[18]

Chciałem odnowić kontakt... To takie ogólne! Zbyt ogólne i zbyt przemyślane jak na bezpośredniość Brooksa. Wolał jasne sytuacje. Powiedzenie tego wszystkiego co kotłowało się pod czupryną ciemnych włosów Hiszpana z pewnością zaliczało teraz tą sytuację do jasnych. Powoli jadł swoje lody, a raczej papkę lodopodobną której pierwszą właścicielką była Francesca. Jego ciemne spojrzenie zatrzymało się na jej krągłych wargach i przez kilka chwil nie docierało do niego, że ona jest na niego zła. Kiedy już to dotarło zmarszczył z niezadowoleniem czoło dochodząc do wniosku, że nigdy nie zrozumie kobiet. 
- Nie wiem o co Ci chodzi... - jęknął przeciągle kończąc przy okazji lody, a potem tylko obserwował jak chodzące burrito smutku przemierza salon nie pomijając po drodze kuchni i nie omieszkając wyrzucić pustych opakowań leżących na stoliku przed nim. Kiedy wróciła przywitał ją niepoważnie szerokim uśmiechem.
- Nie wyszło nam, bo wyskoczyły nam dobre oferty pracy, a nie dlatego, że nic do siebie nie czuliśmy - przypomniał delikatnie podnosząc się z kanapy aby spojrzeć na nią z góry. Niezaprzeczalnie tak było. W tym samym czasie ona dostała propozycję przyjazdu do Londynu podczas gdy jego pracodawca dał mu propozycję pracy w największym na świecie rezerwacie smoków. Wtedy kariera była najważniejsza zarówno dla niego jak i dla niej. Nic dziwnego, że rozstali się wtedy bez bólu i raz czy dwa wysłali sobie nawet listy. A potem cisza którą przerwało ich spotkanie pod klatką schodową.
- Myślałem, że uda nam się wrócić do tego co było - przyznał cicho. Co mieli? Mieli naprawdę dobry seks i spokój który teraz był Joey'owi potrzebny bardziej niż kiedykolwiek. Pochylił się nieco aby jego wargi ostrożnie musnęły jej wargi w ten zapraszający sposób.

Oszalał. Po prostu oszalał. Jak w ogóle miał czelność mówić jej takie rzeczy? Musiała się zgodzić, było im ze sobą dobrze, ale na Merlina... zaburzył jej cały życiowy spokój już tamtym spotkaniem przed kamienicą, a teraz sprawiał, że nadal czuła się dość niepewnie. Być może się czegoś bała, co raczej nikogo nie powinno dziwić, jednak jednocześnie nie wiedziała co zrobić i co powiedzieć. Dlatego kiedy Joey pocałował ją z jednej strony się cieszyła, że póki co mogła milczeć. Odwzajemniła pocałunek, powoli zsuwając z siebie koc. Odrzuciła go gdzieś na kanapę, by potem mocno przytulić się do Brooksa. Niemal tak jak kiedyś.
- Joey, kochaj się ze mną - nie prosiła, ani też nie żądała. Spojrzała uważnie na twarz mężczyzny, oczekując jego ruchu. Cóż, Francesca nie należała do osób, które ukrywały swoje potrzeby i nie mówiły o nich na głos.