Podest

Kiedy różdżka dziewczyny wyleciała z jej dłoni i wylądowała na kamiennej ziemi na posadzce, uniosła ręce do góry dając mu tym samym znak, że się poddaje. Ale Aaron zamiast gruchnąć w nią jakimś zaklęciem czekał, aż pójdzie i pozbiera swoją różdżkę. Uwinęła się szybko, jednak podczas zeskakiwania z podestu poczuła wszystkie kości, które wczoraj transmutowały się boleśnie podczas przemiany w wilkołaka. Syknęła i ledwo wdrapała się ponownie na podest. Wycelowała różdżką w chłopaka i posłała w jego stronę niewerbalne zaklęcie dosłownie w momencie, w którym zrobił to on:
- Rictusempra!

This dice is not existing.

Język jej się nieco poplątał. Matluck nie przejęła się tym zbytnio. Wręcz przeciwnie. Lina w niewielkim stopniu ograniczyła ruchy Wilsona, a co za tym idzie - trudniej byłoby mu teraz utrzymać równowagę. W tym czasie huk dało się słyszeć na jednym z równoległych podestów. Ciała latały po pomieszczeniu jak papierowe samoloty. Adrienne zerknęła kątem oka na swego brata, który rzucał zaklęcia na swą dziewczynę z taką miną, jakby zaraz miał się popłakać.
Wybór kolejnego zaklęcia był dziecinnie prosty.
- Tarantallegra.

This dice is not existing.

Zanim mój przeciwnik wstał z podłogi, zacząłem wymyślać, jakiego zaklęcia użyć, żeby znów go zaatakować.
- Expelliarmus - wypowiedziałem.
Można jakoś ładnie zakończyć ten pojedynek, jeśli zaklęcie wyjdzie i tym razem.

This dice is not existing.

Aaron (2) i Hannah (6): różnica 4 punktów
Zaklęcie odbiło się od Gryfona i posłało go na sam koniec podestu gdzie gruchnęło nim o stare deski podestu. Jego zaklęcie z kolei nie trafiło Puchonki, której nie oberwało się w tym starciu.
- Słyszeliście ten trzask? To chyba zraniona, męska duma - zaśmiała się, podchodząc do kolejnej pary.

Elijah (5) i Dymitr (3)
Zaklęcia zderzyły się z taką siłą, że obydwóch odrzuciło do tyłu, posyłając ich na kamienną posadzkę. Milligan dostał dodatkowo zaklęciem pana Warda, więc jego odrzuciło jeszcze dalej, a do tego był obolały i zdezorientowany.
- Nie wracamy na podest, walczymy na ziemi! Brawo, panie Ward, to było godne pochwały.

Adrienne (2) i Charles () - czekamy.

Charles 0 : Adrienne 2
Elijah 1 : Dymitr 2
Hannah 2 : Aaron 1

Nie wracamy? Dobra, tym razem postawił na szybkość i refleks. Miał nadzieję, że zdezorientowanemu Miliganowi nie uda się odbić i tego zaklęcia.
- Petrificus totalus!

This dice is not existing.

Ohoho. Jakaż zabawna ta pani profesor, ale fakt faktem należało mu się. Niestety tym razem dał ciała i był tego świadom, a Hannah odwalała kawał dobrej roboty, a jego eksperymentalne zaklęcie nie zadziałało.
- Ładnie Hannah. Ładnie.
Powiedział z usmiechem ustawiając się ponownie przed dziewczyną.
- Drętwota!

This dice is not existing.

Zdezorientowany Milligan? Może i zbiło mnie to teraz z tropu, ale szybko zebrałem się z podłogi i chwyciłem mocno różdżkę. Można użyć jakiegoś zaklęcia, którego wcześniej już używałem.
- Rictusempra!
Stwierdzam, iż jest to jedno z najlepszych zaklęć rozbrajających.

This dice is not existing.

Hannah aż się wzdrygnęła kiedy usłyszała jak Aaron uderza o podest niczym szmaciana lalka, którą ktoś rzucił w kąt. Od razu wyciągnęła rękę, ale sama nie wiedziała po co, skoro znajdowała się kilka metrów dalej. Widząc jednak, że chłopakowi nic się nie stało, wyciągnęła po raz kolejny różdżkę i znowu posłała w jego stronę zaklęcie, które wypowiadała w myślach:
- Expelliarmus!

This dice is not existing.

Aaron (6) i Hannah (5): różnica 1 punkta
Ze względu na duże zdezorientowanie Aarona po poprzednim zaklęciu, jego Drętwota sparaliżowała dziewczynę tylko na kilka sekund, więc nie było koniecznym przywracanie jej przytomności zaklęciem. Przez to jednak Hannah traciła do Gryfona dobre kilka sekund.
- Ostatnie zaklęcie i wszystko się rozstrzygnie.

Elijah (5) i Dymitr (3): różnica 2 punktów
Mechanicznie rzucane zaklęcie Ślizgona zgubiło go. Było zbyt słabe, aby zrobić jakąkolwiek szkodę jego przeciwnikowi. Natomiast czar pana Warda ugodził jego przeciwnika i Dymitr padł porażony zaklęciem. Gruchnęło i huk było słychać w całej sali.
- Proszę odczarować kolegę. Remis!

Charles 0 : Adrienne 2
Elijah 2 : Dymitr 2
Hannah 2 : Aaron 2

Nadal czekamy na Charlesa. Przypominam, Adrianne - 2.

Zbytnio tego nie przemyślał, bo nie miał czasu:
- Lacarnum Inflamare. - ryknął wściekle wykonując stosowny ruch.

This dice is not existing.

Adrienne (2) i Charles (5)
Zaklęcie Gryfona wystrzeliło jak torpeda w stronę Ślizgonki, atakując ją ognistymi kulami. Poparzyło ją w kilku miejscach, wypalając jej szatę tu i ówdzie, nie szczędząc także końcówek włosów. Chloe krzyknęła z przerażeniem i natychmiast interweniowała, cofając zaklęcie.
- Nic Ci nie jest? Możesz dalej walczyć czy chcesz już skończyć?

Adrienne 2 : Charles 1

Tego się nie spodziewała. Zapewne dlatego, że pozwoliła sobie na chwilę triumfu. Zdekoncentrowała się, więc jej zaklęcie ze smutnym pisknięciem opuściło końcówkę różdżki, by uderzyć prosto w ścianę.
Wilson wreszcie nabrał jakiś kolorów. Matluck pewnie skomentowałaby to w charakterystyczny dla siebie sposób, gdyby nie fakt, że w jej kierunku leciały właśnie kule ognia. Profesor Lennox pojawiła się obok równie szybko.
- Chcę walczyć dalej - szatynka błysnęła oczami i wyprostowała rękę, celując różdżką w Gryfona.
- Serpensortia.

This dice is not existing.

I prszę. Udało się i dzięki temu zremisował z Wilsonówną. Był tak blisko, a jednocześnie tak daleko. Postanowił jednak, ze po nocy pełnej wrażeń, którą zapewne przeżyła dnia poprzedniego Hannah przyda jej się zwycięstwo, a nie podwójna przegrana dlatego też nie miał zamiaru walczyć na pełnych obrotach. Ustawił się w miejscu i wycelował różdżką. Tym razem znów będzie eksperyment magiczny. Zobaczymy czy to zaklęcie wyjdzie jak powinno.
- Tarantalegra!

This dice is not existing.

Zamroczyło ją na moment, a ona zaczęła zastanawiać się czy to od zaklęcia, czy to przez fakt, że fatalnie się czuje. Nim uniosła różdżkę, Aaron już wypowiadał swoje zaklęcie. Nie czekając ani dłużej, machnęła ją i posłała w jego stronę wiązkę czerwonego światła.
- Drętwota!

This dice is not existing.

Poleciały kule ognia. Pięknie. Uroczo. Szkoda, że kompletnie tego nie przemyślał i rzucił pierwsze zaklęcie które przyszło mu do głowy.
- Drętwota. - machnął różdżką licząc na to, że łatwe zaklęcie przyniesie mu sukces.

This dice is not existing.

Aaron (4) i Hannah (4): remis

Oba zaklęcia zadziwiająco dobrze zostały rzucone. Chloe zmarszczyła brwi, patrząc na tę dwójkę. Aaron oberwał Drętwotą, która go zamroczyła i posłała na ziemię, a Hannah oberwała zaklęciem zmuszającym do tańca, które wywołało u niej kilka dziwnych ruchów nóg i także posłało ją prosto na ziemię, gdyż jedna noga zahaczyła o drugą.
- Remis! Pięć punktów dla Puchonów, pięć dla Gryfonów. Koniec pojedynku.

Adrienne (5) i Charles (6): 1 punkt różnicy

Zaklęcia zderzyły się, ale ostatecznie przeważyły umiejętności Charlesa i jego czerwona wiązka przebiła się do dziewczyny, odrzucając ją do tyłu. Nie straciła jednak świadomości i mogła walczyć dalej.

Adrienne 2 : Charles 2
Aaron 3 : Hannah 3

Ach. Gdybym nie został wcześniej spetryfikowany, to pewnie uderzenie w podłoże bardzo by bolało. Jednakże po odczarowaniu i ta zdawało się, iż czuję lekki ból z tyłu głowy. Podniosłem się i po ułamku sekundy dla namysłu miałem już przygotowane zaklęcie. To samo, którego użył przeciwnik, ale bez wypowiedzenia formuły, czyli niewerbalnie.
Petrificus totalus
Patrzyłem, jak snop światła leci w kierunku przeciwnika, przy okazji ruszając się, żeby w razie czego uniknąć jego zaklęcia.

This dice is not existing.

- Cholera jasna! - Ślizgonka coraz mniej zadowolona była z obrotu sytuacji. Zamknęła na chwilę powieki, odwodząc w myślach plan wydłubania Wilsonowi oczu swym magicznym patykiem, i wzięła kilka oddechów.
- Oppugno - wypowiedziała powoli i wyraźnie, akcentując odpowiednie sylaby i dokładając do tego zgrabny ruch nadgarstka.

This dice is not existing.

Odczarował kolegę i wrócili do swoich pozycji. Ładnie. Był z siebie dumny, że udało mu się tak odbić pod sam koniec zajęć. Był jednak już trochę zmęczony, dlatego kolejne zaklęcie przyszło mu z większym trudem. Szczególnie, że zdezorientowany wymianą ognistych pocisków między Wilsonem, a siostrą Aarona, również zapragnął wypróbować coś, czego wcześniej nie rzucał na zajęciach.
- Everte Stati!

This dice is not existing.

Była dobra. Cholera ją. Zacisnął mocno zęby skupiając się w sobie. Przegra to, ale przegra to z honorem. W końcu to nie on był w przysmalonych łachach.
- Expelliarmus. - szybko, jak najszybciej.

This dice is not existing.

Elijah (2) i Dymitr (5)
Elijah padł sparaliżowany na podest, nie mogąc się ruszyć. Pojedynek miał już swoje zwycięscę.
- Dziesięć punktów dla Slytherinu - ogłosiła Chloe, odczarowując Gryfona, który leżał na deskach.

Adrianne (6) i Charles (2)
Małe, wściekłe ptaszki zaczęły atakować pana Wilsona tak, że ten nie mógł nic zrobić. Próby rzucenia przez niego zaklęcia spełzły na panewce i oto pojawił się kolejny zwycięzca.
- Dziesięć punktów dla Slytherinu. Jestem pewna, że profesor Castellani ucieszy się z nowego nabytku w swoim domu. Jeśli ktoś ma jeszcze jakieś pytania, proszę pytać. To koniec na dzisiaj. Punktacja jest następująca: Gryffindor 39 punktów, Slytherin 36 punktów, Hufflepuff 11 punktów.

Elijah 2 : Dymitr 3
Adrienne 3 : Charles 2

Przeklęte ptaszki. Niech się z nimi zesra. Dziobały jego ciało niemiłosiernie, a wargi zacisnął w wąską kreskę, żeby nawet nie jęknąć i nie dać jej tej satysfakcji. Mała czarownica. Swoją drogą sam był sobie nieco winny. Przegrał. Z honorem i godnością, ale przegrał. Na sam koniec ukłonił się ze złośliwym uśmiechem na jego piegowatej twarzy i rzucił prosto do "eleganckiej" panny Matluck.
- Podałbym dłoń, ale boję się, że się pobrudzę. - i złośliwy uśmieszek wymalował się na jego twarzy. Schował różdżkę do kieszeni i zaraz dodał:
- Łazienki są na pierwszym piętrze, panno Matluck. - to ostatnie rzucił z jawnym sarkazmem, po czym zeskoczył z podestu otrzepując niewidzialne pyłki z idealnie zaprasowanej szaty. Rzucił jeszcze okiem jak Hannah sobie radzi, a widząc, że nic już tu po nim uśmiechnął się już ciepło do nauczycielki:
- Dobranoc, pani profesor. - i z uśmiechem radosnym ruszył w kierunku Gryfońskiej wieży.

Adrienne otarła wierzchem dłoni swą usmoloną twarz i uśmiechnęła się triumfalnie.
- Tak jakbyś teraz nie był wystarczająco brudny i odrażający - rzuciła przez ramię i zgrabnie zeskoczyła z podestu. Zsunęła z ramion swą nadpaloną szatę i odrzuciła ją na pierwsze krzesło, jakie spotkała w drodze do drzwi. Nie odpowiedziała już na kolejną zaczepkę rudego pulpeta. Poradziłaby sobie bez jego pomocy.
- Do widzenia.
Stojąc jeszcze przy drzwiach Ślizgonka skłoniła się po pas w stronę wszystkich uczestników zajęć. Wygrała dwa starcia. Nawet jej zdolny braciszek tego nie dokonał.
Po chwili drzwi do sali trzasnęły, a po Matluck pozostało jedynie wspomnienie i nadwęglona szkolna szata.

Kiedy Tośka we Wrzeszczącej Chacie zaczeła opowiadać o tym jakie ma wielkie plany z Connorem bestia skryta w tym młodym ciałku białowłosej powoli zaczynała się odzywać, Antonija nie od dziś wiedziała, że Finka nie lubiła tego pożal się merlinie ślizgona. Ciśnienie wzbierało jej się a ona ukryta za sztalugą czuła jak kły w bardzo powolnym i bolesnym procesie zaczynają się wysuwać i wystarczyła jeszcze minuta by zatopiła je w bladej i delikatnej skórze na szyi dziewczyny. Jednak to się nie stało, niemal w tym samym momencie do Wrzeszczącej Chaty weszły jej koleżanki poszukując Vedran przez co też nie mogła skończyć tego aktu, który to zaczęła tworzyć. Ale spokojnie, jeszcze z pewnością do tego wrócą.
Kiedy tylko dziewczyny opuściły nawiedzoną chatę, Larivaara po przemianę w czarnego gacka również opuściła te cztery kąty zmierzając w kierunku szkoły. Musiała odreagować, musiała się odprężyć to też po powrotnej przemianie swe kroki skierowała do sali pojedynków, a nuż widelec ktoś ją nawiedzi i pozwoli się nieco pobawić, bo miała na to ochotę. Tak dawno nie używała zaklęć offensywnych na kimś, a tak dawno nie brała udziału w żadnych pojedynkach, ale takich prawdziwych a nie nadzorowanych przez Lennox. Tęskniła za czasami wypraw z Jeremym, tęskniła za tym, że mogli wszystko, że nie musiała hamować się ze swoim wampirzym popędem, bo tu w szkole, czuła się więźniem, nie, ona czuła się jak w raju jednak każdy człowiek był tym zakazanym owocem, który kusił a którego nie miała prawa zerwać, wtedy skazałaby siebie na śmierć albo wygnanie, albo musiałaby znowu zniknąć na 20 lat albo i więcej, a nie mogła znowu znikać.
Zwinnie wskoczyła na podest i poprawiła długą szatę uczniowską przyozdobioną herbem Hufflepuffu, białe włosy roztrzepała po ramionach a z rękawa wysunęła się różdżka. Spacerowała tam i z powrotem po podeście co chwilę przystając i zataczając w powietrzu magicznym patykiem różne figury odpowiadające zaklęciom, które zwykła serwować swoim przeciwnikom. Nawet przymknęła oczy wyobrażając sobie właśnie tych przeciwników, jeden to za mało, trójka, o tak, trójka była idealna. Expeliarmus, Sectumsepra i na końcu Avada Kedavra. Idealnie.

Nuda, wszechobecna nuda. I to z nią najczęściej walczył Augustyn, nie z śmiesznymi, żałosnymi uczniami, którzy nie potrafili pojąć słowa pojedynek. Pojedynek to nie moment kiedy dwójka magów staje naprzeciwko siebie i moment w którym jeden z nich szybciej rzuci drętwote. Bo taki "pojedynek" to w jego oczach zawsze będzie tylko i wyłącznie spotkaniem dwójki ciot, dla których największym okazaniem litości byłaby Avada prosto w pysk. Ten jakże głupi i zdziwiony pysk. Dlatego teraz wybrał się do tej klasy. By znów poćwiczyć nad swoją zręcznością, by móc kiedyś rzucić na takie walczące ze sobą cioty zaklęcie Avady. Zrobić ten dobry uczynek i pozbyć się tych niby czarodziei z świata.
Zamyślony wszedł do pomieszczenia i dopiero kidy stanął na arenie prawdziwych gladiatorów spojrzał dziewczynie prosto w oczy. Ta stała z pewnością do niego przodem, jako że dostrzegła go pierwsza. Zlustrował ją szybko i zauważył, że trzyma wyciągniętą różdżkę. Błyskawicznie przekrecił lekko nadgarstek by różdżka wypełzła mu z rękawa niczym wąż wchodząc do dłoni, która zacisnęła się na niej. Przestań w końcu tak rozmyślać nad tymi ofiarami losu bo kiedyś w końcu sam padniesz jak jedna z nich! - skarcił się w myślach i szybko odzyskując jasność umysłu spojrzał już w ten swój sposób na dziewczynę. Uważniej, obserwując każdy ruch, gest, każdy złapany oddech. Czając się jak kobra przed atakiem, naprężony i gotowy do ataku by zatopić swoje jadowite kły.
- Witam - w końcu należało przerwać tą okropną ciszę. Jednakże jak zwykle oszczędnie wypowiadał słowa. Na razie to musiało starczyć.