niczego się nie nauczy, jeśli nie popełni stosownej ilości błędów, prawda? Nawet więc, gdyby dzisiejszy wieczór miała okupić krwotokiem z nosa czy czymkolwiek podobnie sympatycznym, nie sądziła, by miała tego żałować. Ostatecznie... Była tak radosnym, tak optymistycznym stworzeniem, że naprawdę nie w jej stylu było się przejmować - tak na zapas, jak i później.

Przez chwilę spojrzenie Petera spotkało się z jego spojrzeniem. Niemy uśmiech na jego widok. Od lat byli w jednej drużynie. Teraz też przyszło się zmierzyć wszystkim przeciw domu węża. Slizgoni nie mogli przegrać tych pojedynków. Każdy punkt cieszył kiedy powoli wzbijali się po raz kolejny na wyżyny chwały. Ocknął się kiedy wyczytano jego nazwisko oraz partnerki. Rozejrzał się gdyż wcześniej nie znał nikogo o nazwisku Moreau. Musi to być ktoś z wymiany. Nie mylił się francuska śliczność o blond włosach. Uśmiechnął się kpiąco do niej. W nieco lepszym nastroju a także z lepszym poczuciem sprawności fizycznej po zaaplikowaniu sobie dawki serum na alkohol wstał ze swojego miejsca. Przeszedł cała długość sali i stanął na wprost dziewczyny. Skłonił się nisko nic nie mówiąc. Wyciągnął swoją hebanową różdżkę lekko chwytając ją w dłoni. Cały czas obserwował swoją przeciwniczkę.

Skinienie Petera wystarczyło mu jak najbardziej, więc czekał spokojnie na nauczycielkę. Kiedy weszła do środka przywitał się również krótko jak ona i słuchał co takiego ma do powiedzenia. Ucieszył się na wzmiankę o możliwości zdobycia punktów dla domu. Kiedy przydzielona mu została ta dziewczyna trochę się zasmucił. Chciał się spróbować z uczniami z wymiany. No ale dziewczyna też może być. Wpierw zobaczy jak dobra jest a później się najwyżej dostosuje do niej by nie zrobić jej za bardzo krzywdy. Bo nie było opcji aby puchonka go pokonała. Ruszył więc na podest i wyciągnął różdżkę ustawiając się w pozycji pojedynkowej. Wwiercając się w dziewczynę swoim spojrzeniem.

Szybko usiadła obok kuzyna dy tylko ją zwołał. Dobrze, że był przynajmniej będzie miała do kogo gębę otworzyć... chociaż i tak za często się nie odzywała. Ale zawsze to jakiś znajomy i w końcu będą mogli zacieśnić rodzinne więzy jak tak bardzo były rozluźnione. Gdy tylko nauczycielka się odwróciła przyglądnęła jej się z uwagą. Kobieta i w dodatku wcale nie wyglądała jakby była specem od takich zaklęć. U nich pojedynkowania uczy profesor, który chyba miał w rodzinie jakichś olbrzymów. Był wielki i cholernie silny! A szybki jak skurczybyk wbrew pozorom.
Pary zostały podane a ona tylko uśmiechnęła się pod nosem i nachyliła w stronę kuzyna.
- Chodź, pokażemy im jak się to robi - mruknęła i pospiesznie wstała udając się na jeden koniec podestu. Wyglądała na niezwykle pewną siebie, jej twarz nie wyrażała żadnych emocji nawet jej delikatnie uniesione wargi można było źle zinterpretować. Przed rozpoczęciem pojedynku uniosła swą czarną różdżkę i puściła oczko Micahowi.

Swoje jak zwykle rozpuszczone wlosy tym razem zawiazala w konski ogon za pomoca gumki, ktora jeszcze przed chwila miala na nadgarstku. Uslyszala swoje nazwisko i ruszyla w kierunku czwartego podestu. Nie wiedziala, jak wyglada jej preciwnik. Dzieki tym zajeciom mogla przynajmniej poznac nazwiska niektorych uczniow. Rien... ciekawe nazwisko. No ale przejdzmy do rzeczy. Widzac swojego przeciwnika sklonila mu sie. Poprawila wlosy zarzucajac konski ogon przez ramie do przodu. Teraz wystarczy poczekac na znak nauczycielki i beda mogli zaczynac pojedynek. Zaklecia na szczescie byly jej dosyc mocna strona.

//jestem na tel, dlatego pisze bez polskich znaków.

Szkoda było mu dziewczyn. Przypadli im praktycznie sami Ślizgoni i trochę zawiódł się tym, że osobiście nie mógłby zetrzeć jednemu z nich przygłupiego uśmieszka z twarzy. Niestety stanął naprzeciwko Elektry, chociaż jej umiejętności też były dla niego zagadką. Nie chodzili na te same zajęcia w Durmstrangu i nie mieli okazji, żeby się zmierzyć. Wstał z miejsca, odpinając guziki marynarki i odrzucił ją na krzesło. Wspiął się na podest, przepuszczając przodem Elektrę. Wyciągnął swoją różdżkę i przywitał się z Fyodorovą, skinięciem głowy.
- Bądź tylko delikatna, dobrze? - powiedział z ironicznym uśmiechem. Jej mina była bardzo wojowniczo nastawiona, dlatego jej też przydałoby się wyżyć na kimś kogo nie znała, a nie na swoim własnym kuzynie. Miejmy nadzieję, że później zmienią zestawienie par, a blondynka mimo wszystko nie wytrze jego twarzą podestu. Dla ich szkoły najbezpieczniejszym wyjściem byłby w tym momencie remis. Albo... Bardzo widowiskowa wymiana zaklęć.

Czekała aż uczniowie ustawią się na podestach, a kiedy już to zrobili, uniosła dłoń z różdżką ku górze. Spojrzała jeszcze uważnie na wszystkie pary i oznajmiła:
- Przypominam o zakazie stosowania niedozwolonych zaklęć. Osoby, które nie będą stosowały się do zasad, będą wykluczone z udziału w klubie pojedynków. Proszę zaczynać!

Aleksander i Elena, Gloria i Peter, Elektra i Micah, Maud i Adrien już możecie zaczynać. Szkoda czasu żeby czekać na resztę. Pozostali czekają na swoje pary i mogą wtedy od razu zaczynać.

Uwaga! Nowe zasady pojedynkowania się! Tak jak do tej pory: piszemy w poście zaklęcie i rzucamy kostką! 1 zaklęcie w poście. Gramy do trzech!

Do ostatecznego wyniku liczą się:
a) poziom umiejętności: za poziom I dodajemy +1 punkt, za poziom II +2 punkty,
b) wiek: kiedy w parze znajduje się osoba minimum 2 lata starsza, dodaje +1 punkt
c) rzut ataku: czyli rzut kością.

Przykład: Zuzanna ma II poziom zaklęć, jest 3 lata starsza od swojego przeciwnika, wyrzuciła kostką 5. Ostateczny wynik: 2 + 1 + 5 = 8.

W razie pytań czekam na PW.