Domek po starym młynie

Ten pies to niech lepiej zostanie za poduszkami...
Zaśmiał się mimowolnie, będąc w szoku, że to wyczuła. Puścił kobietę zaraz po wejściu do domu i to chyba w ostatniej sekundzie, bo rzuciła się pędem do kosza na śmieci, w którym umieściła połowę zawartości swojego żołądka. Przytrzymałby jej włosy, gdyby jego także takie zachowanie też w tej sekundzie nie mdliło. Będąc jeszcze w przedpokoju zsunął zapaskudzone buty, zrzucił z siebie marynarkę razem z niepotrzebną już mu koszulą i zostawił te rzeczy w takim nieładzie na wejściu. Doskonale wiedział, że widok jego gołej klaty trochę rozgrzeje ten lód w krwiobiegu, Cooper.
- Nawzajem, destruktorko - pokazał jej język w dziecinnym geście i wbiegł po schodach na górę, jakimś cudem się nie potykając, a jedynie odbijając się lekko od ścian. Nie rozglądał się tylko szybko według polecenia z góry znalazł się w łazience i odkręcił zimną wodę, żeby przepłukać nią usta i umyć twarz. Ciało czarodzieja kiwało się lekko na boki, nawet jeśli był pewien, że stoi spokojnie. Tak jakoś lekko i błogo, a powieki ciężkie, więc musiał je pobudzić zimną wodą.
- Cholera... - mruknął, unosząc wzrok na blat przy zlewie. Nie miał szczoteczki. Wzruszył ramionami, nałożył sobie odrobiny pasty do zębów na palec i przemył usta w prowizoryczny, ale orzeźwiający sposób.

Akurat używanie czyjejkolwiek szczoteczki poza swoją własną uważał za coś równie obrzydliwego, jak rzyganie przemieloną fasolką na nowe spodnie od Prady. Miał dziewczynę, która chciała mu zaimponować takim zboczeniem i skończyło się to szybciej, niż zaczęło. Po prostu jest to pa-sku-dne. Wygrzebujesz sobie resztki jedzenia spomiędzy zębów i ktoś potem to sobie wkłada do... Jeszcze raz wypłukał usta i sięgnął po ręcznik wiszący przy kabinie prysznicowej. Kątem oka dostrzegł minę Meredith, a jego podświadomość kolejny raz tego wieczoru uśmiechała się do siebie dumnie i prężyła mięśnie, nad którymi pracowała przez ostatnie dziesięć lat. Zmarszczył nos jedynie, gdy uświadomił sobie obecność włochatego intruza na jego terytorium. To jemu powinna przynosić wodę, a nie temu pchlarzowi. 
- Dlaczeeego to musiał być pies - bulgotał w wodę pod kranem, bo znów zanurzył twarz sobie twarz. Potrzebna by mu była wanna z lodem i porządny eliksir, żeby w ciągu godziny stanąć pewnie na nogach. Dalej otumaniony lekko alkoholem, ale przynajmniej z lepszym zapachem, orzeźwiony czarodziej wyszedł z łazienki i przystanął z zaskoczeniem, wpatrując się w rozwaloną kobietę na kanapie. Jej włosy w nieładzie, lekko rozmazany makijaż, pijacki uśmiech i maleńkie oczka...
- Myślę, że tak - stwierdził bezczelnie i podszedł do niej od strony nóg. Złapał ją za łydki i pociągnął, żeby sama usiadła na oparciu, a kolana Cooper przytrzymał sobie przy biodrach. Zmrużył oczy, przyglądając się jej z powagą.
- Idziemy do łóżka - zażądał wprost, ignorując kręcącego się wokół jego nóg szczeniaka. Mały labrador ugryzł czarną skarpetkę Griffiths'a, jakby chciał go powstrzymać i ochronić swoją panią. Wiedział, że tak będzie jeśli weźmie sobie psa! 
- Łap się - dodał, nachylając się lekko, żeby go objęła. Chciał ją zanieść do części sypialnianej po dobroci, jeśli da radę. Jeśli nie to pójdzie sam. Był zmęczony i potrzebował snu, nie myślał już o niczym innym.