Dom, ogród, plaża

Jego słowa wywołały na jej twarzy lekki uśmiech, bowiem bardziej zajęta była przeżywaniem dotyku jego wprawnych rąk. Zdecydowanie Hyperion Greengrass był mężczyzną który wiedział co robi. Kiedy przytrzymał jej biodra które gnały prosząc się o odpowiednie spełnienie jęknęła głośno i posłusznie zwolniła czując jak dokładnie ją wypełnia. Gdy zabrał jej dłonie posłusznie na niego opadła odwzajemniając pocałunki. Zaraz to on był na górze. Jednak nie walczyła z tym. Tak było jej dobrze. Nawet bardzo dobrze. Świadczyły o tym jej jęki i prośby o więcej które mimowolnie wypływały z jej ust do chwili w której zaznała spełnienia. Wtedy jej ciało wygięło się w łuk, a ona krzykiem zakończonym bezdechem oznajmiła wszem i wobec, że oto jest na miejscu. Opadła bez siły na materac łóżka przykładając dłonie do palących policzków starając się unormować oddech.
Tej nocy podobne sytuacje miały miejsce jeszcze parokrotnie, aż nad ranem Catherine nie wytrzymała i zapadła w krótką drzemkę z której obudziło ją palące słońce tak bezdusznie przypalające jej łydkę która zwisała bezwiednie z łóżka. Z jękiem poderwała się szybko z miejsca po czym ruszyła do domu aby ukryć się w nim przed słońcem, wzrokiem ciekawskich i szumem oceanu który przypominał jedynie o pełnym pęcherzu.