Turkusowa zatoka

Kobieta znów roześmiała się w szczerym rozbawieniu. Niewątpliwie była przedstawicielką tej bardziej sympatycznej części plemienia, wciąż jednak była także typowym centaurem, który nie ma w zwyczaju dyskutować z ludźmi, w dodatku - dziećmi.
- Wasz problem polega na tym, że ja mogłabym wyegzekwować spełnienie swojego żądania, a wy już nie. - Prychnęła, spoglądając na Jamesa z politowaniem. - Ale z drugiej strony, dziś to chyba i tak bez znaczenia... - Wzruszyła lekko ramionami, znów nasłuchując przez moment.
- Na co? Na ludzi - odparła na pytanie Scotta, najwyraźniej jednak żartując, bo jej wzrok nie niósł faktycznej groźby, a raczej zdziwienie głupotą tych, co postanowili wdawać się w dyskusje z centaurem na jego własnej ziemi. - Sami zobaczycie, na co, skoro wasza duma tak bardzo przeszkadza wam uciekać.
Obejrzała się przez ramię, powoli tracąc zainteresowanie Wami. Jej uwagę najwyraźniej przykuło coś zupełnie innego, ważniejszego. Spojrzała na Was jeszcze tylko po ostatnich słowach Prince'a.
- Och, ale my jesteśmy - rzuciła, jakby to było coś najbardziej oczywistego w świecie, po czym znów zerknęła ku lasowi za sobą, wołając coś w niezrozumiałym dla Was dialekcie - zapewne używanym wyłącznie przez tutejsze plemię.

Potem wszystko potoczyło się szybko. Okolicą wstrząsnął głuchy ryk, drzewa przygięły się pod wpływem gwałtownego, silnego podmuchu, niebo przesłonił cień. Z okolicznych zarośli odezwały się okrzyki brzmiące podobnie, co ten wzniesiony przedtem przez kobietę.
Nie minęła chwila, gdy z głuchym łoskotem nad wodami zatoki przeleciał smok. Smok, jakiego dotąd nie dane Wam było zobaczyć - dziki, najpewniej występujący endemicznie tylko na tych ziemiach. Kto wie, może był to zresztą ostatni przedstawiciel swego nieopisanego jeszcze gatunku?
Początkowo najwyraźniej mając zamiar odlecieć w sobie znanym kierunku, gdy znalazł się mniej więcej na Waszej wysokości, wciągnął gwałtownie powietrze i zawrócił w Waszą stronę. Was natomiast nie mogło opuścić wrażenie, że właśnie wystawieni zostaliście na wabia. Nim zdążyliście się obejrzeć, okoliczne krzyki ucichły, znikła też centaurza kobieta, choć poczucie obecności plemienia było tak silne, jak przedtem.

Gad o łuskach w kolorze grafitu szybował już tuż, tuż nad ziemią, planując wylądować między Wami a lasem, gdy nieoczekiwanie został pozbawiony wzroku. Zarówno bowiem miecz Prince'a, jak i zaklęcie Jamesa sięgnęło celu, sprawiając, że tam, gdzie dotąd były ślepia, buchała teraz gorąca, ciemna krew. Smok ryknął donośnie, szarpiąc łbem to w jedną, to w drugą, zaskoczony nagłym atakiem.

James, mając szczęście w nieszczęściu, w locie zahaczyłeś się ubraniem o jeden z kolców na łbie smoka, tym samym przynajmniej chwilowo będąc uratowanym przed upadkiem z wysokości. Prince, Twój spokój niewątpliwie był godzien pochwały, zaklęcie jednak nie odniosło skutku. Biorąc pod uwagę, że to nie ziemia się poruszała, a Ty, lot ku glebie nie został spowolniony. Ostatecznie gruchnąłeś z hukiem na ziemię pod gadem, a impet uderzenia wydusił Ci powietrze z płuc. Na dokładne oględziny swych urazów nie starczyło Ci póki co czasu (potem miało okazać się, że złamałeś trzy żebra, z których jedno podrażniło Ci płuco, pękła Ci również kość przedramienia, do kompletu zaś doznałeś również wstrząsu mózgu mającego skutkować przez najbliższe dni problemami z równowagą i mdłościami) ani trzeźwości umysłu - zachowanie przytomności po locie z dość wysoka wcale nie było łatwe.

Prince Scott - 40 pż

Tymczasem smok, przełamując pierwszy szok, opadł wreszcie na ziemię, wzbijając w powietrze tuman kurzu. W wyrazie swej irytacji smagnął ogonem wściekle, a że ów fragment jego ciała był znacznie dłuższy i bardziej elastyczny, niż początkowo się wydawał, to nie tylko ściął jedną z gałęzi pobliskiego drzewa, ale także zaciął ramię Jamesa niczym bat, pozostawiając na nim różową, prędko nabiegającą krwią pręgę. Także ubranie nie wytrzymało szarpnięcia, trzymający Cię więc na smoczym pysku materiał rozdarł się w pół, a Ty ponownie znalazłeś się na ziemi, po drugiej stronie cielska gada niż Prince.

James Scott - 15 pż

Uszkodzenie oczu z pewnością było niedogodnością, smok jednak miał również inne, równie przydatne zmysły. Wciąż poirytowany atakiem nie miotał się już bezmyślnie, lecz węsząc zlokalizował Wasze pozycje. Prince, obecnie zdecydowanie mniej przytomny i ruchliwy, zwracał znacznie mniej uwagi, toteż - być może uznając go za już martwego - smok dał mu spokój, zwracając masywny łeb ku Jamesowi. Krople lepkiej śliny wymieszanej ze spływającą z oczu krwią spadły na jego ciało, nozdrza zaś podrażnione zostały ciepłym, nieszczególnie świeżym oddechem gada.
I właśnie wtedy rozpoczęła się zasadnicza część Wielkich Łowów. Dotychczas czekające na odpowiedni moment centaury wypadły z krzykiem z zarośli, otaczając bestię. Z napiętych łuków wystrzeliła pierwsza porcja strzał. Wiele z nich odbiło się od szarych łusek gada, inne wbiły się w ziemię, kilka zagłębiło się jednak w miękkie, nieosłonięte fragmenty ciała potwora, natomiast jedna - mająca zapewne sięgnąć rozwartego pyska drapieżnika - ostatecznie wbiła się w udo Jamesa.

James Scott - 10 pż

Wszystko potoczyło się szybko. Smok potrzebował kilka chwil, by zorientować się w sytuacji - nie widząc, mógł opierać się na słuchu i węchu, centaury jednak pachniały w większej mierze lasem, a kakofonia ich krzyków nie pozwalała oszacować ile ich jest i gdzie się znajdują - czas ten wystarczył zaś plemieniu do dokończenia dzieła. Gdy większość strzał nadal chybiała, z kręgu pół-koni wypadła znana Wam już kobieta, dzierżąc w dłoni tym razem nie łuk, a długą włócznię. Szarżując na przeciw bestii, cały impet galopu włożyła w zadany po chwili cios - wprost w otwarty pysk gada. Pozostawiając broń wbitą w gardziel bestii, zatoczyła łuk, zwalniając jednak i czekając nieopodal, aż masywne cielsko legnie wreszcie na ziemi przy akompaniamencie agonalnego ryku. Fala gorącej krwi chlusnęła na Jamesa, przygniecionego niefortunnie ciężkim pyskiem gada, ciało drgnęło raz jeszcze spazmatycznie po czym ostatecznie znieruchomiało. Ze wszystkich stron dobiegły radosne okrzyki, dało się słyszeć również gratulacje składane kobiecie. Z tego, co mogliście zrozumieć wynikało, że to był jej pomysł, by wykorzystać Waszą przypadkową obecność nad zatoką w celu ułatwienia sobie zazwyczaj dużo cięższego polowania.

Zupełnie się Wami nie interesując, centaury otoczyły smoka, by wreszcie, łapiąc gdzie tylko się dało, zaciągnąć go na skraj lasu. Teraz, gdy była już martwa, bestia okazywała się duża, aczkolwiek znacznie mniejsza od wszystkich znanych ras. Chwilę potem zajmowały się już odrywaniem łusek i wyrywaniem kolców z ciała gada, gdy zaś ten sprawy zabieg dobiegł końca, zniknęły tak szybko, jak się pojawiły.

James, po całym zamieszaniu mogłeś zorientować się, że przy odciąganiu smoka przez centaury, jeden z jego kolców rozorał Ci prawe przedramię.

James Scott - 10 pż