Przed domem

Dom nie jest bardzo duży, na pewno bardziej zadbany w środku, niż na zewnątrz. Ale sprawia chociaż miłe wrażenie. Przed domem znajduje się ogród, którym najczęściej opiekuje się młoda Miyazaki oraz jej matka.


Aiko stała w ogrodzie już jakiś czas. Jako że jej matka musiała wyjechać na trochę do Japonii a jej brat był w Hogwarcie, dziewczyna rządziła się w mieszkaniu na razie całkiem sama. Nie to, że jej to nie wychodziło, wręcz przeciwnie - lubiła raz na jakiś czas pobyć sama. Mogła wtedy sobie wszystko poukładać A teraz miała co. Nie poszła na imprezę, choć zastanawiała się, czy na nią się nie przejść.. Ale po co, skoro będą tam osoby, które Cię nie chcą? Przeszła się po ogrodzie po raz kolejny. Wypadało by chyba pójść w końcu spać, było już późno, ciemno.. Tylko lampki, palące się w ogrodzie dawały jakiekolwiek światło. Nie było ono wielkie, ale też oddawało klimat tego ogrodu, którym opiekowała się ona i jej matka. Tajemniczości, magii, ukrytej w tym domu.. Uśmiechnęła się sama do siebie, stając przy jednej z lamp i przeciągnęła się mocno, przymykając oczy.

Wyszedlem od Twyli i od razu zahaczylem o pobliski sklep, zeby zakupic tam alkohol. Nie wiedzialem, co dokladnie chcialbym wypic. Wzialem w koncu jakies czerwone wino. Po wyjsciu ze sklepu otworzylem je za pomoca rozdzki i od razu upilem kilka lykow. Poczatkowo alkohol okazal sie cierpki, po kilku lykach na pewno przyzwyczaje sie do niego. Od sklepu ruszylem w kierunku Kingsway. Szedlem od drugiej strony ulicy, czyli od wiekszych do mniejszych numerow. Musialem znalezc sie pod numerem 4, jednak po drodze mialem do miniecia adres z numerem 7. Przygladalem sie kazdemu domkowi. Wszedzie palilo sie swiatlo w srodku, jednak przed numerem 7 swiatlo znajdowalo sie na zewnatrz. Moglem tam tez dostrzec cien postaci bedacej w ogrodku przed domem. Podszedlem do furtki (dajmy na to, ze jakas tam jest), upilem kolejne lyki z butelki i nieco zamroczonym wzrokiem patrzylem na postac.
- Czesc - powiedzialem normalnym, chociaz nieco podpitym tonem.
Nie myslalem teraz racjonalnie. Bylem zmeczony po imprezie, super seksie, popijawie, wiec teraz tylko wypada sie polozyc i pojsc spac. Do swojego domu nie mialem daleko, ale ta postac na zewnatrz domu z numerem 7 tak jakby przywolywala mnie do siebie. Oczywiscie nie wolala mnie doslownie, wydawalo mi sie tylko, ze musze pijawic sie kolo niej, gdy przechodze nieopodal.

Miyazaki skierowała spojrzenie na ulicę. Stała niedaleko furtki, prowadzającej do jej ogródka i domu. Poznała dość szybko ową postać. Skrzywiła się nieco. Co on tutaj robił?
- Cześć. Zgubiłeś się?
Chyba podszedł do złego numeru mieszkania, prawda? Powolnym krokiem podeszła do murku i stanęła dwa kroki od niego. Przyjrzała się chłopakowi - nie wyglądał najlepiej, zmęczony, zapewne pijany.. Nie wiadomo, co jeszcze przeżył tego dnia. Aiko doszła do wniosku, że impreza mu się udała, wygląda na rozluźnionego, szczęśliwego i uśmiechniętego. Oprócz tego, że również pijanego.
- Jak impreza?
Zdołałą zapytać, nim ugryzła się w język. Tak, zapewne Dymitr po prostu szedł do domu i przez przypadek do niej zagadał. W sumie, nie zdziwiłaby się, gdyby nawet nie wiedział, z kim rozmawia...

No to sie Aiko zdziwi, dobrze wiem, z kim rozmawiam. Bylem juz kiedys w tym domu. Na trzezwo zapewne bym nie podszedl, ale po duzej ilosci oraz po zmieszaniu alkoholi ze soba, to jak najbardziej moge porozmawiac sobie z byla dziewczyna. Nie powinienem miec juz nic wspolnego z nia, ale jak to sir mowi "stara milosc nie rdzewieje". Szczegolnie, ze Aiko w niedalekiej przeszlosci dostala ode mnie lancuszek z wisiorkiem , ktory oznaczal, ze zawsze bede ja kochal. Moze od jej zerwania mialem bliski kontakt z dwiema, a moze i wiecej, pannicami, lecz wciaz nie moglem zapomniec o Aiko. Porownywalem ja z kazda dziewczyna.
- Nie, wracam wlasnie do domu - odparlem na jej pierwsze pytanie.
Na tej ulicy nie idzie sie zgubic. No chyba, ze ktos tutaj nie mieszka, to wtedy moze pomylic domy, mimo, iz maja one przyczepione wielkie cyfry na scianach.
- W sumie dobrze, choc pozniej zrobila sie stypa - odparlem i upilem lyka wina. - Masz ochote na winko? - zagadnalem, uswiadamiajac sobie, ze nie powinienem pic tak samotnie.
Wysunalem butelke w kierunku dziewczyny i zachwialem sie na nogach. Chwycilem sie plotku i popatrzylem w oczy dawnej Krukonki. Teraz powinna zaprosic mnie do domu, najchetniej poszedlbym tam wtedy spac.

Miyazaki westchnęła w myślach. Dobra, niech będzie, wiedział, z kim rozmawia. Problem polegał na tym, że ona nie wiedziała, czy chce z nim rozmawiać. Tak, miała się trzymać od niego z daleka. I robiła to - przez połowę prawie ostatniej klasy w szkole, plus calutkie wakacje. Zapewne Dymitr nie próżnował.. Nie zdziwiłaby się, gdyby miał kilka panienek, a najlepiej kilka jednocześnie i na boku, choć gdy myślała, że z każdą z nich łączyło by go coś o wiele więcej.. Cóż, robiło jej się trochę niedobrze na samą myśl. Ona sama nie zbliżała się w ten konkretny sposób do chłopaków.. Może po części dlatego, że wciąż nie potrafiła o nim zapomnieć? Wzruszyła ramionami do siebie samej.
- No, nie wątpię.. A dojdziesz do niego?
Zaśmiała się cicho, choć z drugiej strony - nie chciała, by chłopakowi coś się stało. Jej matki nie było, jeszcze nie będzie przez kilkanaście dni, więc..
- ...Może wejdziesz?
Zapytała cicho, otwierając furtkę dla Dymitra. Na jego słowa o winie zaśmiała się cicho i pokręciła głową.
- Nie sądzisz, że Tobie już wystarczy tego alkoholu?

Nie próżnowałem... Gdybym jednak wiedział, co się szykuje z tych zabaw, to pewnie byłbym bardziej ostrożny. Zajęcia zaczynają się lada moment, więc na pewno będę ostrożniejszy. Mam zamiar zająć się teraz nauką, a przynajmniej poświęcić jej trochę więcej czasu. To już nie jest Hogwart, teraz muszę zadbać bardziej o siebie, swoją edukację i oczywiście przyszłość. Wybrałem się na językoznawstwo, żeby później zostać podróżnikiem. Magiczni podróżnicy mają wiele przygód, jak mi się wydaje. W Londynie nic mnie nie trzyma. Z chęcią znalazłbym się też w Kotlas, jednak tam też nic mnie nie trzyma. Może dziadek, za którym czasami tęskniłem. Dobrze, że możemy przynajmniej wysyłać sobie listy czy posługiwać się kominkami podłączonymi do sieci Fiuu.
- Oj chyba nie dojdę - odparłem odwracając głowę w kierunku swojego domu. - Jest tak daleko - wyciągnąłem dłoń w jego stronę i zacząłem wykonywać ruchy, jakbym chciał go złapać w tej chwili.
Zaśmiałem się z tego, co zrobiłem w tej chwili. Upiłem kolejnego łyka wina. Jeszcze chwila i zostanie mniej niż połowa butelki. Czuję się już podpity, a dawno tak się nie czułem.
- Z chęcią - odpowiedziałem z uśmiechem na propozycję, zanim zdążyłem ugryźć się w język.
Naprawdę zdrowy rozsądek był już uśpiony. Przekroczyłem próg furtki otworzonej przez Miyazaki i ruszyłem lekko chwiejnym krokiem w kierunku wejścia do domu. Przystanąłem na chwilę, wciągnąłem powietrze nosem oraz wypuściłem ustami. Musiałem odetchnąć głęboko, żeby gorący podmuch powietrza domowego nie wytrącił mnie z równowagi, i żebym nie zaczął haftować u dziewczyny.
- A tam gadasz - odparłem, jakbym zaraz miał się zaśmiać. - Przynajmniej szybciej polegnę i będziesz miała mnie z głowy - przyznałem i ruszyłem dalej w kierunku wejścia do domu.

Tak, w takim stanie, w jakim był, na pewno by nie dotarł do swojego domu. Prędzej by gdzieś padł po drodze i spał. A spanie na chodniku... cóż, nie jest najciekawszym rozwiązaniem. Zamknęła za nim furtkę i westchnęła cicho. Nie tak to miało wyglądać, miała iść spać lada moment, sama.. Bez pijanego Rosjanina w swoim domu.
- Na pewno byś nie doszedł.
Rzuciła cicho, idąc za nim i przewróciła oczami. Ona w sumie też nie zdołała ugryźć się w język. Powinna go zostawić, tę cholerę, zakazę i bakterię przed furtką i po prostu odejść. No, nie dała rady. Szła dwa, trzy kroki za nim i uśmiechnęła się lekko.
- A mnie się wydaje, że może już za dużo tego alkoholu..
Zaśmiała się cicho, równając się z nim krokiem i spojrzała na niego kątem oka.

Dni mijaly coraz szybciej. Na uczelni wiele sie dzialo, w domu praktycznie nic. Nawet rzadko w nim bywalem, tylko na nocleg. Za dnia bawilem sie w najlepsze ze znajomymi z roku i wydzialu. Oczywiscie nie zapominalem tez o przysludze, ktora wisze pewnej osobie. Nie szalalem juz tak, jak podczas pierwszej imprezy studentow. Staralem sie nie przesadzac z alkoholem czy innymi uzywkami, ktore zdarzaly sie podczas imprez. Nadszedl w koncu czas, aby odpuscic sobie imprezowanie i zaprosic swoja byla dziewczyne na kolacje dziekczynna. Bedac w domu wyszorowalem sie od stop do glow, a nastepnie ubralem sie w przyszykowany wczesniej ciemnozielony, podchodzacy nieco pod czarny garnitur. Do tego eleganckie buty i mozna wychodzic. Do paska od spodni przypialem pochwe na rozdzke, trzeba miec ja przy sobie. Ulozylem sobie wlosy w tak zwany artystyczny nielad, ktory zawsze goscil na mojej glowie, zalozylem czarny plaszcz i wyszedlem z domu. Ruszylem w kierunku domu numer 7 przy tej samej ulicy, na ktorej znajdowal sie rowniez moj dom. Powinienem pojsc do Aiko z kwiatami, wiec minalem jak na razie jej dom i deportowalem sie do pobliskiej kwiaciarni. Kupilem piekny bukiet roz, gozdzikow i jakiegoś zielska. Majac nadzieje, ze bukiet wytrzyma teleportacje aportowalem sie po chwili przed domem bylej Krukonki. Odetchnalem gleboko, otworzylem zakleciem furtke i ruszylem chodnikiem w kierunku drzwi. Zapukalem oraz zadzwonilem dzwonkiem, teraz musze tylko czekac, az piekna dziewczyna pojawi sie w drzwiach i bede mogl ja porwac do restauracji.

W życiu Aiko nie działo się nic ciekawego. Studia, dom, pomoc w domu. I tak w kółko, mówiąc szczerze. Na studiach się wiele nie działo, w życiu osobistym też jakoś nie wiele.. Na imprezy nie chodziła praktycznie w ogóle, wieczory spędzała w domu, czytając, albo pomagając mamie. Nic wielkiego.
Gdy otrzymała list, nie wiedziała, co ma zrobić. Z jednej strony bardzo tego chciała z drugiej - niekoniecznie. Ale teraz nie miała jak odmówić i postanowiła pojawić się na tej kolacji.
Miała trzy godziny. Nie wiele dało się przez ten czas zrobić. Wybrała sukienkę - bardzo eleganckich ubrań nie posiadała - którą założyła na siebie, do tego jasne rajstopy, ciemne kozaki za kostkę, i ciepły, czarny płaszcz. Zabrała jeszcze ze sobą torebkę, w której trzymała między innymi różdżkę. Gdy Dymitr zapukał do drzwi, podeszła, ubrana już w płaszcz do kolan, i spojrzała na niego.
- Witaj, Dymitrze.
Uśmiechnęła się lekko, choć może odrobinę niepewnie.

Moze i 3 godziny to nie duzo czasu, ale mozna sie wyszykowac ze dwa razy. Oczywiscie kobiety potrzebuja wiecej czasu. Moze 6 godzin byloby odpowiednim czasem do wyszykowania sie.
Stalem przed drzwiami dziewczyny i czekalem, az ktos mu je otworzy. Dlugo nie musialem czekac. Drzwi otworzyla mi sama Aiko ubrana juz w czarny plaszcz. Zlustrowalem ja wzrokiem od gory do dolu oraz z dolu do gory i zagwizdalem cichutko pod nosem. Chika! Przekroczylem prog, aby przywitac sie ze studentka. Nie bede tego robil na progu, ponoc nie wypada tak sie witac.
- Witaj Aiko.
Przyblizylem sie i pocalowalem ja w policzek.
- Prosze, to dla Ciebie - wystawilem bukiet w jej strone. - Gotowa do wyjscia? - zagadnalem od razu oferujac ramie do przytrzymania sie.

Zauważyła jego spojrzenie i nie wiedziała czemu, ale poczuła rumieńce na policzkach. Włosy, przed rokiem akademickim pofarbowane na blond, opadały falą na plecy, lekkim makijaż, nie za mocno. Podniosła jedną dłoń i podrapała się po policzku nieco zawstydzona. Ale czemu, nie powinno ją to jakkolwiek ruszać. Westchnęła w myślach.
Uśmiechnęła się delikatnie, gdy ją pocałował w policzek. Odebrała od niego kwiaty biorąc głębszy wdech. Pachniały cudownie.
- Dziękuję.. Są cudowne. Poczekaj chwilkę, wstawię je do wazonu.
Skinęła delikatnie głową i cofnęła się na niecałą minutę do domu. Kwiaty w wazonie postawiła w swoim pokoju i wróciła do chłopaka.
- Gotowa do wyjścia.
Uśmiechnęła się lekko, biorąc chłopaka pod ramię łagodnie. Czekała, co chłopak naszykował, co się stanie.

Poczulem, ze tak powinno wygladac przywitanie sie z dziewczyna. Nie umknelo mojej uwadze nerwowe zachowanie Aiko. Coraz czesciej dziewczyna denerwowala sie w moim towarzystwie. Ja jestem jakos dziwnie spokojny. Nawet w tym momencie.
- Prosze bardzo - odparlem na podziekowanie. - Poczekam.
Tak jak i przed wejsciem, tak i teraz nie musialem dlugo czekac na dziewczyne. Wstawienie kwiatow do wazonu nie moze trwac dlugo. Kiedy Aiko wrocila i chwycila mnie pod ramie, ruszylismy w kierunku restauracji.