Krużganki

Słysząc stwierdzenie dziewczyny wyraźnie olał fakt późnej godziny i zakłócił ciszę tego miejsca swoim donośnym śmiechem, poczynając od głośnego parsknięcia, przechodząc w hałaśliwy rechot a kończąc na przyciszanym chichocie.
- To może tak bardziej majestatycznie "Jednorożec" albo przynajmniej "Pony"? - Chyba dopiero po stwierdzeniu przypomniał sobie mugolski utwór o tym tytule, który doskonale pasował jako muzyka to męskiego stripteasu. Na szczęście z kucykami My Little Pony do czynienia nie miał więc z tym mu się nie skojarzyło.
Czy miał ochotę na przechadzkę? W sumie nie pogardzi odrobiną ruchu.
- A uda Ci się odkleić od ławki czy będzie trzeba używać zaklęć by Cię od niej oderwać? - spytał zaczepnie, wyciągając jednak dłoń w stronę dziewczyny, aby pomóc jej wstać. W sumie takie przymarznięcie do czegoś nie było fajną sprawą. Kiedyś jego język przymarzł do sopla. Na szczęście był to zwykły sopel, a nie jakiś żółty lód, ale i tak bolało, gdy już oderwał. Wtedy przypomniał sobie, że można było roztopić lód, ale jak to się mówi "mądry czarodziej po szkodzie."
- Prowadź moja droga. Jestem do Twojej dyspozycji - Zabrzmiało to co prawda w jego ustach dość niejednoznacznie. Co prawda nie starał się jakoś specjalnie tego intonować, ale w sumie dwie pierwsze myśli to oferta matrymonialna lub rycerz, przysięgający służbę jakiejś damie. Można sobie wybrać.

Dzień stawał się coraz dłuższy, pogoda dopisywała. Williams miał już dość przewidywania w lochach, w których spędzał ostatnimi dniami dużo czasu. Dopadło go lenistwo to wielkie, że nie miał siły nawet podrapać się po nosie - a właściwie to chęci, bo siły jeszcze by się znalazły. Jedynym spacerem jaki sobie urządzał był ten pod prysznic i do wielkiej sali na obiad. Dziś jednak ruszył łaskawie swoje cztery litery i tym sposobem znalazł się na szkolnym dziedzińcu. Wyciągnął z paczki papierosa, ktorego natychmiast odpalił i zarzucił czarną, wiosenną kurtkę na ramieniu. Nie potrzebnie w ogóle ją brał. Z daleka już zauważył siedząca na murku Andreę. Bez zbędnego gadania skinął głową w geście powitania i zajął miejsce obok niej. Paczkę fajek położył przy tyłku na murku i zaciągnął się mocno tą, która trzymał w gębie.

Obydwoje przez jakiś czas unikali siebie nawzajem. Williams zrobił z siebie idiote próbując nie udolnie "poderwać" ślizonkę. A kto jak kto, ale Andrea nie da się nabrac na kretynśkie odzywki i końskie zaloty. Pomimo wypitego alkoholu każde poszło w swoją stronę i chwalmy Pana, że skończyło się tak a nie inaczej. Alkohol jest złym kompanem przy kontaktach damsko-męskich.
- Nic nowego - rzucił krótko wzruszając mimowolnie ramionami.  Nie ruszał go fakt, że w każdej chwili mogą zostać przyłapani i zgarnąć jakiś szlaban. W końcu bynajmniej czymś by się zajął. Szkoła ostatnio zeszła na psy i najbardziej ożywionymi osobnikami w szkole były duchy... Tak to dość dziwne, ale też przykre. Nie było tak właściwie do kogo gęby otworzyć. Dobrze, że była Andrea.
- Znowu palisz... - bardziej stwierdził niż zapytał a kąciki jego ust zadrgały mimowolnie. Wiedział, że to się stanie, prędzej czy później.

Nie były to najwidoczniej zasady ze szczerego złota skoro udało się je złamać. Sam niejednokrotnie chciał rzucić to główno, ale wystarczyło, że ktoś umiejętnie podniósł mu ciśnienie i od razu sięgał po papierosy. Od jakiegoś czasu doszedł też alkohol. Ale wcale nie pił go w takich ilościach i tak często jak mogło się jej wydawać. Ten ostatni wyskok w barze, no cóż... Zdarzyło się, ale kto powiedział że jest tak codziennie? Teraz jak Williams będzie chciał się naprawdę kulturalnie schlać to po prostu wybierze się na weekend do domu gdzie z kumplami urządzą sobie posiadówę. Nikt nie bedzie widział, nikt nie będzie komentował i nie będzie przejmować się w jakim stanie skończy. Drugą opcją jest też przestać pić...
- Nawet o tym nie pomyślałem, dzięki za podsunięcie pomysłu na resztę wieczoru... - odpowiedział i rzucił pod nogi papierosa, ktorego zaraz zgasił podeszwą od buta. Nie mógł zauważyć kombinacji jej dłoni w kieszeniach by tylko trochę się zagrzały. Mimo tego kurtka która do tej pory spoczywała na ramionach Williamsa znalazła się teraz na kolanach ślizgonki.
- Załóż - rzucił krótko i wyraźnie w stronę towarzyszki. On na szczęście do zmarzluchów nie należał. - To jakież to lepsze rzeczy są do robienia? - zapytał po krótkiej chwili i odwrócił się tak by móc swobodnie się jej przyglądać.

Faktycznie postęp. Przecież Williams był nie wiadomo jakim już alkoholikiem, że odmówienie przez niego nachlania się brzmiało jak coś niedorzecznego. Mógłby wskazać palcem grupę osób, którzy mają o wiele większy problem z alkoholem niż on. Właściwie to Williams takowego problemu nie miał. Czy to, że lubił się od czasu do czasu napić było czymś tak złym? Na kuli ziemskiej robi to co druga osoba i Aiden najwyraźniej urodził się jaki ten drugi.
- Małymi kroczkami do celu - skomentował rozbawiony jej słowami. Nie przejmował się tym, że dużo ludzi w szkole miało go za alkoholika. Nigdy nie interesowało go to co myślą o nim inni. Mimo tych przymiotników jakimi już go określali sporo głupiutkich uczennic w szkole dalej kręci się koło jego osoby. Zupełnie nie poruszone złymi opiniami wciąż namolnie próbują zwrócić na siebie jego uwagę. Niestety drogie Panie, Williams jest pewnie za każdym razem zbyt nawalony by to zauważyć i to wykorzystać.
- Mówisz, że to lepsze niż na przykład butelka whisky? - gdy to mówił wargi zadrgały mu mimowolnie w odrobinę ironicznym usmiechu. Bardziej był on jednak wywołany jej kolejnym pytaniem. Gdyby mogła czytać w myślach usłyszała by to samo o czym przed kilkoma chwilami też pomyślała. Na coś przecież trzeba umrzeć.

Czy picie do lustra nie jest tez przypadkiem jednym z problemów alkoholowych? Z całą pewnością jest to dobre rozwiązanie jak nie chcesz upijać się w czyimś towarzystwie. Oczywiście dopóki towarzystwo samego siebie nie zacznie nam działać na nerwy. Wtedy może być problem.
-Nie mam nic przeciwko niemu - odpowiedział zgodnie z prawdą spoglądając kątem oka na ślizgonkę. - Jak najbardziej mi oni odpowiada - dodał po krótkiej chwili. Zdążył zauważyć, że odkąd się tu pojawił ani razu nie uraczyła go choć krótkim, przelotnym spojrzeniem. Aż tak narozrabiał tamtegk wieczoru, że nie ma ochoty na niego patrzeć?
- Musiała by znaleźć się taka o równie zatrutym, a taką ciężko znaleźć - rzucił z rozbawieniem i odpalił kolejnego papierosa. Palił jak smok, niestety. Tyle nałogów Williams, opanuj się w końcu...

W końcu na niego spojrzała. Zauważył nawet cień uśmiechu, więc najwidoczniej nie było aż tak źle. Ten wyskok do baru był zupełnie spontaniczny. Williams wrócił w nie ciekawym stanie do swojego łóżka. Dziw był, że nie trafił wtedy na żadnego nauczyciela. Pewnie tym razem już wyrzucili by go ze szkoły na zbity pysk. Do zakończenia roku zostało raptem parę tygodni i w końcu opuści mury Hogwartu. Szukanie jakiejś naiwnej panienki tuż przed zakończeniem szkoły nie miało dla niego żadnego sensu. Chyba rzeczywiście trochę zdziczał, bo wczesniejszy Williams w takiej sytuacji starałby się wykorzystać jak najwiecej okazji.
- Mówisz, że aż tak ze mną źle? - roześmiał się bezgłośnie spoglądając na nią z rozbawieniem w oczach. Zaciągnął się papierosem ostatni raz i zgasił go w ten sam sposób co wcześniejszego.
- Ty mnie nie chcesz, a pozostałe panienki w tej szkole są tak głupiutkie i naiwne - odpowiedział po krótkiej chwili. Cień ironicznego uśmiechu wkradł się na usta. - Poczekam do wakacji, wtedy sobie odbije te miesiące, podczas których jak to ujęłaś zgorzkniałem. Teraz mam ważniejsze sprawy. Zbliżają się egzaminy, muszę się uczyć, rozumiesz?  - dodał z udawaną powagą i oparł się plecami o chłodny, kamienny mur.

Jakie by one nie były Williams nie zamierzał szukać sobie partnerki spośród uczennic Hogwartu. Tak ba dobrą sprawę nie zamierzał w ogóle szukać sobie "towarzyszki życia". Śmiało przyznawał, że jest na to za głupi. Chyba jeszcze głupszy niż te panny, które za wszelką cenę chciały wskoczyć mu do łóżka. Znudziło go skakanie z kwiatka na kwiatek a do trwałego związku najwidoczniej jeszcze nie dorósł. Dzięki temu teraz wszyscy mają go za zgorzkniałego, tak źle tak nie dobrze.
- Ironia losu, teraz Ty nie chcesz mnie, jak żyć... - westchnął teatralnie i uśmiechnął się blado. Na kolejne słowa ślizgonki nie mógł nie parsknąć smiechem.
- Spokojnie Jeunesse, jeszcze pamiętam jak się zabezpieczyć - oddał jej słabego kuksańca w bok i roześmiał się krótko.  Z jego wyrazu twarzy mogła jednak bez problemu wyczytać, że nie mówił tego na poważnie.

Wychodzi jednak na to, że nie każdy chłopaczek o tyn wiedział czego dowodem było kilka dziewczat z brzuchami na szkolnych korytarzach. Ostatnimi czasy nawet zdarza się to coraz częściej. Dzieci mają dzieci, o ironio.
- A miałem Cię przekonać? - zapytał z nijakim zainteresowaniem spoglądając na ślizgonkę. Jeunesse korepetytorką od seksu? A właściwie od metod zabezpieczania się? Może powinna zatrudnić się w jakiejś mugolskiej szkółce i uczyć wychowania do życia w rodzinie. Wyraźnie rozbawiony obserwował ją gdy kręciła się w tą i z powrotem.
- Praktyka też wchodzi w grę? - zapytał wystawiając białe zeby w ironicznym uśmiechu . - Uwierz mi Jeunesse, nie potrzebuje Twojej pomocy - zapewnił.

Zza rogu wyłoniła się przyodziana w szkolne szaty postać. Twarz miała skrytą pod kapturem, który jednym ruchem ręki został zsunięty na ramiona, nim wkroczył w pierwszą plamę słonecznego światła. Blond włosy Ślizgon rozejrzał się wokół osłaniając dłonią oczy przed ostrym światłem. Przesunął się w stronę ściany, gdzie stłoczyły się cienie przed promieniami popołudniowego słońca.
Po paru krokach przystanął w cieniu, miał jeszcze trochę czasu przed wieczornym treningiem. Miał ze sobą torbę z książkami i notatkami, która po chwili wylądowała na najbliższej ławce. On sam przysiadł obok wpatrując się w kawałek zielonej przestrzeni za zdobnymi okiennicami.

Hamilton wolnym krokiem przemierzała korytarze. W dłoniach trzymała książki, na jej twarzy widniał delikatny uśmiech. Już po lekcjach, ledwo tak naprawdę opuściła salę zajęć, a już postanowiła wyjść ze szkoły. Nie będzie wracać do dormitorium, by specjalnie zostawiać książki i torbę, która dyndała jej na ramieniu. Szybkim krokiem, zrzucając z siebie szatę i zostając w samym mundurku, wyszła z zamku.
Ruszyła Krużgankami. Nie sądziła, że spotka kogoś znajomego. Ludzie raczej pilnowali teraz błoni, ostatnie dnie w miarę wolności, bardziej myślała, że żywej duszy tutaj nie będzie. A tu proszę, taka niespodzianka!
Podeszła cicho, prawie na palcach do Nevana. Rozejrzała się dookoła, uważnie, czy aby na pewno nikogo nie było. Stała z tyłu, tak, że nie mógł jej zobaczyć. Z uśmiechem na ustach przysłoniła chłopakowi oczy od tyłu.
- Zgadnij kto!
Zaśmiała się cicho, rozglądając się cały czas dookoła.

W międzyczasie wyciągnął książkę z torby, wolał te ostatnie chwile przed wyjściem na Błonia spędzić w umiarkowanej samotności. To był ten czas kiedy to jeszcze sporo gapiów przychodziło oglądać treningi dla zabicia nudy, lub po prostu dla rozrywki.
Zaczytał się od razu, nie był to tam jakiś podręcznik. Niewielka, czarna książeczka widocznie musiała należeć do jakiegoś rodzaju literatury pięknej. Ślizgon wychylił się nieco ku światłu by nie męczyć oczu.
Był tak pochłonięty lekturą, że nie usłyszał ani nie zauwazył przybycia Rhinny. Ta sprytne go podeszła i zaskoczyła.
W pierwszej chwili chłopak spiął się na całym ciele, lecz jej głos od razu sprawił, że się rozluźnił.
Uśmiechnął się łagodnie robiąc zamyśloną minę.
- Niech no pomyślę..... - Mruknął przeciągle. - Brzmisz trochę jak pewna, psotna lwica. Czyżbym się mylił?

Jego słowa sprawiły, że zachichotała pod nosem.
- Psotna? To lwica może być psotna?
Powiedziała spokojnie, rozluźniając dłonie z jego twarzy i przez moment przytuliła się do niego od tyłu, chowając twarz w jego włosach. W końcu odsunęła się i przeszła obok niego, opierając się plecami o ścianę. Spojrzała na niego z lekkim uśmiechem na ustach.
- Co czytasz?
Skierowała na niego spojrzenie i na jego książkę. O dziwo, miała dobry humor. Ostatnio rzadziej się uśmiechała, była bardziej zamknięta w sobie. Dzisiaj na szczęście, nie. Widać, była czymś mocno podekscytowana.

- Pewnie, że mogą.
Zaśmiał się rozbawiony. Sięgnął ręką do czupryny Rhinny, by zaprowadzić na jej głowie mały chaos. Gdy się od niego odsunęła spoglądał na nią bacznie, jakby się upewniał czy wszystko jest w porządku. Przekrzywił lekko głowę mrużąc oczy.
- Horror.
Mruknął złowróżbnie. Nie miał co pokazywać grzbietu czy okładki książeczki, gdyż nie było na niej żadnych napisów.
- Przywiozłem pół szafy powieści grozy. Dość odprężające po całym dniu zajęć.
Uśmiechnął się do Rhinny niewinnie.

- Skoro tak uważasz.. To w sumie ciekawie brzmi. Mogę być psotną lwicą!
Uśmiechnęła się lekko, poprawiając włosy, które Nevan wprowadził w chaos. Długo ich nie ścinała, były bardzo długie, a mimo to wciąż chodziła w rozpuszczonych - tylko na treningi wiązała je w kitkę. Teraz też spokojnie leżały na jej ramionach, zsuwając się złotą falą na plecy i na klatkę piersiową. Dawno pozbyła się niebieskich końcówek, teraz już tylko czysty blond widniał na jej głowie. Lepiej to wyglądało, przynajmniej dzięki niej.
Przesunęła się nieco w bok i klapła sobie na ławce, na której siedział Nevan. Ogólnie unikała ostatnimi czasy Ślizgonów. Ale dopóki nikogo tutaj nie przywiało, czemu nie. Kto jak kto, ale Nevan miał specjalne względy. Choć ostatnimi czasy trochę miał ciężkie życie z Rhinną, która mocno przeżyła parę rzeczy, łącznie z gadaniem jej brata na temat Frasera, ale w końcu uodporniła się na nie. Wiedziała przecież, że Nevan nie chciał źle. Czasem mogła być nieco wycofana, ale gdzieś tam w środku nadal to była Rhinna.
- Horror i odprężający? Nie idzie mi to w parze, wiesz?
Posłała mu zalotne spojrzenie spod czarnych rzęs. Co jakiś czas czytała książki - głównie przez niego - ale horrorów z reguły się nie tykała. Przeczytała może ze dwa, czy trzy. Wystarczyło na jakiś czas.
Po chwili uśmiech zszedł z jej twarzy i zgarbiła się, opierając się łokciami o kolana. Odchrząknęła cicho.
- Chciałam Ci się do czegoś przyznać, Nevan.
Powiedziała, kierując na niego spojrzenie. Przygryzła delikatnie wargę. On jej powierzył swoją tajemnicę, do tej pory była bezpieczna i będzie przez długi czas. Ale czy ona była gotowa przyznać się do swojej, znów się otworzyć?

Wodził wzrokiem za dziewczyną. Ten po wakacjach się niewiele zmienił, jedynie co wyciągnął się w górę o parę centymetrów. Nic dziwnego, to w końcu ten moment, kiedy to rośnie się najszybciej i albo zmienia się w wybujałą tyczkę, albo nabiera się masy również i wszerz. Nevan raczej był po środku.
Gdy Rhinna usiadła przysunął się do niej obejmując ramieniem ją w talii. Rozejrzał się uważnie, czy aby nikt się nie zbliża, gotów w każdej chwili zmienić swoją postać.
- Co, kto lubi? - Uśmiechnął się do dziewczyny łobuzersko. - Lubię adrenalinę, a przy okazji dokarmię swoją wyobraźnię. Raczej nie jestem strachliwy.
Przekrzywił głowę spoglądając z rozbawieniem na Rhinnę. Jednakże po chwili jego mina powoli się zaczęła zmieniać. Rhi była dla niego tak zmienna, że czasami się gubił w jej nagłych zmianach nastroju.
Gdy Gryfonka się zgarbiła i wyraźnie okazała skrępowanie Ślizgon spoważniał.
W głowie chłopaka po jej słowach nagle eksplodowało kilkaset pytań na raz. Mimo, iż jego twarz niewiele zdradzała, to pod czaszką trybiki pracowały aż huczało. Bojąc się odezwać spojrzał na Rhi pytająco, nieco zatroskany.
- Coś się stało?