Obrzeża lasu

Owszem, Ci, którzy wiedzieli, albo raczej właśnie się dowiadywali o zdolności animagii u Kanadyjczyka, zwykle stali zatkani, czasem wręcz przerażeni. Pamięta nawet ten miły żarcik, który wyciął młodszemu z bliżniaków, Connorowi (zakała rodziny).
Rozejrzał się tu i ówdzie, ale niestety nic, więc nie czekając na Bułgarkę, pobiegł nieco dalej próbując podjąć trop i… Bingo. Zaleciało mu zwierzątkami.
- Zoja, coś nie tak? – spytał, gdy po krótkiej chwili wrócił do Gryfonki i znów przybrał ludzką postać.
- Wracając, do tematu. Nic nie widziałem, niestety… - zrobił krótką pauzę – ale myślę, że powinniśmy udać się do Aarona, coś wyczułem od strony Lasu, ale to równie dobrze mógł być zapach zwierząt żyjących tam dziko.
Kilka dobrych minut później dotarli na obrzeża Zakazanego Lasu, no niby uczniowie sami zbliżać się tam nie powinni, zresztą, Kanadyjczyk sam doświadczył tama niezbyt przyjemnych rzeczy.
- Aaaaaaaron, jesteś? – wyszeptał rozglądając się za Gryfonem.

Obserwowała wilka, potem chłopaka, potem znowu chłopaka z błyszczącymi ślepiami - chyba zaczynało jej się kręcić w głowie od nadmiaru wrażeń. Czy Aaron też o tym wiedział. Najważniejszym pytaniem było:
- Ale... Nie jesteś wilkołakiem, co nie? Nie ma pełni, więc... Animag, prawda? Czy najtrudniejsze w staniu się zmiennokształtnym jest trzymanie liścia mandragory przez miesiąc w buzi? Nie wyobrażam sobie nie móc umyć zębów przez miesiąc.. Ble... - rozgadała się, oczywiście szepcząc i idąc obok Puchona wzdłuż ciemnej, leśnej drogi. Ostatnia wizyta w Zakazanym Lesie nie była dla niej nieprzyjemna. W zeszłym roku znalazła tu magiczny zakątek ze świetlikami, ale było na nie jeszcze za wcześnie. Było naprawdę ciemno.
- Zbliżamy się do wejścia do lasu. Mam nadzieję, że Aaron nie wszedł do niego sam - westchnęła, rozglądając się za przyjacielem bądź jakimkolwiek znakiem zostawionym przez stado ciekających zwierząt. - Wzięłam ze sobą latarnię. Chyba będzie lepiej jej użyć niż utrzymywać dalej lumos, bo i tak nie możemy zbyt mocno świecić.
Nie miała tak dobrego refleksu jak chłopaki, więc wolała też mieć różdżkę w pogotowiu przygotowaną od razu. Tak w razie czego. Przystanęła, żeby wyciągnąć wspomnianą latarenkę z powiększonej magicznie torby i wystawiła ją w kierunku Logana by ją zapalił końcówką różdżki.