Pub "Błękitny" przy stadionie

Obserwując reakcje, malujące się na twarzy przystojnej mieszanki, uśmiechała się szeroko, podpierając podbródek na dłoni. Nie potrafiła czytać w myślach, ale mogła się domyśleć, że właśnie zafundowała mu zimny prysznic. Tak, Angielki nie były urodziwymi boginiami seksu, które leciały na zagraniczne ciasteczka. Były jak zimne ryby w brzydkich opakowaniach.
- Nie mów, że Cię nie ostrzegałam. - uniosła obie dłonie w obronnym geście, uśmiechając się odrobinę pobłażliwie. Jego akcent pozostawiał wiele do życzenia, ale angielski miał bardzo dobry. Nie mieszał gramatyki i miał szeroki zasób słów, a mocniejszy akcent sprawiał, że wydawał się bardziej czarujący. Oczywiście w mniemaniu Charlotte. Nie mogła przypuszczać jak jego mowę postrzegały inne dziewczęta, ale Andrea zdawała się na niego lecieć, więc zapewne myślała podobnie.
- Czy właśnie stosujesz na mnie taktykę typu powiem, że jestem nieatrakcyjny, żeby siedząca naprzeciw panna zaprzeczyła i zaczęła mnie wychwalać pod niebiosa? - zagryzła obie wargi, próbując nie roześmiać się w głos i nie ściągnąć na siebie spojrzeń zgromadzonych w pubie ludzi. Naprawdę zaczynała go lubić. Nie w jakimś namiętnym, pokręconym sensie. Tak, po prostu. Wydawał się jej niemożliwe zabawny, a poczucie humoru ceniła sobie ponad wszystko.
- Nie ze mną te numery, Gre.. Gre-go-ro- vic. - teraz to ona omal nie połamała sobie języka, próbując wymówić jego nazwisko. Nie była przyzwyczajona do takich nazw, dlatego pokręciła z niedowierzaniem głową, zasłaniając dłonią roześmiane usta. - Wszyscy lecą na moją siostrę, więc jeżeli mówisz prawdę to.. - zamyśliła się na dłuższy moment, nie spuszczając wzroku z orzechowych tęczówek Miszy. - .. pomogę Ci bez gadania, jeśli kiedykolwiek mnie o coś poprosisz. - podrapała się po policzku ozdobionym trzema niewielkimi pieprzykami, zastanawiając się czy aby na pewno wyskoczyła z dobrą propozycją. Tak czy inaczej, klamka zapadła, więc Jeunesse ujęła błękitną filiżankę i upiła herbaty. Znowu się zamyśliła, nieobecnie wpatrując się w twarz obcokrajowca. Nie potrafiła się dzisiaj skupić. To pewnie przez za dużą ilość słowa nie, którą zaserwowali jej właściciele obydwu pubów.
- Krukonem? No, no, no. - ponownie zagwizdała, zakładając nogę na nogę. - Mądra głowa, jak widzę. - odparła z uznaniem, a kąciki jej kształtnych ust uniosły się delikatnie do góry.
- Oczywiście, że dobrze. Niebiescy są wyjątkowo przyjaźni, choć odrobinę przemądrzali. Mnie obsadzono w Gryffindorze. - zaśmiała się cicho, łapiąc za skrawek koszulki i ciągnąc go odrobinę do przodu. Wyeksponowała w ten sposób czerwony napis widniejący na białym tshirtcie, machając znacząco brwiami. - W Hogwarcie jest magicznie. Nie znajdziesz lepszego miejsca na ziemi. Szkoda, że będziesz w nim tylko rok. Nie wiem czy zdążysz odkryć wszystkie tajemnicze miejsca jakie w sobie kryje. - dodała zafascynowana, wzdychając głośno pod nosem. - A Durmstrang? Słyszałam, że potrafią dać tam nieźle w kość, a nawet zdzielić rózgą po tyłku. - wypaliła bezmyślnie nim zdążyła ugryźć się w język. Zdecydowanie musiała popracować nad swoim niegodnym damy słownictwem. 

- Nie wyglądasz mi na takiego, co ma o sobie niskie mniemanie. - upiła łyka herbaty, spoglądając na niego podejrzliwie znad błękitnej filiżanki. Oczywiście, mogła się mylić. Nie znała go za dobrze. Ba! Nie znała go w ogóle, ale pierwsze wrażenie zawsze się liczy.
- Trafnie powiedziane. - skomentowała jego opinię na temat własnej siostry, poprawiając luźną, białą koszulkę, która niesfornie zsunęła się jej z ramion. - Choć podobno to ja jestem tą złą, krytykującą połówką, a ona po prostu lubi chodzić na randki. - wzruszyła barkami, przeczesując palcami brązowe pukle włosów. Zazdrościła rodzeństwom -zwłaszcza tym bliźniaczym- świetnego kontaktu z bratem czy siostrą. Wyznanie Miszy, dotyczące tęsknoty za Leną, gdy byli w innych szkołach zrobiło na niej wrażenie. Ona i An dziesięć miesięcy mieszkały razem w jednym zamku, a Charlie nie myślała o niej nawet przez sekundę, przesiadując w pokoju wspólnym Gryfonów. - Zresztą, jej sprawa. Pogodziłyśmy się, a ja staram się nie osądzać. - dodała jeszcze dla sprostowania, zanim rzuciła chłopakowi karcące spojrzenie, gdy ten wyśmiewał się z jej marnych prób wypowiedzenia rosyjskiego nazwiska.
- Korzystaj mądrze, bo masz tylko jedną przysługę. - rzuciła zaczepnie, kręcąc się dookoła własnej osi na barowym stołku. Alkohol przyjemnie szumiał jej w głowie, choć wypiła ledwie dwie szklaneczki szkockiej. Cóż, nie miała mocnej głowy, a jej grobowy humor sprawiał, iż była wyjątkowo podatna na działanie procentów.
Na informację zaserwowaną przez Rosjanina, wybałuszyła na niego wielkie, sarnie oczy, na wszelki wypadek szczypiąc go mocno w przedramię. Chciała sprawdzić czy nie ma zwidów, czy aby na pewno się nie przesłyszała, a chłopak nie zaczął jej tu majaczyć po kilku piwach.
- Ale że tak perwersyjnie? Powariowali! - złapała się na głowę, oczami wyobraźni już widząc tych wszystkich napalonych, wypryszczonych chłopców, którzy z wywieszonymi na brodzie językami, ślinią się na widok wypiętych, bitych dziewczyn, a potem.. no, wiadomo co robią potem. Charlotte o czym ty myślisz! Rzeczywistość wzywa! Skarciła się w myślach, a widząc jego rozbawioną minę, zrozumiała, że żartuje. A to drań!
- Ej, to nie było zabawne! - wytknęła mu język, czując jak robi jej się głupio, a policzki przybierają barwę purpury. Nie powinna być taka łatwowierna, ale tyle doszło do niej historii na temat Durmstrangu, że nie była gotowa połknąć każde serwowane kłamstwo.
- Chłostę? - wydała z siebie zduszony okrzyk, przysłaniając otwarte ze zdziwienia usta dłonią. - Niepojęte, niepojęte.. - kręciła ze zdumienia głową, ponownie przysuwając barowy stołeczek tak blisko, że praktycznie na niego wlazła. Miała już taki nawyk jak przekupa na targu. Kiedy coś ją zainteresowało, chłonęła historię całą sobą, przysuwając się jak najbliżej osoby opowiadającej. - Znowu sobie ze mnie żartujesz, prawda? To niemożliwe, żeby nie karmili przegranych. To w ogóle legalne? - założyła ręce pod piersiami, wyraźnie zaintrygowana całą kwestią. Bardzo chciałaby odwiedzić tą popapraną placówkę i przyjrzeć się z bliska, uczęszczającym tam uczniom. Najlepiej spod jakiejś peleryny niewidki, której oczywiście nie posiadała. Psia kość.
- Jednak dobrze, że się przeniosłeś. Marnie wyglądasz. Zamówić Ci coś do jedzenia, hm? - zażartowała, spoglądając na niego jak na wygłodniałe dziecko wyrwane z biedy, sięgając do tylnej kieszeni jeansów po wytarty, odrobinę podniszczony portfel.

- Zastanówmy się.. - zmrużyła powieki, opuszką palca wędrując wzdłuż dolnej, karminowej wargi. Wykorzystała chwilę, by podtrzymać Miszę w niepewności, uśmiechając się przy tym szelmowsko. Lubiła igrać z płcią przeciwną, a jeszcze bardziej działać jej na nerwy.
- Niech Ci będzie. - odparła w końcu, uderzając go piąstką w przedramię. Typowy, męski odruch. Charlie sama nie wiedziała skąd się jej to wzięło, ale podejrzewała, że miało to związek z niemożliwą ilością czasu, spędzoną w towarzystwie chłopców.
Na widok jego roześmianej twarzy i teatralnego klaskania, wywróciła czekoladowymi oczami, czerwieniąc się jeszcze bardziej. Nie podobało jej się to. Nie lubiła tych okropnych, dziewczęcych rumieńców, które uważała za absolutny objaw słabości. - Nie jestem zboczuchem, ej! - wyparła się, zwinnie zeskakując z barowego stołeczka i zachodząc chłopaka z drugiej strony. Nie mogła usiedzieć w miejscu, potrzebując zmiany pozycji. Łokcie ułożyła na błękitnym blacie, a podbródek podparła o wierzch dłoni. Leniwym spojrzeniem przeleciała po stojących naprzeciw nich szklankach i trunkach, ziewając ostentacyjnie. Nadal nie dostała odpowiedzi od Sam, a robiło się późno. Nie przejmowała się tym jednak, wiedząc, że nawet nieproszona i tak zapuka do drzwi koleżanki. Przecież blondynka nie odmówi jej noclegu.  
- Mobilizujące w bestialski sposób. - krótko skomentowała jego opowieść, przyglądając się jego poczynaniom. Dawno nikt nie zapłacił za jej drinki czy herbatę. Zawsze zrzucała się ze znajomymi bądź wydzielała kwotę na pół, zajadając się z Charlesem w jakimś najtańszym fast foodzie. - Mogłam zapłacić sama, ale dzięki. - poklepała go koleżeńsko po ramieniu, ponownie chowając portfel do tylnej kieszeni spodni. Charlotte na Merlina, miejże odrobinę dziewczęcości! Słowa matki odbiły się echem po jej głowie, sprawiając, że Jeunesse potrząsnęła brązową czupryną, próbując w ten sposób odgonić paskudne myśli.
- Ja powinnam zbierać się do domu, a raczej do znajomej, Grego.. - zrezygnowała w połowie, machając ręką w lekceważącym geście. Nie będzie sobie przecież łamać języka.
- Mam nadzieję, że jak spotkam Cię w pociągu do Hogwartu to nadal będziesz stąpał po ziemni, a nie wzdychał do własnego ołtarzyka. Trzymaj się, Misza. - zaśmiała się cicho i czochrając jego ciemną czuprynę, z uśmiechem na ustach opuściła pub Błękitnych z Londynu.