Pokój Luisa

Oczywiście, że znałem poprawną odpowiedź. Dlatego moje oczy zalśniły najprawdziwszym w świecie rozbawieniem słysząc jej szczegółowe wyjaśnienie. Nie dało się też jednak ukryć, że taka przemądrzała Adrienne też była całkiem niezła. Naprawdę bardzo niezła.
- Maleńka... - aż zmarszczyłem czoło słysząc jak mój własny język skaleczył słówko tak popularne na moim uniwersytecie, ale nie przerwałem do końca robiąc jedynie znaczącą przerwę. - Wiesz w czym jestem naprawdę kiepski? Wystarczająco kiepski żeby potrzebować twojej drobnej pomocy? - pytania z gatunku retorycznych zawisły w powietrzu podczas moje gdy palce zaczęły rozpinać guziki jej marynarki, która była kompletnie nie na miejscu. I trzeba zdecydowanie się jej pozbyć. Widząc jej zaciekawione spojrzenie uniosłem jedynie jeden kącik ust w cwaniackim uśmieszku po czym zabrałem ręce chcąc podziwiać widok. Jednak zamiast widoków były kolejne warstwy ubrania. Zdecydowanie to nie było jej potrzebne w słonecznym Buenos Aires. Gdyby nie Nana schowałbym jej walizkę w szafie i udawał, że nas okradli. No, ale Marco by mnie zabił gdyby cokolwiek niemoralnego zadziało się przy obecności jego gospodyni domowej. Dlatego właśnie drzwi były zamknięte od środka na wypadek gdyby Argentynka przypomniała sobie o jakimś niezjedzonym posiłku i nie zdecydowała się wdrapać na samą górę aby nas tym poinformować. Widok pojawił się kiedy zgięła nieco nogę. Och, pończochy. Kupiła mnie tym całkowicie. Miałem słabość do damskiej bielizny, a pończochy nakręcały mnie bardziej niż cokolwiek innego. Działały nawet lepiej od przymałych biustonoszy które tak rozkosznie powiększały swoją zawartość swoją ciasnotą.
- Możemy i nad tym popracować. Wiesz, że jestem zbyt grzeczny na takie wspomnienia. - jedna z krzaczastych brwi powędrowała nieco wyżej kiedy sugestywnie przysunąłem się bliżej. Zawartość moich bokserek już czekała na uwolnienie, a moje spojrzenie najjaśniej o tym stanowiło. I już jej wargi były tuż tuż, kiedy zdecydowała się mnie powstrzymać. Papa Lui nie zasłużył? To brzmi jak wyzwanie! Oczywiście takim wyzwaniom się nie odmawia. Dlatego też moja dłoń powędrowała do kostki czarownicy przesuwając się w górę uda podczas gdy druga dłoń starała się namierzyć niewielki suwak który trzymał ten kawałek, a raczej kawał materiału na miejscu.
- Papa Lu musi dostać Zadowalający. - wymamrotałem wygrywając walkę z niewielkim mechanizmem. Dzięki jej drobnej pomocy w postaci uniesionych bioder bez większego trudu pozbyłem się spódnicy z pełną aprobatą przyglądając się ukrytemu pod spodem mechanizmowi który sprawiał, że pończochy są na miejscu. Tak, pas też zostawię. I szpilki. Rozpiąłem też do końca jej bluzeczkę aby głucho jęknąć na widok... przymałego staniczka. Albo i właściwego, ale jej piersi wyglądały tak, że miałem ochotę zanurzyć między nie swojego przyjaciela i cieszyć oczy tym nie do końca właściwym widokiem. Trzeba jednak powstrzymać samcze instynkty. Koniec z egoizmem. Przylgnąłem wargami do linii na której kończył się materiał staniczka i ostrożnie przejechałem językiem po tej krawędzi. Zaraz też lewą pierś uwolniłem zębami chwytając zaraz do ust jej ciemniejszą brodawkę tak wyraźnie odznaczającą się na jej bladym ciele. Zapamiętale ssałem pochylając się z boku nad jej ciałem podczas gdy druga dłoń w rytmie języka drażniącego sterczący sutek lewej piersi ugniatała jej prawą pierś. A potem zmiana, w tym samym nieśpiesznym tempie. Kiedy jej krągłości były już odpowiednio wychwalone przez moje usta i dłonie wylądowałem pomiędzy jej rozkosznie rozchylonymi nogami przesuwając materiał majteczek na bok. Od razu mój język zaatakował jej wrażliwy guziczek podczas gdy dłonie mocno trzymały jej uda w rozkroku. W pewnym momencie, można nawet powiedzieć, że prawie kluczowym oderwałem swoje wilgotne wargi od jej łona stając koło łóżka i wskazując na wybrzuszenie w spodniach rzekłem:
- Klękaj i zapracuj na to, żeby papa Lui też był zadowolony - ale w moim głosie ciężko było doszukiwać się żartu. Za to słychać było wyraźny hiszpański akcent, bo jak zwykle w takich chwilach musiałem brzmieć jak rasowy importowany alfons. Trudno. Dłonie skrzyżowałem na piersi i czekałem na jej ruch.

Jeżeli mieli to samo na myśli to tutaj też nie potrzebował pomocy, a jedynie partnerki do duetu. Od paru miesięcy to z nią udoskonalał swoje umiejętności, więc wspólnie oddawali się wychowaniu seksualnemu jako para. Czy tego chcieli, czy nie, coraz bardziej do siebie pasowali i coraz więcej o sobie wiedzieli. Dzisiejsza bielizna była wybrana z premedytacją, a sztywne białe zestawy, które zakłada do pracy to tylko przykrywka. To też było zboczenie... Mieć świadomość tego jak poważnie wygląda podczas służbowych spotkań, a potem wyobrażać sobie miny tych urzędasów, gdy pani perfekcyjna okazuje swoją drugą twarz. Ale ten widok był święty. Zarezerwowanych dla oczu, które na to widocznie zasłużyły. Z pewnością nie starała się tak nigdy nawet dla Hyperiona, który lubił robić z niej swoją lalkę i przebierać w czarne koronki, które pasowałyby do jego żony, a nie Ady. Ada to biel i złoto.
Zadrżała pod dotykiem jego dłoni, zdradzając tym swoje oczekiwanie. Najpiękniejsze było to, że reagował na nią zanim w ogóle zdążył ją dotknąć. Ledwie musnął jej nogę, a już rozpoznała tą zmianę kolorów tęczówek Luisa, kiedy budziła się namiętność. A ona czekała właśnie tylko na to, żeby poczuć ciepło rozpływające się w podbrzuszu. Zahipnotyzowana znów jego spojrzeniem czuła się naprawdę pożądaną dziewczyną.
- O tym... ja zdecyduję - zamruczała w odpowiedzi, będąc jednocześnie zaabsorbowaną jego działaniem. Podobało jej się to jak dzisiaj mówił. Takie słownictwo kojarzyło jej się bardziej z przystojnymi piratami, którzy odwiedzają wyobraźnię dziewcząt w nocy, ale to nie pasowało do idei student-nauczycielka. Nie zamierzała narzekać. Papa Lui był znacznie ciekawszy od byle wypierdka, który chce po prostu "zaliczyć egzamin".
Usta Argentyńczyka na swoim ciele skwitowała cichym jęknięciem aprobaty. Nie wiedziała, że chwilę temu wyobrażał sobie jakby brała go między piersi, ale o tym samym pomyślała. Była w takim cyklu, że były wrażliwsze i bardziej napuchnięte. Takie pieszczoty były niemal bolesne dla napiętych i chętnych półkul Irlandki. Mimowolnie wpuściła go między swoje nogi, a Luis odebrał to jako zaproszenie, żeby zjechać pocałunkami w dół. Kolejny raz sugestywnie westchnęła, będąc zaskoczona tym, że się posunął do takiej dokładnej gry wstępnej. I to tak w środku dnia? Przy pełnym świetle?
- Jesteś niesamowity - westchnęła głośniej. Zawstydzenie wzmogło narastające pożądanie, a policzki już zaczęły się różowić i wzrok rozmywać. Nie była w stanie złapać ani jednej pojedynczej myśli w swojej głowie, ponieważ była już teraz skupiona na swoim spełnieniu, którego była bliska. Nie chciała tak dochodzić, ale to mogło być silniejsze od niej. Gdyby nie przerwał w idealnym momencie...
Klękaj i zapracuj na to, żeby papa Lui też był zadowolony
Pierwszy raz ją tak bezpośrednio o to poprosił! Znowu wzbudziło to w niej zaskoczenie i już miała odpowiedzieć rozbawieniem, ale ten ton nią zawładnął. Zdominował ją, a blondynka posłusznie zeszła z łóżka i klękła przed nim. W markowych szpilkach, prowokującej bieliźnie, wyglądała już jak profesjonalna prostytutka w drogo sprzedającej się firmie pornograficznej. W zamian za to zrewanżowała się powolnym odpinaniem spodni i zmysłowym dotykaniem wybrzuszenia przez ich materiał, a potem bokserki. Nie znęcała się. Pozwoliła mu powoli rosnąć, a Adrienne w tym czasie obserwowała zaciśnięte szczęki Luisa. Potem już delikatnie zębami przejechała po Jego długości i właściwie ustami uwolniła jego męskość na zewnątrz. Jej dłonie pojawiły się ponownie tylko po to, żeby zsunąć do końca niepotrzebny materiał, a potem objąć jego pośladki, gdy wzięła przyjaciela do buzi.
Gdy poczuła znajome pulsowanie puściła go. Oblizała usta i odwróciła się od partnera, żeby przenieść się na czworaka. Łóżko było obecnie zawalone książkami, a nie chcieli ich przecież pognieść. Wypięła się wyczekująco, a przez jej twarz przemknął cień wyzywającego uśmiechu. Koniec gierek.

Nie wyglądała nazbyt przekonująco leżąc i czekając na więcej tego co mogę jej dać. Może w jej założeniu to ona miała być stroną decydującą, ale w praktyce to ja rozkładałem karty. I ona o tym wiedziała. I to jej się podobało. Jakże zadziwiające było to odkrycie, kiedy w jej oczach dostrzegłem aprobatę. Niby w żartach, a jednak na poważnie podniosła się z materaca posłusznie przede mną uklękła. To z kolei podobało się mnie. Instynktownie zacisnąłem mocniej szczęki, kiedy robiła wszystko, aby moja męskość urosła na tyle na ile tylko to możliwe. Cała krew z mózgu odpłynęła lokując się w bardziej przyjemnych miejscach, a wzrok spoczywał na blondynce gładzącej przez cienki materiał wypukłość w moich bokserkach. Kiedy w końcu ściągnęła zbędne materiały aby wziąć mojego przyjaciela do swoich kształtnych ust uśmiechnąłem się lekko szelmowsko. Nawet nie zdawała sobie sprawy jak doskonale teraz wyglądała. I jak doskonale to wszystko robiła. Dłonie ułożyłem na jej głowie zawijając sobie długie włosy na dłoni w dość zręczny sposób, aby w niczym jej nie przeszkadzały i nieco kontrolowałem tym samym jej ruchy. Byłem już o krok od zapomnienia, kiedy sama przerwała pieszczotę. Uwolniłem jej włosy czekając na jej ruch. Pociemniałym wzrokiem wygłodniałego zwierzęcia patrzyłem na jej krągłości zachęcająco wypięte w moim kierunku. I tym razem nie mogłem się powstrzymać. Najpierw ostrożnie ścisnąłem kształtny pośladek, potem zsunąłem kompletnie niepotrzebne majteczki, a jeszcze potem przylgnąłem wargami na jej lewy pośladek delikatnie go kąsając i ssąc. A kiedy się odsunąłem najzwyczajniej w świecie dałem jej klapsa w tenże właśnie pośladek.
- Niegrzeczna dziewczynka. Papa Lui lubi takie. - znów ton godny argentyńskiego alfonsa i kolejny klaps wymierzony w drugi pośladek. Nie były to jednak klapsy które miały sprawić ból. Te były dla przyjemności. Przyjemności o której już prawie zapomniałem, bo tak dawno nie bawiłem się w bycie królem dżungli. Teraz jednak ona nie wskazywała, aby miała cokolwiek przeciwko. Trzeci klaps był wymierzony w złączenie pomiędzy nogami i od razu po nim dość gwałtownie wsunąłem się w nią aż do samego końca. Dłonią znów zebrałem włosy delikatnie ją za nie ciągnąć podczas gdy raz po raz wsuwałem się stanowczo w Adrienne. Tuż przed końcem gwałtownie przyśpieszyłem, a w kluczowym momencie pociągnąłem ją za włosy, które od razu po tym uwolniłem. Z przyśpieszonym oddechem i spermą nadal w sobie wysunąłem się, aby obrócić ją na plecy i ściskając jej piersi wsunąć się jeszcze kilka razy aby dojść z głośnym jękiem pełnym aprobaty. A potem na nią opadłem starając się wyrównać oddech i kołatanie serca.

Zabrakło jej tchu w piersiach. Całusy, podgryzanie - Ok, to było w stylu Luisa, ale klapsy? Papa Lui chyba planował na długo zostać w jej nocnych wspomnieniach... Sapnęła przy kolejnym uderzeniu, zdradzając jak bardzo jej się to podoba. Nie uważała ich za wypalonych seksualnie, ale tej strony w chłopaku się jeszcze nie spodziewała. Ponownie dzisiejszego dnia została przyjemnie zaskoczona. Jej pośladki zaróżowiły się zachęcająco i zaatakował między nie bez ostrzeżenia. Nie ma co się oszukiwać, w tym zdarzeniu była jego ofiarą.
Rozkoszny, ale gwałtowny seks nie trwał długo. Oboje byli już na skraju swojego spełnienia i to ona pierwsza doszła, stymulując Luisa do ostatnich pchnięć. Nie rozdzielali się jeszcze od siebie, chcąc uspokoić swoje przyspieszone oddechy. Adrienne jeszcze przez moment drżała i objęła swojego partnera, chowając rozgorączkowaną twarz w zagłębieniu jego obojczyka. Przejechała mu palcami po plecach i musnęła wargami delikatną skórę. Bezdźwięczne "dziękuję".
- Weźmiesz mnie do łazienki? - spytała nareszcie, kiedy odzyskała głos.
Niedługo po tym zaciągnęła go pod prysznic. Choć król dżungli wydawałoby się, że poszedł już spać zaspokojony, ofiara nie miała do końca dosyć. Blondynka zanurzyła ich nagie ciała pod bieżącą wodę i złączyła usta Argentyńczyka ze swoimi w dość długim pocałunku. Uwielbiała to uczucie przylegających do siebie wilgotnych ciał. Oparła się piersiami o tors chłopaka, chłonąc sam ten dotyk z przyjemnością. Czuła jak wraz z tą bliskością cały świat na zewnątrz przestaje się liczyć. Woda zmywała z nich pot i niedawne oznaki uniesienia. Westchnęła, uśmiechając się do niego leniwie.
- Myślałam, że nigdy nie polubię wagarowania.
Pod pretekstem namydlania jego ciała, niewychowane dłonie Irlandki gładziły jego plecy i pośladki.
Męski tyłek też nie był taki zły, chociaż mógł się czuć nieswojo przez takie molestowanie.

Jedno pytanie sprowadziło mnie na ziemię. Podniosłem się zręcznie, aby zaraz równie zręcznie złapać ją w pasie i zarzucić sobie na ramię niczym worek ziemniaków. Bez większych trudów wniosłem ją po schodkach do sporo mniejszej od pokoju łazienki, ale wciąż z wielkimi oknami które sprawiały, że nie liczyłem sekund które dzielą mnie od opuszczenia tego pomieszczenia. Łazienka była tym niedopracowanym szczegółem mojego mieszkania w Londynie. Magiczne okna mnie nie urządzały- świadomość, że nie da się ich otworzyć robi je automatycznie bezużytecznymi. Nie da się też zmienić lokalizacji łazienki. Jedyne co dało się zrobić z tamtą to ją powiększyć. Z tą nie było takich problemów. Była duża i miała duże okno za którym był prawdziwy świat. Moja klaustrofobia mogła się schować. Ostawiłem ją na ziemię przyglądając się z lekkim rozbawieniem jej poczynaniom. Bez słowa wszedłem za nią pod deszczownicę z której spływała ciepła woda i ułożyłem dłonie na jej pośladkach odpowiadając na jej pocałunek.
- Potraktuję to jako komplement, profesora. - powiedziałem cicho ściągając dłonie z jej pośladków żeby przesunąć jej mokre jasne włosy za uszy. I zaraz znów znalazły się na jej ramionach powoli zsuwając się coraz niżej i niżej. Jej dłonie postępowały w sumie podobnie.
- Nie wiedziałem, że lubisz bawić się w uległą... - wyraziłem na głos fakt który naprawdę zadziwił mnie nie tak dawno unosząc przy tym kąciki warg w zawadiackim uśmiechu. Uśmiechu który zniknął kiedy jej dłonie znalazły się na moich pośladkach. Nie wiem jak inni mężczyźni, ale mnie dotykanie tyłka kojarzy się jednoznacznie: z gwałtem analnym. Czymś czego w życiu nie planuję doświadczyć i żadna ilość alkoholu nie przekona mnie co do słuszności takiego sposobu spędzania wolnego czasu. Dlatego zabrałem delikatnie jej dłonie z mojego tyłka posyłając jej typowo ostrzegawcze spojrzenie.
- Mój tyłek zostaw dla mojego kochanka. Antonio nie lubi jak ktoś oprócz niego go dotyka. - mój głos był śmiertelnie poważny i Adrienne bez problemu mogła powiązać tą uwagę z całą serią uwag którą uraczyły nas moje ciotki kiedy przyprowadziłem ją na wesele Suzanne. Cały czas nie mogły się nadziwić, że jest kobietą i w dodatku tak atrakcyjną. Ich zdaniem jestem kryptogejem i nic tego nie zmieni. Sięgnąłem po mój płyn do mycia, bo innego tutaj nie było i powoli zacząłem namydlać jej ciało szczególną uwagę zwracając na jej piersi i te rozkosznie odstające sutki. Aż prosiły się, żeby je lekko ścisnąć, trochę porolować i najzwyczajniej w świecie pomaltretować. Więc to też z niekłamaną przyjemnością robiłem.

- Nie udawajmy świętych, musiałeś się tego domyślać - zamruczała mu w wargi, odpowiadając na ten uśmiech. Nie był jedyną osobą, która o tym wiedziała, a sam Luis powinien zaraz skojarzyć fakty i połączyć je z wiecznie wywyższającym się Hyperionem Greengrassem. Może dlatego tamten lubił mieć kochanki? Jego żona nie była wystarczająco szalona, albo też lubił ten dreszczyk ekscytacji, kiedy jest to zakazane? Natura popieprzonych ludzi, jak zauważyła. Nie zamierzała jednak nad tym teraz rozmyślać. Nie chciała też kontynuować tego tematu. Choć musiała przyznać, że brakowało jej władczego tonu w łóżku i dzisiaj zdała sobie z tego sprawę.
Zaśmiała się mimowolnie, kiedy zabrał jej dłonie ze swoich pośladków.
- A skąd ja wiedziałam, że tak zareagujesz? - stwierdziła z rozbawieniem, trochę dlatego, żeby pozbawić go tych oburzonych ogników. Odsunęła twarz, żeby spojrzeć wyraźnie w te czekoladowe tęczówki. Mieniły się bardziej złotem niż zwykle. To wina białej łazienki, czy przerażająco jasnej karnacji Irlandki na tle cery Argentyńczyka?
- Musisz wiedzieć, że kobiety tak samo jak mężczyźni... Cieszą się... kształtami swojego partnera - mówiła z uroczym uśmiechem, szukając odpowiednich słów, jakby walczyła o jakąś poprawność językową. Cmoknęła go niewinnie w policzek i posłusznie odpuściła. Oparła się o ścianę łazienki, kiedy zaczął ją dotykać. Przymknęła powieki nie tylko z przyjemności, którą zaczęły dawać jego dłonie, ale również z wpływającej wody do oczu. Dalej się go trzymała, jakby bała się przewrócenia.
- Lubimy dotknąć... Pozwiedzać... Nie miejsca, gdzie zaglądałby Antonio, ale coś mi mówi, że nie tylko o ten boski tyłek mógłby być zazdrosny. Nie jestem tylko zwierzyną - Mógł teraz usłyszeć drżenie głosu Adrienne, bo uszczypnął ją mocniej w sutek. Odpowiedziała na to delikatnym zadrapnięciem jego boków i przyciągnęła tym samym jego biodra do siebie. Otarła delikatnie swoim kroczem o jego.
- Wybaczysz mi? - poprosiła cichym głosem, spoglądając na niego miękko. Mała diablica w białej garsonce.

- Nie. - przyznałem się cicho, bo tak naprawdę się nie domyślałem. Chyba nigdy nie zastanawiałem się nad tym jak inni mężczyźni zachowują się w łóżku. Tym bardziej mężczyźni z którymi łączy mnie dość specyficzna relacja, a z pewnością z Hyperionem Greengrassem łączyła mnie taka właśnie specyficzna relacja. Z jednej strony bardzo ceniłem sobie jego rady i z wdzięcznością brałem każde powierzone mi przez niego zadanie, a z drugiej z nieskrywaną rozkoszą pieprzyłem jego chyba ostatnią i chyba ulubioną kochankę. W naszych rozmowach od dawna nie padło nazwisko Greengrass, jakby automatycznie stało się tematem tabu, więc nie wiem czy jeszcze między nimi coś jest. I nie chcę wiedzieć. Póki co bardzo dobrze mi się śpi. A teraz jeszcze lepiej będzie mi się spało z wiedzą, że będę mógł robić z nią co tylko zechcę.
- Bo już zbyt dobrze mnie znasz. - odpowiedziałem na to retoryczne pytanie pochylając się nad nią z uśmiechem. Już nie byłem taki oburzony. Ona wiedziała, że w moim życiu nie ma i nie będzie żadnego Antonio. Może co najwyżej pojawić się jego żeńska wersja, ale to i tak nie na długo. Ciężko mówić u mnie o stałości, chociaż coraz częściej łapię się na tym, że to co mam z panną Cryan jest stałe. Nikt nie mówi doniosłych słów i nadal jesteśmy przyjaciółmi, ale nie latam już wszędzie z kuśką jak kot w marcu. Teraz się wstrzymuję. Jakby były doniosłe słowa to czas i uwagę którą sobie poświęcamy można by już podciągnąć pod bycie w związku. Na szczęście tego nie ma. Nie ma związku. I może dlatego jest tak dobrze? Może.
- Skoro nie jesteś zwierzyną to atakuj. - wyszeptałem jej do ucha, a moje dłonie ani na ułamek sekundy nie przestały pieścić jej kształtnych piersi. Gdy mnie zadrapała cicho syknąłem. Mała diablica. Naga mała diablica. W odpowiedzi na jej pytanie uśmiechnąłem się enigmatycznie a dłonie z piersi powędrowały w dół, aż do zwieńczenia jej smukłych ud. Zmusiłem jej jedną nogę do ugięcia się łapiąc ją za udo i unosząc do góry podczas gdy palce drugiej dłoni wsunęły się do otwartego wnętrza, które całkiem łatwo było otworzyć podrażnieniem jej czułej łechtaczki.
- Atakuj, dziecinko. - powtórzyłem bardziej stanowczo przyglądając się jej twarzy. Nie była tylko zwierzyną czy tylko sobie tak wmawiała?

Według niej to nie było tabu. Byłaby z nim szczera, gdyby o cokolwiek zapytał, ale dopóki Luisa nie interesowała relacja łącząca Adę i ich "przyjaciela rodziny", to sama nie miała zamiaru zaczynać się zwierzać. Była zażenowana, kiedy dowiedział się o wszystkim w dość bezpośredni sposób od Hyperiona. Jeszcze gorzej wspomina dzień w którym napruty podsekretarz ministra magii wpadł do jej mieszkania, żeby wszcząć awanturę i świadkiem tego wszystkiego musiał zostać jej przyjaciel (i zapewne cała kamienica w pakiecie). Ale kto wie... Gdyby Luisa wtedy nie było i o niczym by się nie dowiedział, może dalej byłaby uzależniona od nastrojów pana Greengrassa, a ją z Argentyńczykiem łączyłaby czysta przyjaźń (z ukryciem paru znaczących faktów na temat jej prywatnego życia).
Bądźmy szczerzy, zamieniła jeden związek na drugi. Ten, chociaż bliżej nieokreślony, był zdrowszy, pełen przyjemnego seksu, rozmów o pierdołach i co najważniejsze - nikogo nie krzywdził. Nie potrzebowała słowa, żeby ograniczyć się do jednego partnera. Było jej z nim dobrze i czuła, że chłopak też nie miał od jakiegoś czasu innej. Bez zbędnego nadbagażu, zobowiązań... Po prostu fajnie.
Prawie dała się zdominować, przez czyste pragnienie bycia zaspokojonym, ale trzeci raz nie musiał jej wyzywać. Zamknęli swoje usta w namiętnym pocałunku, a Luis wdarł się do jej wnętrza nie tą częścią ciała... Dała mu o tym znać, łapiąc go za nadgarstek i stanowczo przeniosła tą dłoń na swoje drugie udo. Zawiesiła mu ręce na szyi, dalej całując i kąsając wargi Argentyńczyka. Zamierzała polegać nie tylko na jego kreatywności, ale też swojej własnej sile i odporności ściany w łazience Luisa. Odbiła się od ziemi, mając teraz chłopaka idealnie pomiędzy swoimi nogami, którymi oplotła go mocno w pasie. Przytuliła się do niego, podciągając się lekko, a papa Lui został zmuszony do podtrzymania ją za tyłek. Ten zawisł teraz nad oczekującym przyrodzeniem.
- No to uważaj - sapnęła do ucha, które potem przygryzła rozkosznie. Zaatakowała i był na to przygotowany dokładnie tak, jak tego oczekiwała. Osuwała się i podnosiła w swoim tempie. To był niezły wysiłek dla obu stron, dlatego później plecy Irlandki oparły się pewniej, ułatwiając mu penetrację. Seks na stojąco był zupełnie innym doznaniem.

Zaczęła atakować. Wiedziałem to w chwili w której odepchnęła moją dłoń gotową dać jej jeszcze sporo niekłamanej przyjemności. Ona o tym wiedziała. Wiedziała też, że lada chwila znów zostanie bezwolną marionetką nad którą biorą górę hormony a nie rozum. I pewnie dlatego zdecydowała się to teraz przerwać. Wyzwałem ją. Coś jakby pojedynek, a jednak to słowo tutaj nie pasuje. Nie mniej jednak chciałem żeby to teraz ona była na górze. Nie wiem dlaczego, ale chciałem. A ona mi to skutecznie dała. Odwzajemniałem jej pocałunki podczas gdy druga dłoń znalazła się na jej drugim udzie. I chwilę później czułem cały jej ciężar ciała na sobie. I już wiedziałem w jaką grę będziemy się teraz bawić. Gdy opuściła się na mojego przyjaciela uniosłem zdecydowanie biodra nabijając się w nią do końca. Jej twarz była na wysokości mojej twarzy, a widok jej rozchylonych z przyjemności warg podniecał mnie bardziej niż cokolwiek innego. Dlatego przytrzymując ją za pośladki raz za razem pchałem się jak najgłębiej aby widzieć jak jej policzki nabierają zdrowszego odcieniu, a ciche pojękiwania aprobaty i urywane oddechy wychodzące spomiędzy tych kształtnych warg sprawiały, że w pewnym momencie straciłem nad sobą panowanie. Raz za razem, coraz mocniej, coraz bardziej zdecydowanie. Chciałem być świadkiem jej orgazmu. Cierpliwość nigdy nie była moją najmocniejszą stroną, chociaż sprawiam kompletnie inne wrażenie. Nie jestem cierpliwy. Ruch moich bioder idealnie o tym świadczył.
- Dawaj, Ada, dawaj... - wysyczałem nie przerywając. Jej pośladki obijały się o chłodne kafelki, ja o jej łechtaczkę, a to wszystko w asyście wody spływającej mi po plecach i pośladkach, bo ona już była poza tym strumieniem z deszczownicy.

Opadała rytmicznie, korzystając ze swojej chwilowej kontroli. Grawitacja swoje zrobiła i odczuwała go głębiej i mocniej, nawet zanim zniecierpliwiony przyspieszył pracę biodrami. Przymknęła oczy z wymieszanego bólu i przyjemności, które odczuwała, otwierając się na niego coraz bardziej. A czuła też całym ciałem. Wodę, ścianę, zmęczenie, zziębnięte stopy, dłonie Luisa zaciśnięte na jej pośladkach... Jej piersi ocierały się nieustannie o wilgotne ciało mężczyzny, sprawiając, że sutki blondynki wciąż się prężyły. Na szczęście straciła zdolność racjonalnego myślenia.
Niedługo później zupełnie mu się oddała, przyjmując tylko uderzenia na swoją kobiecość i stękając z rozkoszy. Palce Irlandki zacisnęły się mocno na jego barkach i tym razem rzeczywiście mógł zostać po nich ślad na jego skórze. Może zwróciła na to uwagę, dlatego otworzyła oczy. Jeszcze chwila niezłomnego ataku i wystarczyło te parę słów zachęty oraz ciemne oczy Argentyńczyka, żeby Adrienne wstrząsnął dreszcz kolejnego orgazmu. To spojrzenie było ostatnim czynnikiem, aby głośno doszła na jego oczach i otuliła go wibracjami swojego ciała.
- Ach! Luis...! - wyrwał jej się zduszony jęk, jakby go również zachęcała.

Z niekłamaną przyjemnością obserwowałem rozkosz wymalowaną na jej twarzy. Zacisnąłem mocniej szczękę chcąc wydłużyć to wszystko na tyle na ile to możliwe. Nieco zwolniłem i skupiłem się na tym, żeby wytrzymać. Ciężko było jednak wytrzymać słysząc swoje imię w tak pięknej intonacji w asyście skurczy jej pochwy. Dlatego z głośnym jękiem doszedłem opierając czoło o jej ramię. Już koniec. Po wszystkim. Oddech i tętno powoli wracały do normy kiedy to ostrożnie odstawiłem ją na ziemię. Znów sięgnąłem po swój żel aby teraz spokojnie i bezpodtekstowo ją namydlić i spłukać, a potem sam się umyłem korzystając z okazji. Zakręciłem wodę podałem jej szlafrok, potem wziąłem drugi dla siebie i grzecznie zaniosłem ją do łóżka z którego przeniosłem książki jednym ruchem różdżki leżącej na stoliku nocnym. Widać było po Adzie chwilowe zmęczenie i nie mogłem mieć jakichkolwiek pretensji z tego powodu. Sam też czułem, że moje młodzieńcze ziły nieco opadły. Sam położyłem się obok układając głowę na jej brzuchu i przymykając na chwilę powieki wsłuchiwałem się w panującą w pomieszczeniu ciszę.
- Byłaś kiedyś zakochana, chica? - pytanie z gatunku pytań melancholijno-egzystencjalnych wydobyło się z moich warg zanim zdążyłem je powstrzymać i zawisło w tej lekkiej ciszy dodając jej nieco ciężkości. Westchnąłem cicho wsuwając dłoń pod jej szlafrok i układając je na jej udzie przesunąłem powoli dłoń po gładkiej skórze czarownicy tak daleko jak sięgała moja ręka. A zdążyła dosięgnąć wystarczająco daleko, żeby poczuć chłodne stopy czarownicy. Dlatego podniosłem się aby zasiąść na końcu jej nóg po turecku i uniosłem jedną nogę kobiety aby rozmasować jej stopę pobudzając tym samym krążenie. Najpierw jedna noga, potem druga noga. Wszystko we względnej ciszy.
- Zjemy na mieście czy Nana ma coś przygotować? Bo dzisiaj gdzieś pójdziemy, prawda? - przechyliłem nieco głowę rzucając pytaniami o wiele prostszymi i niezobowiązującymi na które każda odpowiedź była odpowiedzią poprawną. Moje palce wciąż robiły co mogły aby zrobiło się jej choć trochę cieplej w stopy zanim wyciągnę czyste skarpetki i tym samym uratuję je od kompletnego zamarznięcia, bo jakoś wątpię, aby w tej niewielkiej walizce którą ze sobą wzięła do ciepłego Buenos przewidziała problem chłodnych stóp. No ale to kobieta. Z nimi wszystko jest możliwe.