Salon z otwartą kuchnią

Obszerny salon z kominkiem, barkiem, dwiema kanapami i stylowym, drewnianym stolikiem.
Dodatkowo salon jest oddzielony z kuchnią jedynie pół metrowym murkiem z dziurą w nim(przejściem), przez co można wejść i spichcić sobie co dusza zapragnie w każdej chwili.

Obie odpowiedzi mężczyzny były pełne tajemniczości co ponownie rozpaliło w Sanne płomyk ciekawości. Teraz wszystko zależało od Ethima czy go podtrzyma w takim stanie, powiększy, czy też pozwoli mu ponownie zgasnąć.
Powiodła za nim swoimi ciekawskimi, czekoladowymi ślepiami, zastanawiając się dlaczego właściwie jeszcze nie ma szklanki z jakimś procentowym trunkiem w dłoni. Uniosła jedną brew ku górze, gdy mężczyzna zniknął w labiryncie korytarzy, zostawiając ją samą w niewielkim, ciasnym pomieszczeniu, które wyglądało na przedsionek. Nim się zorientowała, że cały czas stoi w miejscu do jej uszu dotarł przywołujący ton Rosjanina. Nagle, jak za dotknięciem różdżki, ocknęła się, poprawiła koszulę i ruszyła dokładnie w tę samą alejkę co mężczyzna przed kilkoma chwilami.
Powitał ją bardzo przyjemny widok. Polansky siedział rozparty na kanapie z dwoma szklankami w dłoniach, a na jego ponętnych ustach czaił się delikatny, zachęcający uśmieszek. Dziewczyna odpowiedziała mu dokładnie tym samym i sekundę później siedziała już blisko niego sącząc mocny trunek z naczynia, które podał jej Rosjanin. Musiała naprawdę powstrzymywać się od kaszlnięcia po każdym palącym łyku.
Spojrzała mu w oczy, poszukując tych samych emocji, które dostrzegła tam w parku. Tym razem z jego ciemnych tęczówek emanował dziwny spokój, pewność siebie oraz stanowczość. Podobało jej się to, że mogła tak łatwo go rozgryźć, jedynie zaglądając w jego głębokie, czekoladowe ślepia.
- Nie ciekawi Cię jak mam na imię? - zapytała nagle z czystej ciekawości chociaż strasznie kręciło ją to, że nie wchodzi w zbędne szczegóły. Nie czekając na to czy odpowie czy nie przysunęła się do niego na kanapie, postanawiając zrobić pierwszy ruch. Spojrzała na niego zalotnie spod swych długaśnych rzęs niby od niechcenia rozpinając dwa guziki swej koszuli. Delikatny uśmiech czaił się na jej idealnie wykrojonych, pełnych wargach w momencie, gdy jej dłoń znalazła się tuż przy pasku jego spodni.

- Ale ja znam Twoje imię... Jesteś Kotkiem... Moim Kotkiem... Tyle mi wystarczy... - odpowiedział cichym, miłym tonem swego głosu i spojrzał na nią. Wtedy rozpinała guziki swojej koszuli. Jego uśmiech się nieznacznie poszerzył, przysunął się do dziewczyny jeszcze bardziej, po chwili wsuwając ją sobie na kolana. Odłożył ich szklanice na ławę i przycisnął ją do siebie mocno, trzymając dłonie na jej biodrach.
- Taka niegrzeczna jesteś, Kotku? - szepnął do jej ucha i gdy ona trzymała dłoń na pasku, on już całował jej szyję delikatnymi, rozkosznymi pocałunkami, jakby się delektując jej delikatną skórą.

Zaśmiała się cicho z jego słów. Ogólnie nie lubiła jak faceci jej słodzili, jednakże te słowa w ustach Rosjanina, wypowiedziane z tym twardym, surowym akcentem, niezmiernie jej się spodobały i pobudziły ją do działania. Już dłużej nie mogła odwlekać chwili zbliżenia z mężczyzną, bojąc się, że się w końcu rozmyśli, albo co gorsza schleje i będzie bezużyteczny.
Pozwoliła mu wciągnąć się na jego kolana i położyć dłonie na jej zaokrąglonych biodrach. Dystans między nimi zmniejszył się diametralnie, co mogło poprowadzić tylko do jednego.
- Dopiero to zauważyłeś? - mruknęła do jego ucha, delikatnie i powoli wypuszczając z ust każde słowo. Delektowała się tą chwilą, bawiła się pożądaniem mężczyzny, który zapewne już nie raz tego wieczoru był gotów do stanięcia na wysokości zadania. Panienka van Rijn z chęcią rzuciłaby się na niego bez opamiętania, oferując mu wszystko co najlepsze. Z drugiej strony musiała sprawić, aby ten wieczór był dla niej niezapomniany.
Posłusznie poddała się jego pocałunkom, które skupiały się na cienkiej skórze jej szyi, przyjemnie drażniąc jej zmysły. Jednakże to było dla niej za mało i nie mogąc się już dłużej powstrzymywać odnalazła wargi mężczyzny i złączyła je ze swoimi bladoróżowymi półkulami. Wpijała się w usta mężczyzny z taką pasją, jakby były pewną słodkością, której nie dało się oprzeć. Pomiędzy pocałunkami dziewczyna zdążyła sprawnie rozpiąć jego pasek i zaczęła się dobierać do rozporka Polansky'ego.

Nie lubił, gdy mu przerywano, poza jednym wyjątkiem i młódka właśnie ten wyjątek odkryła... Wpił się równie namiętnie co ona w jej usta i wplótł palce pomiędzy kosmyki jej włosów, lekko za nie szarpiąc. Delikatnie ją do siebie dociskał, oddając się przyjemności całowania. Miała smaczne, jak i idealne usta. Lepszych jeszcze nie całował i pewnie długo nie pocałuje... Przywarł do niej swoim ciałem mocniej, co by utrudnić jej trochę robotę. Mieli czas. Mieli sporo czasu. Całą noc. Rano pewnie będzie chciała, a nawet będzie musiała wrócić do Hogwartu. Niedługo nowy rok szkolny. Trzeba było się szykować. Nowe podręczniki, nowi nauczyciele... Wiele różnych nowości. Jak to w szkole.
Przesunął jedną dłoń z jej biodra na pośladek i ścisnął go mocno, nie przestając całować dziewczyny.

Poczuła jak mężczyzna równie zapamiętale poddaje się czynności jaką było wsadzanie sobie na wzajem języka do ust. Brzmiało obrzydliwie, ale był to niezastąpiony, nieziemsko pobudzający zmysły, zabieg.
Kiedy Ethim przycisnął ją do siebie, uniemożliwiając jej wsadzenie ręki pod jego bieliznę. Zrobiła niezadowoloną minę. Kiedy już posmakowała ust mężczyzny, który całował ją w sposób stanowczy i doświadczony, chciała mieć go już, teraz, natychmiast. Holenderka była w gorącej wodzie kąpana i gdy tylko coś szło nie po jej myśli nad jej głową pojawiały się burzowe chmury.

Spoiler:

Gdy już doszli, powoli wyjął swą męskosc z niej. Osunął się wygodniej na kanapę i leżeli tak razem. Przymknął oczy, oddychając głośno.

Kiedy mężczyzna wyszedł z niej poczuła swego rodzaju ulgę. Jednakże ów czynność była nieco nadwyrężająca dla dzisiaj używanych stref z dość większą intensywnością niż zazwyczaj. Poleżała na nim dosłownie chwilę, aby jej mięśnie przestały drgać i żeby nabrać trochę siły. Następnie podniosła się bez słowa, patrząc na Rosjanina, który miał przymknięte powieki i wyglądał jakby spał. Skojarzył jej się z pewnym greckim posągiem, który widziała na wyjeździe z Femke i rodzicami. Piękny, majestatyczny, idealny.. na raz.
Nie miała ochoty dłużej zostawać, ani rozmawiać. Ich przygoda skończyła się wraz z ostatnim jękiem rozkoszy i nigy nie miała się powtórzyć. W końcu panienka van Rijn nie mogła sobie pozwolić na wiązanie się z kimkolwiek. Nie przy tych dalekosiężnych planach, które snuła.
Ubrała się pośpiesznie, jakby była spóźniona na pociąg albo jakieś spotkanie. Na zegarku widniała godzina druga w nocy, jeszcze miała okazję usprawiedliwić się przed kimkolwiek kogo spotka, że właśnie kończy nocny obchód i grzecznie wraca do dormitorium. W końcu nikt, nikt poza Femke, nie wiedział jaka naprawdę jest Sanne. I zawsze, ale to.zawsze pilnie dbała o o swoją szkolną reputację. Nie bez powodu otrzymała wyróżnienie w postaci odznaki Prefekta.
Podeszła do leżącego Rosjanina, uśmiechnęła się lekko pod nosem i przejechała opuszkiem palca po linni jego żuchwy, docierając do jasnych, jakby wyciosanych z marmuru, ust.
- Muszę wracać do zamku - oznajmiła samitnym szeptem, jakby ktoś mógł ivh podsłuchiwać. Pochyliła się nad Ethimem i złożyła delikatny pocałunek na jego wargach, po czym bez słowa się odwróciła i skierowała ku wyjściu. Gdy znalazła się na zewnątrz w jej nozdrza wdarło się chłodne, aczkolwiek pachnące wczesną wiosną powietrze. Wzięła głęboki oddech i puściła się biegiem w stronę zamku.

Spojrzał za nią z usmiechem i z tymże uśmiechem na ustach, zasnął. Rano ubrał się i zaczął ogarniać i porządkować dom. Miał tyle do zrobienia w jego nowych czterech kątach.