Salon

Zanim Blaise wszystko przygotował, to Rika była już w salonie. Ubrany już swobodnie gajowy wszedł do salonu trzymając w ręce spodnie Courtney i koszulkę Corrine. Trzymał też jakąś swoją bluzę, która powinna być idealna na dziewczynę. Uśmiechnął się widząc dziewczynę w stroju czarownicy. Słodko w nim wygląda. Nigdy nie przypuszczał, że ta mała dziewczynka, przez którą omal nie spadł z podestu, może okazać się, jak to ją nazwał wcześniej, kobietą jego życia. Teraz głupio to brzmiało w jego myślach, ale tak chyba było. Mógł znaleźć bratnią duszę, ale najpierw muszą się poznać bardziej. Co z tego, że byli w tym samym domu i na jednym roku...
- Proszę bardzo - powiedział podając jej ubrania i siadając obok niej.
Po chwili jednak wstał, aby rozpalić ogień w kominku oraz wyszedł na sekundę do kuchni, aby zrobić herbatę. Przez ten czas dziewczyna miała możliwość przebrania się.

Dziewczyna była zbyt zajęta sobą, więc nie zorientowała się nawet, kiedy Blaise wrócił do salonu. Zadrżała lekko, słysząc jej głos, bo miała wrażenie jakby ten pojawił się koło niej znikąd. Uśmiechnęła się jednak szybko, wzięła ubrania i podziękowała grzecznie.
Kiedy wyszedł z pokoju, szybko wsunęła na siebie jeansy i koszulkę, jakie przyniósł jej chłopak i zarzuciła sobie na ramiona jego bluzę. Złożyła ściągniętą szatę i razem z tiarą odłożyła na bok kanapy. Sama usiadła sobie wygodnie na kanapie, nie chciała jednak się zbytnio rozsiadać, bo jakby nie patrzeć to nie była u siebie, a w gości, więc raczej nie wypadało robić pewnych rzeczy.

Blaise wyszedł do kuchni, aby zrobić herbatę. W tym czasie Rika zdążyła się przebrać, więc po powrocie chłopak położył filiżanki na stoliku przed nimi. Spojrzał na byłą Puchonkę i uśmiechnął się.
- Wyglądasz nieziemsko - skomentował jej ubiór.
Wziął pierwsze lepsze ubrania, mając nadzieję, że będą pasowały i się nie mylił.
- Odłożę to na bok - powiedział zabierając jej kostium.
Położył go na krześle obok komody i wrócił by usiąść obok dziewczyny.
- Przybyłaś tutaj tylko na Halloween? - zapytał, chcąc poprowadzić dalszą konwersację.

Uśmiechnęła się delikatnie na komplement gajowego, a na policzki wdarły się różowe rumieńce.
- Dziękuje... - odpowiedziała nieśmiało spuszczając z chłopaka wzrok. Chwyciła swoją filiżankę, posłodziła sobie herbatę i wymieszała, spoglądając na Bleisa tylko na chwilę, kiedy zadeklarował się, że odstawi jej wcześniejsze ubrania.
- Tak, mieszkam w Londynie, ale pomyślałam że taka zabawa, to może być fajna sprawa - powiedziała już nieco śmielej, po czym upiła łyka herbaty.

Rozłożył się na kanapie, ale musiał wstać, aby wziąć sobie herbatę. Również ją posłodził, wymieszał i upił kilka łyków. Miło było napić się czegoś ciepłego i posiedzieć w ciepłym pomieszczeniu.
- No tak, już mi wyleciało, że mieszkasz w akademiku - przyznał.
Trochę głupio to zabrzmiało, ale Blaise był tak przejęty przyjęciem swojego gościa, że zapomniał o ich wcześniejszej rozmowie.
- Jak w ogóle jest na studiach? Zanim się na nie wybiorę to mógłbym znać jakieś opinie o wykładowcach - zaśmiał się.
Chciał, aby atmosfera trochę się rozluźniła. Wszystko wyglądało na razie zbyt sztywno.

Zaśmiała się nieco śmielej, dobrze jest się dowiedzieć, że istnieje na świecie ktoś równie roztrzepany co Rika. No może określenie na starcie Blaise roztrzepanym, to troszkę przesada... wszak każdemu może się zdarzyć, prawda? No, ale niech się dziewczyna dowartościowuje, a co!
- Bardzo mi się podoba, może dlatego że lubię to co robię... - odpowiedziała uśmiechając się, na część o wykładowcach zastanowiła się chwilę. - Nie jest łatwo, wymagają, nic nie ma za darmo, ale mimo wszystko... gdybym miała wybierać jeszcze raz, wybrałabym ten sam kierunek - wzruszyła ramionami, wciąż z delikatnym uśmiechem.
- Jednak, tęsknie za Hogwartem - dodała jeszcze, patrząc na Blaise z nutką zazdrości.

Blaise też bardzo lubi zwierzęta magiczne, dlatego chce iść na ten kierunek. Gdyby wiedział wcześniej, że nie byłby tam sam to poszedłby już w tym roku na studia. Zazdrościł Rice, że jest już tam, ale chyba nie byłby w stanie opuścić Hogwartu tak wcześnie. Tak źle i tak niedobrze.
- Gdybym wiedział, że idziesz na Magiczne Stworzenia to poszedłbym z Tobą - powiedział spokojnie.
Zaśmiał się, kiedy Rika powiedziała, że tęskni z Hogwartem z nutką zazdrości w głosie.
- Zawsze możesz wrócić do Hogwartu, zająć jakiś etat i dopiero później pójść na studia - zaproponował. - Razem ze mną - puścił do niej oczko.
Mógł w końcu z kimś swobodnie porozmawiać. Nie był też przebrany, był sobą i mógł zrobić to, co tylko chciał. Zależy też, na co pozwoli mu jego śmiałość.

Rika dość szybko odnalazła swoją najmocniejszą stronę w świecie magii. Od kiedy tylko pamięta latała za wszelkimi zwierzakami i stworzonkami, które tak bardzo ją fascynowały. Dlatego więc, zanim jeszcze poszła do szkoły, już orientowała się nieco w tym temacie. No i kiedy przyszła do Hogwartu, oczywistym było że Opieka nad Magicznymi Stworzeniami, to był jej ulubiony przedmiot. A więc już wtedy była pewna co będzie robić, kiedy skończy szkołę.
Uśmiechnęła się na słowa chłopaka. No tak, gdyby tylko ze sobą więcej rozmawiali w szkolę, gdyby wiedziała że dzielą ich wspólne zainteresowania i że Blaise wybiera się na te same studia, na pewno poszli by na nie razem. No ale wyszło jak wyszło...
- Gdybym ja wiedziała że też się tam wybierasz, poczekałabym na ciebie - odpowiedziała, uśmiechając się przy tym lekko i wzruszając ramionami. Teraz już nic nie zrobią.
- Im szybciej skończę szkołę, tym prędzej będę mogła wyrwać się z sierocińca. Nigdy nie przewidywałam luki w kształceniu się - zaśmiała się, jednak jej oczy nie były wcale takie radosne. Tak, niby miała to 18 lat, była pełnoletnia i nie mieszka już w bidulu... ale jednak nie wyrwała się stamtąd całkowicie. Jednak gdyby coś się stało, zawsze jeszcze mogą się przyczepić. - Poza tym, już się rozgościłam tutaj, przyzwyczaiłam do ludzi... A ty będziesz miał świetną koleżankę - oj tak, Polly to idealne towarzystwo. Na pewno Blaise będzie się świetnie bawić studiując z tą szaloną krukoneczką.

No tak, teraz już nie zrobią. Mogli wcześniej więcej ze sobą rozmawiać. A nie tylko robić sobie nawzajem krzywdę. Nie no, żart. Nikt nie robił sobie nawzajem krzywdy. Na te słowa Blaise nie odpowiedział. Zaciekawiły, ale też i zaniepokoiły kolejne słowa studentki. Musiała wyrwać się z bidula? Blaise nigdy tego nie doświadczył. Jak był młodszy to wracał ciągle do domu na wakacje, później rodzice postanowili kupić mu domek, aby miał gdzie mieszkać z siostrami.
- Jak coś to zawsze tutaj możesz znaleźć kącik dla siebie - zaproponował.
Życie w wielkim mieście jest pewnie ciężkie, a te w wiosce jest spokojne. Jest tutaj co robić, jest blisko do Hogwartu. Zawsze Rika mogłaby tam się wybrać, aby odwiedzić wszystkich.
- Na pewno będę miał świetną koleżankę, ale nie taką jak Ty - stwierdził.
Cieszył się, że poznaje się z Riką. Przybliżył się do niej. Nikt chyba nie będzie lepszym towarzystwem niż ona, ale może się mylić. Wyciągnął dłoń i założył jej włosy za ucho. Taki niespodziewany czyn, który może zawstydzić dziewczynę. Przy założeniu włosów za ucho, musnął jeszcze opuszkami jej policzek. Dziewczyna miała bardzo gładką skórę, bez żadnych niedoskonałości.

No tak, jeszcze nie zdażyło się Rice tak naprawdę zrobić krzywdę chłopakowi. Podkreślam - jeszcze. No a 'angażując' się w znajomość z dziewczyną, Blaise powinien liczyć się z ryzykiem uszczerbku na zdrowiu. Tak to jest ze znajomością z takimi 'dziwakami'. Aż dziw że do tej pory Rika nie zaliczyła żadnej wpadki.
Uśmiechnęła się nieśmiało, jakby tym uśmiechem, chciała mu podziękować za dobre chęci. Ale póki co, dobrze było jej w akademiku. A do dużego miasta... no cóż, przywykła. Chociaż marzy jej się kiedyś malutki domem gdzieś na totalnym odludziu. Gdzieś w górach, albo nad wodą... gdzieś gdzie miałaby do podziwiania masę pięknych widoków. No ale! Wróćmy na ziemie panno Shaft.
- No weź, bo się zarumienię! - żachnęła się pół żartem, pół serio. Tak naprawdę, nieco ją peszył, ale że nie chciała żeby o tym wiedział, obróciła to w żart. No ale kiedy przybliżył się do niej i zabrał jej włosy, które opadały na twarz, zarumieniła się na serio, a tego nie było wcale tak łatwo ukryć. Odwróciła głowę, gdzieś na bok i wtedy poczuła dotyk jego palców na swoim policzkach. Uciekła od niego wzrokiem i chwyciła nieco zdenerwowana kubek z herbatą. Nie wiedziała jak miała się niby zachować w tej sytuacji. On ją podrywa czy co? Rika, jako że nie miała doświadczenia w tych sprawach, czuła się naprawdę zmieszana i zakłopotana. A fakt iż nie miała pojęcia co powinna teraz zrobić denerwował ja jeszcze bardziej.

Ach ten Blejs. To, co teraz wyczynia jest do niego niepodobne. Blaise jest zazwyczaj spokojnym osobnikiem, który nie zachowuje się tak nachalnie w stosunku do dziewczyn. Może i mówi "maleńka" do jednej dziewczyny w szkole, ale wie, że musi przestać. Kadrowiczowi nie wypada się tak odzywać do uczennicy, ale zna ją, odkąd został prefektem. Nikt się nie spodziewał, że prefekt Puchonów zostanie w szkole, zostanie przyjęty przez Jeremiego Scott'a do pracy. A jedak, jakoś Blaise daje sobie radę w pracy. Za jakiś czas jednak się zwolni i pójdzie na studia. W końcu edukacja to podstawa, ale pieniądze też są ważne. Bez pieniędzy teraz nie ma niczego, wszystko trzeba kupić, za wszystko zapłacić, oprócz miłości, chociaż za nią niekiedy też się płaci. Blaise teraz nie musiał za nic płacić. Siedział w swoim domku i rozmawiał z koleżanką ze szkoły. Odsunął się od niej, kiedy zobaczył, że ją speszył. Sam dziwnie się teraz czuł.
- Nie powinienem był - stwierdził spuszczając głowę.
Za szybko chciał zbliżyć się do niej. Wie, że nie powinien. Nie tak ma wyglądać podryw. Nie powiem, że nie, ale Rika spodobała mu się. Możliwe, że przez wspólne zainteresowania, bo wcześniej nie zwrócił na nią zbytniej uwagi. Chociaż jest to urodziwa panna, na której warto zawiesić oko.

Upiła nerwowo łyka herbaty, kątem oka obserwując Blaise. Kiedy ten się odezwał, spuszczając przy tym głowę, odstawiła kubek na stolik i odwróciła się do niego przodem.
- Nie, nie, nic się nie stało, po prostu... - zawiesiła się, bo tak w zasadzie to nie miała pojęcia co chciała powiedzieć. - Zaskoczyłeś mnie - mruknęła znacznie ciszej, jednak tak, że miała pewność że musiał to usłyszeć. Popatrzyła na niego, cieszyła się że jego wzrok utkwiony był w podłogę, bo zawsze miała problem z utrzymywaniem kontaktu wzrokowego ze swoim rozmówcą. Jednak musiała liczyć się z tym, że nie może cały czas uciekać wzrokiem...

- Rozumiem, sam czułbym się zawstydzony - przyznał.
Nie myślał nad tym, co robił. To i tak było do niego niepodobne. Blaise Harvin to przecież jest ciapa, chociaż w Quidditcha grał. Teraz tylko sprząta boisko, kosi trawę i wszystko, co musi tam zrobić Gajowy. Chyba musi iść na te studia, aby móc mieć lepszy zawód. Na przykład mógłby uczyć Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami w Hogwarcie, ale potrzebuje parę lat nauki oraz umiejętność obchodzenia się z młodzieżą.
- Jak chcesz, to mogę Cię odprowadzić do domu, ale musisz mi najpierw coś obiecać. Będziemy w stałym kontakcie, ok? - zapytał.
Nie czekał na odpowiedź. Poszedł ubrać kurtkę i wrócił do salonu. Dopił swoją herbatę i czekał, aż Rika przygotuje się do podróży. Kiedy ta wstała i podała mu rękę, ten obrócił się i zniknęli nagle z salonu przy Downing Street 7 w Hogsmeade i znaleźli się w Londynie przy Uniwersytecie Nauk Magicznych im. Albusa Dumbledore'a.