Sypialnia Catherine i Hyperiona

Nie mógł odrzucić? Owszem, mógł. Nawet powinien to zrobić. Byłaby wtedy z pewnością spokojniejsza. Teraz jednak nie była spokojna. Tam w środku wszystko się w niej trzęsło z obawy, że Hyperion się wyleczył. Caliente mówiła, że ten eliksir jest niezawodny. A skoro jest niezawodny, to Hyperion i jego smutna kuśka powinni położyć się spać. Niby miała ochotę na powrót do współżycia małżeńskiego, ale to ona miała rozkładać w tym zakresie karty- nie on. Robiła jednak dobrą minę do gry która niekoniecznie jej odpowiadała. Uśmiechnęła się do niego obserwując uważnie jego ruchy. Czuła gąbkę na swojej skórze i na chwilę wyłączyła myślenie pozwalając na rozwój wydarzeń, bo tak będzie najlepiej. Zadrżała czując jego palce na swoich piersiach, a głowa od razu odchyliła się do tyłu dając mu pełny dostęp do swojej szyi, zaś piersi wypchnęła w jego stronę.
- Z pewnością powinieneś. - odpowiedziała cicho, ale wiedziała, że nie ma co liczyć na dalszą część przeprosin. Wystarczyło jej to, że przyznał się do błędu, bo jak na niego był to nie lada wyczyn. Kiedy odszedł z niekłamaną ciekawością obserwowała każdy jego ruch. Ściągnął spodnie i... czy on właśnie się zasłonił? Tak. Zasłonił się. Jej oczy ze zdziwienia zrobiły się nieco większe niż zwykle, ale nie skomentowała tego ani słowem. Przez chwilę patrzyła mu w oczy siedząc po przeciwnej stronie wanny aż zdecydowała się uklęknąć przed nim i sięgnąć po gąbkę przy okazji rozlewając masę wody, ale kto by się tym przejmował? Ostrożnie przejechała gąbką po jego klatce piersiowej nie spuszczając wzroku z jego stalowych tęczówek. Już na brzuchu "niechcący" wypuściła gąbkę, ale nie przerwała dłonią swojej wędrówki chwilę później trzymała już w dłoni jego sterczący członek. Gdyby w tej bitwie liczyły się punkty to uczciwie musiała go mu przyznać. Może jednak coś działało nie tak? Zaczęła poruszać dłonią w górę i w dół bez cienia skrępowania, ale jego męskość zamiast opaść z sił jakby nabrała mocy. Nie okazała zdziwienia, a jedynie uśmiechnęła się szelmowsko chwilę później opuszczając swoje wargi na jego wąskie usta nie przerywając rytmicznych ruchów dłonią.

Już siedząc w wannie poczuł się odrobinę pewniej i nieznacznie rozluźnił się wyczuwając, że eliksir zaczynał działać. Od razu rozpoznał to znajome uczucie podniecenia, którego tak dawno nie doświadczył gdy tylko ręka kobiety znalazła się na jego ciele. Znowu był sobą. Tak bardzo pragnął teraz jej dotyku, że wysunął nieznacznie biodra do przodu. Patrzył na nią z niekrytym samozadowoleniem a po chwili odchylił głowę przymykając oczy. Uśmiechał się. Było mu chyba tak dobrze, jak jeszcze nigdy dotąd, jakby poznawał to wszystko od nowa po raz pierwszy. Oddech miał przyspieszony, gdy znowu spojrzał na swoją żonę oczami ciemnymi z podniecenia. Pragnął jej.
- Nie przestawaj, proszę - wyszeptał nim ich usta złączyły się w pocałunku. Wtedy też położył dłonie na piersiach kobiety zaciskając delikatnie palce. W wannie było mu niewygodnie, ale nie dbał o to w tej chwili. Nie chciał, by przestawała choćby na chwile, nawet jeśli miałoby być im przez to wygodniej w łóżku czy choćby na podłodze.

Nie przestawać? Och, nie przestanie. Jednak zwolniła, jej ruchy zaczęły być bardziej wyważone jakby robiła to nieświadomie. Nie spieszyło się jej, przecież mieli czas. Jej wargi wciąż wpijały się w jego wargi i w zasadzie całkiem dobrze by się tak bawiła jeszcze długo długo gdyby nie to, że jej własne podniecenie nie dawało o sobie zapomnieć. W pewnym momencie musiała przerwać, żeby ostrożnie się na niego nabić podczas gdy dłonie wplotła w jego włosy. Na szczęście wanna była na tyle szeroka, że oboje się w niej pomieścili bez zbędnych problemów, ale przy każdym ruchu woda wylewała się na posadzkę z głośnym chlupotem.

To był chyba drugi raz, kiedy pozwolił jej wziąć sprawy w swoje ręce. To on zawsze dominował i nadawał tępa ich zabawom. Tylko raz na wzgórzu w Hogsmeade pozwolił jej zabawić się swoim kosztem, czego później żałował. A teraz? Nawet nie zaprotestował, gdy go dosiadła. Pierwszy raz była na górze. Może i wanna była odpowiednio duża, ale i tak ogranicza mu pole manewru, bo inaczej pewnie wymusiłby zmianę pozycji. Teraz jednak nie miał wyjścia, ale i tak miał to gdzieś. Ważne było, że jego mały przyjaciel wrócił do życia i zasuwał na pełnych obrotach. Objął mocniej żonę przyciskając jej ciało do swojego, tak, że przy każdym jej ruchu ocierała się przyjemnie piersiami o jego tors.

Wszystko szło tak cudownie zgrane i tak cudownie cudowne w swojej cudowności, że Catherine bez zastanowienia postanowiła się temu poddać rozkoszując się każdą chwilą spędzoną w towarzystwie swojego męża. Oczywiście robiła to tak cicho jak to to tylko możliwe, ale będąc już blisko wpiła mocniej palce we włosy czarodzieja szybciej przy tym oddychając. Już była na skraju przepaści, wystarczyła jeszcze chwila i byłaby na miejscu kiedy on... opadł z sił. Zmalał, jawnie zmalał i nie trysnął radośnie na koniec. Jej oczy zrobiły się równie duże co u ich domowych skrzatów, a policzki zarumieniły się jeszcze bardziej.
- Żartujesz sobie ze mnie, Greengrass. - prychnęła gniewnie wyskakując z wanny sięgając po swój ręcznik i dość szybko się nim owinęła. Przez chwilę zdążyła zapomnieć o tym, że sama go podtruła i że sama jest sobie winna. Nawet teraz jeszcze tego nie pamiętała. Jej wzrok ciskał błyskawice kiedy sfrustrowana maszerowała w stronę ich sypialni.
- Dzisiaj ze mną nie śpisz. - warknęła jeszcze, a potem z trzaskiem zamknęła za sobą drzwi, aby wślizgnąć się pod kołdrę sapiąc ze złości.