Pokój Cory'ego i Quinn na parterze

Kiedy Audrey otworzyła usta, automatycznie przeniósł na nią swoje spojrzenie. Po tych dwóch informacjach zamilkł na wyjątkowo długo i z równie wyjątkowo tępawym wyrazem twarzy wpatrywał się w twarz swojej drugiej połówki. Przespała się z dziewczyną i idzie do wojska? Sytuacja jakby wyjęta z niskobudżetowej komedii. Z jednej strony kochał ją za tą bezpośredniość i nie owijanie w bawełnę, z drugiej zaś czasem dochodził do wniosku, że Roshwelównej stanowczo brakuje taktu, na przykład: to tak jakby powiedziała w przyszłości swojemu dziecku, że jej ulubionego zwierzaczka i przyjaciela rodziny zarazem, już nie ma wśród nas, bo rozjechało go auto, zostawiając co najwyżej mokrą plamę na środku ulicy.
- Ja pierdole, Audrey - westchnął w końcu, podnosząc się do pozycji siedzącej. Jeśli dziewczyna spodziewała się krzyków i nie wiadomo czego to pomyliła się. Joel wiele spraw wolał załatwiać polubownie, nawet to. Dłonią przetarł twarz, mierzwiąc przy okazji włosy a następnie pokręcił głową.
- W ogóle do jakiego wojska? Oszalałaś do reszty czy aż tak Ci się nudzi w życiu? - rzucił okiem na kurtkę w odcieniach moro wiszącą na oparciu krzesła. Tego też nie mógł pojąć... chodziła w tych ciuchach, chociaż znajdowała się w magicznej wiosce, w swoim własnym domu.
- Chodzisz w niej teraz codziennie, co? Ciekawe kiedy jakaś armia zawita przed drzwiami wejściowymi z zapytaniem o adeptkę - ze wszystkich sił starał się być spokojny i owszem, był, ale w jego głosie nie wiedzieć skąd pojawiła się straszna złośliwość. No i chyba nie do końca był normalny, skoro doczepił się jej przyszłościowych planów, aniżeli tego, że go zdradziła.

Była gotowa dzielnie znieść wszystko, co chłopak mógł jej zafundować - od widoku rozczarowania nią wymalowanym na jego twarzy po awanturę w iście włoskich klimatach. Tylko, że... Właściwie nie było co znosić. Krukon był spokojny, tylko nagle - złośliwy. Cholera, chyba wolałaby, żeby jednak na nią nawrzeszczał.
- Do brytyjskiego - odpowiedziała przygaszona, zwieszając głowę. Jeśli chciał wywołać w niej poczucie winy, to wyszło mu to doskonale. Z drugiej strony jednak niewiele było trzeba, by uzmysłowić Roshwelównie, że to jednak był błąd. Że decyzja była skutkiem jej egoistycznych pobudek i nijak nie została rozważona pod kątem tego, jak zareagują jej bliscy. Och, tak, przez chwilę udało jej się pomyśleć o rodzinie - to jednak tylko upewniło ją, że robi dobrze, bo wreszcie wyrwie się z rozwrzeszczanego stada, w którym przyszło jej się wychowywać. Ale rodzina to był ułamek osób, na których jej zależało, i chyba o tym właśnie jej się zapomniało.
- Chodzę codziennie, bo muszę. Wyrwałam się z koszar na chwilę, nie było sensu się przebierać, a poza tym... - Zacięła się w pół słowa. Była mistrzynią pogrążania się. Bo chyba właśnie powiedziała mu coś, co brzmieć mogło mniej więcej jak wiesz, wpadłam dosłownie na trzy minuty, a potem nie wiem, kiedy wrócę, prawda? Pięknie, panienko Roshwel, nie mogłaś powiedzieć nic bardziej trafnego.
Nawet przez chwilę nie ruszyła się z miejsca, choć w obecnej chwili, przy takim charakterze rozmowy, bliskość właściwie tylko wzmagała ból. W frywolnym umyśle Audi nie starczyło klątw, jakie mogłaby rzucić na siebie za to, co nawyczyniała. I za wojsko, i za Tonkę. I za to, że ostatnio miała tak mało czasu dla Joela. W przebłysku naiwności zdążyła jednak dojść do wniosku, że przynajmniej jedno da się odkręcić. Bo w armii nie złożyła jeszcze przysięgi, więc może...
Nagle uświadomiła sobie, że póki co drążyli tylko jej plany na przyszłość, kwestię zdrady pozostając bez komentarza. Ten fakt bynajmniej jej nie uspokoił. Cisza przed burzą?
- Ale ja nie wiem jeszcze, czy tam zostanę, Joel. - Skoro już zaczęli, to niech dokończą najpierw ten jeden temat. Bojąc się spojrzeć mu w oczy, zaczęła tłumaczyć się nieudolnie. Absolutnie zagubiona w tym, co nawyrabiała, nie próbowała zgrywać twardej, ale też nie brała Joela na litość - nie śmiałaby tego zrobić. Zwyczajnie starała się coś naprawić, choć nawet jej samej próby te wydawały się dziecinnie głupie i naiwne. - Za tydzień jest szkolenie dla wszystkich rekrutów, przysięgę złożą tylko ci, co ją przejdą, a ja... - Zamilcz, kobieta. Wkraczasz na coraz większe bagno.

Niemal parsknął śmiechem kiedy usłyszał odpowiedź na swoje pytanie i automatycznie skierował swój wzrok na drobną twarz Audrey. W porównaniu z nią, na jego ustach pojawił się wielce ironiczny uśmieszek, który doprowadził uniesieniem jednej brwi w wyrazie zdumienia. Rzadko zdarzało mu się używać tej miny i tego zachowania, ale najwidoczniej i cierpliwość najbardziej spokojnej osoby w zamku miała swój kres.
- Mugolska armia i Ty chodzisz w tych ciuchach po MAGICZNEJ wiosce, gdzie oni nie mają dostępu? Jak Ty to sobie wyobrażasz? Będziesz służyć dla mugolskiej społeczności? Jeszcze nie tak dawno chciałaś być aurorką, Roshwel, na litość boską, czy Ty sama siebie ogarniasz? - burknął, świdrując ją teraz wzrokiem, choć z jego oczu nie dało się wiele odczytać, prócz chwilowego skonfundowania. - Wiesz co? Najlepiej nic już nie mów - machnął ręką w połowie jej monologu. To co powiedziała nie miało żadnego sensu, a i po głębszej analizie jednak jedna rzecz uraziła męskie ego Joela.
- Wyrwałaś się na chwilę, nie było sensu się przebierać, ale miałaś czas, żeby zaliczyć numerek z dziewczyną?  - skrzyżował ręce na torsie, uśmiechając się coraz bardziej złośliwie. Zagrywki psychologiczne miał w małym palcu, dlatego wiedział, że zachowaniem totalnego dupka osiągnie większy efekt, niż zachowaniem obruszonego i zazdrosnego chłopaka. Poza tym Angielka musiała nauczyć się, że nie zawsze wszystko ujdzie jej płazem.
- Mam rozumieć, że Jeunesse też nic nie wie? Bo dzisiaj jak o Ciebie zapytałem to sama nie wiedziała co się z Tobą dzieje - dodał już nieco łagodniej a następnie zszedł z łóżka i oparł się o parapet, rozglądając się po pomieszczeniu w oczekiwaniu kolejnej dawki wyjaśnień.

Rzeczywiście, musiała się nauczyć jeszcze bardzo wiele. To, że czasem wypada pomyśleć o innych było jedną z takich rzeczy, których świadomości najwyraźniej jej poskąpiono. Za tym, w każdym razie, przemawiało jej postępowanie, nie mające absolutnie nic wspólnego z troską o bliskich. Ostatnie jej czyny były zaspokojeniem jej egoistycznych pragnień i niczym więcej, co właśnie sobie uświadamiała.
- Nie chciałam być aurorką. - Potrząsnęła gwałtownie głową. Będąc pod ostrzałem słów Joela, słyszała wszystkie, odpowiadała jednak na co niektóre. W tej chwili czuła się trochę jak zaszczute zwierzę, ale sama przecież sobie na to zasłużyła. - Zamierzałam iść na aurorstwo, bo tam byłoby mi najłatwiej, ale wcale tego nie chciałam. - To zabawne, że w takiej sytuacji łapała się tematów najmniej istotnych. Bo co to miało teraz za znaczenie, czy naprawdę chciała iść na te studia? Nie o tym rozmawiali.
Kolejne słowa były wbiciem kolejnej szpili, na którą nie umiała odpowiedzieć. Skuliła się tylko w sobie, plecami do chłopaka, chowając twarz w dłoniach. Nie płakała, nie. Po prostu... Prawda boli. Zwłaszcza, jeśli słyszy się ją przekazywaną w tak dosadny sposób przez kogoś, kogo się kocha.
- Andrea wpadła na mnie, jak dostałam list ze sztabu - odpowiedziała cicho, pokornie jak przykładna uczennica. Nie ważne, czy kolejne słowa pogrążą ją jeszcze bardziej. Była mu winna wszystko, o cokolwiek by teraz zapytał. - I nie, nie ogarniam. - Uniosła głowę, nie spoglądając jednak na chłopaka. Wciąż była przygaszona, jej głos brzmiał jednak nieco pewniej. - Po prostu szukam sobie miejsca na świecie. Jeśli jest ono przy mugolskiej społeczności, to właśnie w niej pozostanę. Ale nie dowiem się tego, póki nie spróbuję, rozumiesz? A Tonka... ta dziewczyna... - Tu było gorzej z wyjaśnieniami, bo właściwie nie było żadnego. Ostatecznie więc potrząsnęła tylko głową i znów zwiesiła ją, wbijając spojrzenie w czubki butów.

Uniósł wzrok na twarz Audrey, kiedy przystąpiła do wyjaśnień. Pierwsze, no cóż, nie były zbyt satysfakcjonujące. W zasadzie dla Joela były one kompletnie nie do przyjęcia.
- Chciałaś iść na aurorstwo, bo tam byłoby Ci najlepiej? - burknął, ale pozwolił jej kontynuować, robiąc coraz bardziej rozbawioną minę. Miejsce w świecie przy mugolach. Ok, z jednej strony miała jakiś plan, jednak z drugiej uważał, że chyba nie do końca przemyślała swoją decyzję. Frayne nabrał powietrza w usta, palcami łapiąc się za nos, między oczami, jakby to miało mu pomóc w trzeźwym myśleniu.
- Bez komentarza, brak mi słów - pokręcił głową, odpychając się od parapetu. Podszedł do dziewczyny, kucnął przed nią a dłonią zgarnął z jej twarzy włosy, unosząc jej buzię ostrożnie za podbródek.
- Jesteś okropnym materiałem na kobietę - uśmiechnął się pokrzepiająco, przesuwając kciukiem po jej ciepłym policzku. Te słowa nie miały na celu obrażenia Audrey. Nie brzmiały nawet złośliwie, lecz jako coś, co miało rozluźnić atmosferę, która z każdym kolejnym słowem czarownicy stawała się tak ciężka, że mogłaby zabić. - Fajnie chociaż było? - spytał po chwili i podniósł się z ziemi. Następnie zrobił coś wyjątkowo niepasującego do jego osoby. Z jednej z szafek wyjął papierosa, którego zapalił stojąc koło otwartego na oścież okna. Nie palił na co dzień, to fakt, ale w krytycznych sytuacjach mu się zdarzało, czyli bardzo, ale to bardzo, rzadko. Teraz pokierowała nim zwykła chęć.

Z miną zbitego psa spoglądała, jak podchodzi do niej, kuca i odgarnia jej włosy. Nie opierała się też, gdy nieznacznie uniósł jej buzię, zmuszając tym samym by na niego spojrzała - choć patrzenie mu w oczy było akurat ostatnią rzeczą, na jaką miała ochotę. Zwyczajnie nie była pewna, czy napotykając jego wzrok, zachowa ostatki swej kobiecej godności.
Okazało się jednak, że nie jest z nią tak źle, bo w odpowiedzi na jego słowa zdobyła się nawet na smutny uśmiech.
- Wiem. Ale czy kiedyś było inaczej? - zapytała retorycznie. Już od małego całą swą postawą manifestowała chłopięcego raczej, niż dziewczęcego ducha. Wspinała się na drzewa, kradła jabłka z drzewek sąsiadów, uganiała się po błocie za kotami, z dziecięcym skupieniem obserwowała wędrówkę pająków, od których jej siostry uciekały z piskiem.
Na kolejne jego pytanie - te zadane już w drodze pod okno - wypadałoby odpowiedzieć zapewne niezgodnie z prawdą, tak, by nie pogarszać swojej sytuacji, ale Audi doszła do wniosku, że i tak nastawiła się na najgorsze, więc nic jej już nie zaszkodzi. Zamiast więc wysilić się na gwałtowny protest, że nie, ależ skąd!, odpowiedziała z przygaszeniem, mało inteligentnie:
- No. Całkiem fajnie.
Nie obejrzała się na chłopaka, dochodząc do wniosku, że chyba woli nie widzieć jego reakcji. Dotychczasowy względny spokój wciąż brała za ciszę przed burzą, poprzedzającą to, czego najbardziej się bała i... Nagle nabrała odwagi i w jednej chwili wpadła w monolog, z każdym kolejnym słowem nakręcając się coraz bardziej.
- Joel, wiem, że zrobiłam głupio, ale musisz wiedzieć, że tego nie żałuję. Więc jeśli chcesz mnie teraz zostawić, to po tym wszystkim masz do tego pełne prawo. - Jej głos nabrał dziwnego, nieco zachrypniętego, łamliwego tonu, ale dzielnie parła dalej w swej naiwnej, idealistycznej przemowie rodem z filmów romantycznych. - Zasługujesz na kogoś bardziej normalnego, niż ja, więc jeśli też doszedłeś do takiego wniosku, to nie mam prawa cię zatrzymywać. Zwłaszcza teraz. Tylko mi powiedz, dobrze? Po prostu... Jeśli chcesz odejść, to zrób to teraz. - Po wyrzuceniu z siebie wszystkich swoich obaw, oklapła jak przekłuta opona.

Wiadomość niefabularna:

Od kiedy w domu przy Downing Street została sama Andrea wraz z Charlotte, starsza o pięć minut Ślizgonka postanowiła postawić młodszą przed faktem dokonanym i znaleźć sobie współlokatorów. O generalnym remoncie pokojów również jej nic nie wspominała, dlatego kiedy po kilku przemianach pomieszczenia nabrały kolorów, prawowita właścicielka wręczyła klucze swoim nowym mieszkańcom.

Po cudownych ekscesach z panienką Vedran Q skończyła zamówiony portret w pół godziny i była z niego zadowolona, tak naprawdę zadowolona, bo zazwyczaj nie śpieszy się ze sztuką, bo ona potrzebuje miłości, należytego dopieszczenia a nie szast prast i heja zrobione. Chyba musi częściej przebywać z tą dziewczyną, może zostanie drugim Da Vinci albo jakim innym Rembrandtem. Klienta też była zadowolona co pokazała wręczając Fince sporo kaski jak na takie mazidło. Uradowana jakby wygrała na jakiejś loterii wróciła do domu a konkretniej do pokoju, który wynajmowała. Ledwo gdy otworzyła drzwi dotarł do niej zapach ziemi i nie chciała wiedzieć czego jeszcze. Skopała ubrania z przejścia gdzieś pod ścianę torując sobie drogę.
- Śmierdzisz Reynolds - powiedziała na wstępie zamiast zwykłego cześć. Lubiła go i to nawet bardzo, czasem jej się wydawało że był od niej dziwniejszy ale nie przeszkadzało jej to, że był facetem, może gdyby była hetero... a tak to niech dziecko się nacieszy widokiem cukierka, bo i tak go nie dostanie.

Nie mogła się przy jego tekście nie wyszczerzyć, a ona tak pełną gębą uśmiechała się naprawdę rzadko, jak uniosła kąciki ust do góry to było dobrze a tu proszę, Krukon może czuć się wyróżniony. Dziewczyna ściągnęła kurtkę i rzuciła ją na fotel, na którym już był jakiś tam stosik ubrań upapranych farbą.
- Seksem i kasą za to co ostatnio malowałam po nocach - powiedziała uradowana i legła na łóżku obok niego - weź się posuń na swoją połowę - rzuciła jeszcze i założyła ręce pod głową wzdychając pełną piersią.
- Jak tam halloween? Wyrwałeś coś w końcu? - zapytała po  chwili ciszy odwracają w jego kierunku głowę i czekając aż coś jej odburknie. Z Q mógł pogadać chyba o wszystkim, podczas gdy większość dziewczyn w jej dormie plotkowały albo zachwycały się to przystojniejszym ślizgonem ona siedziała i gryzmoliła sobie w zeszycie to nowe obrazeczki. Nawet o laskach mógł z nią pogadać jakby chciał, bo w końcu kto się na nich zna lepiej jak nie lesbijka, no kto?

Uniosła wysoko brwi do góry słuchając jego beznamiętnych wywodów. Chociaż jak na początku wspomniał o tych dwóch laskach i polu liczyła na coś pikantniejszego a nie na jakieś tam chińskie dzieci i klątwy. Ona od takich rzeczy trzymała się z daleka, wolała siedzieć w swoim małym bezpiecznym świecie zwanym "Klasa kółka artystycznego".
- Trzeba się nie szlajać po jakichś polach, to alkohol byś miał - stwierdziła kręcąc głową na boki, ona sama nie piła, przez matkę, która akurat go sobie obficie lała w gardło. Ale nie negowała innych ludzi, nie nazywała ich pijakami czy innymi chlejusami, tolerancja przede wszystkim.
- Chodzę z Tonką - powiedziała lekko uśmiechając się na wspomnienie dzisiejszej nocy, tak, teraz oficjalnie przyznała się do tego, ze jest z dziewczyną. Dobrze, może i miała tylko 16 lat ale jakoś nigdy nie patrzyła na faceta jako obiekt jakichkolwiek westchnień, może i kiedyś tak będzie patrzyć, nie byłą jasnowidzem więc na razie było jak było, wolała dziewczyny. - I ja nie pykam nikogo, tylko uprawiam miłość - rzekła i aż sama skrzywiła się na to określenie, dziwnie to brzmiało jak się mówi o tym na głos - Szczegóły chcesz? - zapytała trącając go lekko łokciem i przeciągle ziewnęła, bo w końcu spała zaledwie 4 godziny a to za mało by być produktywnym.

Zmarszczyła czoło i patrzyła jak jego ciuchy lądują na podłodze. Przed powrotem do Hogwartu potraktuje ten pokój i przede wszystkim ciuchy jakimś chłoszczyścem, żeby się ktoś nie wystraszył jak tu wejdzie. Co do tych plakatów to niech wiszą, nie przeszkadzały jej, bo te gwiazdki i rysunki, które pokazują się po zgaszeniu świateł zrobiła sama i chyba nie miał nic przeciwko.
- Ja tam oglądałam wystawę dyń i jadłam jabłko w karmelu, miałeś chyba początek halloweena ciekawszy ode mnie, bo końcówka to jednak u mnie lepsza -  odpowiedziała i sama zaczęła się rozbierać po kolei ściągając spodnie i bluzkę by potem założyć za dużą koszulkę z logiem Hufflepuffu a wszystko to plecami do Reynoldsa.
- No co no, to w sumie to palce, usta, macu macu i tyle, dobranoc - powiedziała i poczochrała go jeszcze po ciemnej czuprynie - mniej więcej wyglądało to podobnie co tam - dodała wskazując ruchem głowy na plakat dwóch lasek, które w pianie się obmacywały po swoich za dużych piersiach.

Popatrzyła na niego kątem oka i westchnęła ciężko.
- To nie to samo - rzekła krótko i zaraz potem poczuła łapska Corego na swoim pasie i potem, jak się w nią wtula. Normalna dziewczyna dostałaby już palpitacji serca połączonej chyba z jakimś orgazmem gdyby się taki Reynolds do niej przytulił od tak, ale Q nie była normalna i jedyne co zrobiła to podłożyła jedną rękę pod głowę a druga poklepała go po głowie. Późniejsze pytanie Krukona sprawiło, że Finka musiała się dobrze zastanowić zanim coś powie.
- Nie wiem jak to jest być z facetem, ale  może jakby się jakiś odpowiedni trafił to czemu nie, ale wy jesteście beznadziejni nawet się całować dobrze nie umiecie, wiem, bo próbowałam z takim jednym i fajerwerków nie było - mówiła patrząc się na sufit pełen żółtych gwizdek. Może mówiła zbyt ogólnikowo, bo nie miała doświadczenia żadnego w bliskich kontaktach z chłopakami ale zwyczajnie żaden nie przekonał ją do miłości damsko-męskiej, faceci byli dla niej zbyt brutalni, ordynarni, a kobieta potrzebuje odpowiedniego potraktowania, delikatności i Q wiedziała jak je zadowolić, bo sama wiedziała jak sama chciałaby być zadowolona.

Oczywiście, że nie próbowała wszystkiego w końcu miała tylko 16 lat ale troszkę już sobie pożyła na tym świecie i widziała więcej niż przeciętny człowiek w jej wieku, bycie biednym i praktycznie nie mając żadnego wsparcia ze strony rodziny zmuszało do życia na własną rękę, chodzenia własnymi ścieżkami, włóczenia się po nocach po Londyńskich ulicach. Dziewczyna przez to widziała jacy faceci są, ale kobiety nie były też bez wad, chociaż jej przekonania mogłyby się wydawać ostro feministyczne, na razie, bo miała całe życie przed sobą, wiele mogło się jeszcze zmienić, kto wie, może akurat zakocha się w jakimś miłym chłopaku, który całkowicie zmieni jej punkt widzenia i dowiedzie, że mężczyzna może dać jej taką przyjemność jaką oczekuje nie tylko w sferach cielesnych.
- Teraz? Ale, że jak? - zapytała zdziwiona patrząc wielkimi błękitnymi oczami na Corego, dopiero po chwili doszło do niej co jej mógł zaproponować. Zaśmiała się cicho i pokręciła głową nie spuszczając z niego wzroku.
- Kochanieńki, ja sobie lubię złapać za cycka a Ty tam nic nie masz - powiedziała i poklepała go wolną dłonią po klatce piersiowej gdzie przeciętny facet nie powinien mieć rozwiniętych gruczołów piersiowych - Chyba, że masz do zaoferowania coś innego - dodała jeszcze nieco wyczekując co też panicz Reynolds może wymyślić i czy to będzie jej odpowiadało.

Bo większość facetów lubiło kobiety tak jak i ona właśnie! Ale nie powiedziała tego tylko popatrzyła tym swoim lodowym może nieco przeszywającym wzrokiem zaciskając usta w wąską kreskę. Jego propozycja była dziwna ale ciekawa i intrygująca, to by było coś zupełnie nowego a jak wiadomo dziewczyna lubiła czasem sobie poszaleć jednak tylko i wyłącznie jeżeli chodziło o sztukę, malowanie na ciele, całym ciele (nie tylko na twarzy) było wyzwaniem, bo nie każdy godził się by tony farby rozmazywane były na tyłku czy tam właśnie cycku, ale to było takie inne, takie nowe... właśnie takie jaki mógłby być pocałunek z facetem.
- W sumie... - mruknęła ściągając brwi i dłonią jeszcze odgarnęła platynową grzywkę z oczu. W tym momencie pomyślała o Tonce, co powiedziałaby wiedząc, że Q całowała się z chłopakiem, czy byłaby zła albo coś? Bo Quinni chciała tylko spróbować i w końcu to był Cory, jej kolega a i tak spali w jednym łóżku od jakiegoś miesiąca czy dwóch i nie było mowy żeby się nie tknęli przypadkiem w nocy. To był eksperyment a Finka lubiła eksperymenty.
- Dobra, ale wyśmieje cie jak będziesz źle całował - dodała zabierając rękę spod jego karku i odwróciła się na bok przodem do niego podpierając swoją głowę na łokciu.

Q podejrzewała, że ręce będą go świerzbiły by nie zajść dalej za granicę moralności i dobrego smaku, w końcu był facetem a oni (w jej mniemaniu) dążą tylko właśnie do tego by zaliczyć jakąś pierwszą lepszą panienkę, po to tylko by dać upust swoim emocjom, swojemu niewyżyciu seksualnemu. I niestety takie zdanie miała o wszystkich, wyjątkiem był jej tata, ale to był TATA a nie jakiś tam facet no. A Corego lubiła i miał jej pokazać po "przyjacielsku" jak to powinno być. Definicja przyjacielskiego całowania się na pewno nie odwzorowywała jego pocałunków które to potem zaczął składać na jej szyi.
- Dziewictwo to pojęcie względne, każdy interpretuje je jak mu wygodniej. Dla jednych to taki stosunek jak kobieta z mężczyzną, dla innych same takie intymne macanki są już utratą dziewictwa, bo zahacza to o sferę moralną... ej tam mam łaskotki - powiedziała i zachichotała kiedy pocałował ją pod uchem i samoistnie bark przytknęła do swojego ucha. Czy coś czuła kiedy to ona wywodziła się nad pojęciem dziewictwa a on ją obcałowywał? Iskierkami albo motylkami w brzuchu na pewno by tego nie nazwała. Chłopak musiał się jeszcze bardziej postarać, zwłaszcza, że robiło się późno a oni byli za blisko siebie.
- Ale dla Ciebie jestem, bo z facetem tego nie robiłam - powiedziała kończąc swój wywód odwracając tak głowę żeby chociaż na niego spojrzeć, miała nadzieję, że za chwilę nie poczuje czegoś co będzie jej się wbijało w tyłek, ale by to było dla niej dziwne, intrygujące ale wciąż dziwne.

- Ty wiesz, że ja tak tyle nie gadam - mruknęła w odpowiedzi na jego słowa kiedy przewrócił ją na plecy i potem mocno pocałował. Tak, pocałował ją tak jak sobie wyobrażała większości pocałunków inicjowanych przez facetów. Nie całował źle, nawet bardzo dobrze jednak nie było to to czego tak naprawdę oczekiwała, nie było to tak jak ona chciała być całowana. Oderwała się od niego podtrzymując jego podbródek i uśmiechnęła się delikatnie.
- Kochany, zbyt... nachalnie. Teraz ja ci pokaże - powiedziała i przewaliła go na plecy by usiąść na nim okrakiem. Quinni zaraz udzieli mu małej lekcji jak obywać się należycie z dziewczynami. Położyła dłonie na jego nagim torsie i postukała opuszkami palców po żebrach zastanawiając się od czego zacząć.
- Musisz pokazać dziewczynie, że jest na pierwszym miejscu, tak jak i jej potrzeby, swoje zostawiając w tyle. Musisz jej pokazać, że masz do niej szacunek i ona rządzi w gruncie rzeczy to nią manipulujesz - dodała z chytrym uśmieszkiem i zbliżyła swoje usta na wysokość jego ucha - musisz ją doprowadzić do szaleństwa - dodała mrukliwie i delikatnie dmuchnęła w płatek jego ucha a jedna z jej dłoni przesunęła się na jego żuchwę. Blondynka złożyła mały pocałunek na kąciku jego warg, potem następny na samym środku jego ust by potem delikatnie podgryźć jego wargę. Ewidentnie się z nim cackała ale o to jej właśnie chodziło.
- Potem przestajesz spoglądasz w jej oczy i jak widzisz te płomienie, to jak jej wzrok mówi, że chce takiego ah, wtedy przechodzisz do tych namiętnych pocałunków - wyszeptała i wpiła się w jego usta tak jak on wpił się w jej. Nie wiedziała ile ten facet wyniesie z jej lekcji ale jej podobały się takie nauki.