Tor wyścigowy

Kiedy to się zaśmiała po jego oczku zaczął się zastanawiać jak to odczytała. Może mimowolnie dodał do tego jakiś tajemniczy uśmieszek. Musiał nieco zastopować te romansowanie, bo już to zaczynało mu wchodzić w nawyk a to wcale nie był taki dobry nawyk. Bo co jeśli już, kiedyś tam, za ileś lat będzie miał jakąś dziewczynę to będzie tak podrywać inne panie nie zdając sobie z tego sprawy, że to robi?
- Nie liczę i mam nadzieję, że i ty nie liczysz - odparł, widocznie jego starania by złamać jej wolę walki nic a nic nie podziałały więc odpuścił sobie dalsze te gierki.
- No ja również nic takiego nie dostałem, ani nic nie słyszałem. Powinny się już dawno zacząć. Może coś koś jej dosypał do jedzenia? - Odpowiedział i posłał młodszemu uczniowi porozumiewawczy uśmiech. Nie to że on coś takiego zrobił. No ale przecież wiedzieli jakie to są ziółka w ich domu i bardzo możliwe, że ktoś wpadł na taki pomysł.
- Zawsze możemy polatać bez opieki naszej nauczycielki - zażartował chcąc wybadać jaki charakter ma dziewczyna.
- Proszę cię więc w takim razie poczekaj aż przyjdę i dopiero wtedy komuś nakop. Bo muszę to zobaczyć, no tylko teraz pytanie komu nakopiesz? Profesor, że o nas zapomniała? - powiedział do dziewczyny na końcu unosząc nieco brwi zaciekawiony. Końcówki jego warg drgnęły lekko ku górze. To była by legendarna akcja i tym samym dziewczyna zapisałaby się w jego pamięci na zawsze.

Więź z hipogryfem, a więc każdy dostawał osobnego do ćwiczeń? To mu się nawet podobało, jakby zwierz się do niego przyzwyczaił, może dałoby się go jakoś normalnie dosiąść. Ames myślał sobie o zwierzętach, nie zwracając specjalnej uwagi na to, co działo się lub nie działo między tą dwójką. Szybko zresztą przeszli do sprawy zajęć widmo. Nie zdziwił się w sumie, że nic nie wiedzieli.
Przecież w innym wypadku nie sterczeliby tu razem z nim, prawda?
A jednak dziewczyna znów dała radę go rozczulić. Nakopie komuś? Ahm, już to widział. Szeroki uśmiech wypłynął na mordeczkę chrabąszcza, a w oczach dało się dostrzec dziwny błysk.
- Ahm, nakopiesz. Świetnie – ucieszył się serdecznie – W takim razie pozwolę sobie nie zrazić się tymi dzisiejszymi zajęciami i przyjdę znowu. A jak już będziesz im nakopywać, to tak od nas też, dobra?
Już się zamierzała zmywać? No właśnie o to mu chodziło i dlatego tak na nią spoglądał. Zero poczucia zabawy, tylko morały, obowiązki i ucieczka przed dreszczykiem ekscytacji. Ciekawe czy kiedykolwiek złamała szkolny regulamin?
A może po prostu potrzebowała lekkiego popchnięcia?
- Dobra, to skoro konieczne jest zawiązanie więzi z hipogryfami, chodźmy do zagród – zdecydował, wsuwając znowu ręce w kieszenie i gotując się do drogi – Nie musimy od razu latać, ale jak trening to trening, nie ma że boli. Tak więc no, panienko de la Vega, prowadź ku zwierzakom.

Zaśmiała się bo Ci dwaj chłopcy rozbawili ją. Proste.
- No coś Ty! Nie daję fory i tego nie oczekuję. To ma być czysta rywalizacja bez żadnych oszukańczych zagrywek. Zrozumiano? - Ślizgoni słynęli z nieczystej gry. Dlatego dała znać, że jeśli zaczną zachowywać się nie fair ona nie pozostanie dłużna.
- Pewnie zapomniała. Chyba, że jednak wiecie dlaczego jej niema, a tylko zgrywacie głupków. Hmm? - zapytała. Przyglądała się Cortezowi badawczo bo coś wydawał się podejrzany, mocno podejrzany.
- Można by polatać tylko trzeba sprawdzić czy czasami gajowy nie pilnuje zwierzaków. Po treningach hipogryfy są przez niego pielęgnowane, a że dzisiaj trening się nie odbył to może sobie odpuścił - powiedziała, a w geście zamyślenia poczochrała białą czuprynę.
- Być może. Zasłużyła na soczystego kopcura prosto w cztery litery. Ale uważaj Cortez żebyś czasami Ty nie wyłapał - rzekła. Mówiła całkiem szczerze. Profesorka podpadła jej po dzisiejszej akcji.
- David, bardzo chętnie bym poszła, ale nie dzisiaj. Mam do załatwienia jeszcze parę spraw, które nie mogą czekać. Ale możemy pójść kiedy indziej - nie to żeby coś, ale nie chciała dzisiejszego przyjemnego dnia spędzać z dwona Ślizgonami. Uprzedzenie do domu węża? Być może.

Lena
This dice is not existing.

Aleksander
This dice is not existing.

Genevieve
This dice is not existing.

[/center]

Na początku wyścigu byli nieco z tyłu. Hipogryf, na którym siedziała zwarł się w przepychance z innym hipogryfem. Na szczęście na krótka przepychanka pozostawiła po sobie jedynie rozwichrzoną sierść zwierzaka Puchonki. Byli prawie na samym końcu, ale cali i zdrowi. Przyszedł czas na drugą przeszkodę. Straty Ślizgona pozwoliły dziewczynie skutecznie go wyprzedzić.
- Doskonale malutki - szepnęła wprost do ucha zwierzęcia. Była pełna optymizmu choć nie górowali w rankingu. W następnym etapie postarają się nadrobić straty i wybić się na prowadzenie. Miała nadzieję, że im się to uda. Jeszcze nic straconego. Dziewczyna pogłaskała wierzchowca po szyi zając mu do zrozumienia, że dobrze się spisuje i jest z niego dumna. Oby tak dalej.

This dice is not existing.

Wyścig rozpoczął się bardzo obiecująco. Zawodnicy ruszyli z linii startu. Elsa i jej hipogryf poruszali się umiarkowanym, równym tempem, nie wyrywając się na przód. Nie znajdowali się też z tyłu. Dotarli do pierwszej przeszkody ustalając uprzednio optymalny tor lotu. Dotarli do rampy, którą zdołali gładko pokonać. Następnie ruszyli w kierunku następnej przeszkody czyli pętli. Pierwsze obręcze nie stanowiły dla pary żadnego problemu. Jednak pod koniec próby zboczyli z prostej linii lotu. Hipogryf otarł się bokiem o dwie pętle. Na szczęście nic mu się nie stało. Drapieżnik miał tylko zwichrzone pióra w miejscu, w którym dotknął obręczy. Stracili też trochę czasu, ale nie wiele. Tę małą stratę postarają się jak najszybciej nadrobić. Liczyło się przede wszystkim bezpieczeństwo Krukonki jak i hipogryfa, za którego była teraz odpowiedzialna. Ewentualna wygrana byłaby tylko słodkim dodatkiem.
- Na przód, na przód. Damy radę - mówiła pokrzepiająco do pierzastego zwierza. Może odrobina wsparcia doda mu energii do walki o wygraną.

This dice is not existing.

Oczekując na znak do rozpoczęcia wyścigu, Puchonka czuła w żyłach czystą adrenalinę. Kiedy wreszcie sygnał padł, wyrwała do przodu ze swoim hipogryfem. A potem chwila biegu i mocne szarpnięcie, zwierze wybiło się z rampy i rozpostarłszy skrzydła, wzniosło się w powietrze. Nawet nie zdawała sobie sprawy, że jest na prowadzeniu, dopóki ktoś jej niespodziewanie nie wyprzedził. Zupełnie instynktownie przywarła ciasno do zwierzęcia, chcąc możliwie jak najbardziej zmniejszyć opór powietrza. Fruń hipogryfie, fruń!
Wlecieli w pętle nie zachaczając o nic, za wcześnie jednak było na radość. Manipulowała wodzami i obserwowała przestrzeń przed nimi, starając się nadrobić utracone prowadzenie. Przede wszystkim jednak robiła wszystko co mogła, by prawidłowo poprowadzić swojego wierzchowca przez przeszkodę. Nie chciała żadnych kontuzji, dla żadnego z nich.
Wreszcie wydostali się przez ostatnią obręcz i dziewczyna na chwilę mogła odetchnąć. Udało jej się nawet wyrównać lot z drugą Puchonką, bo teraz już widziała kto jest jeźdźcem. Wypuściła powoli powietrze i skorygowała lot swojego hipogryfa, aby przygotować go do kolejnej przeszkody. Slalom, nie bardzo w jej guście sprawa.
- Dasz radę – szepnęła.
Ni to do siebie, nie do wierzchowca niosącego ją przez wyścig.

This dice is not existing.

Po wyścigu pokazowym Elena doszła do wniosku, że w tym sporcie nie powinno się myśleć za dużo. To znaczy... Nie, inaczej. Po prostu nie należało zanadto analizować, dziwić się i przeżywać. Robić swoje, pomagać, jak tylko się umiało (jasnym było, że najcięższą robotę odwalały tu hipogryfy, a jeździec, jeśli nie umiał im pomóc, to niech przynajmniej nie przeszkadza), zastanawiać się? Nie. Na pracę nad swymi poczynaniami i analizę błędów przyjdzie jeszcze czas, po wylądowaniu, na ziemi, w zaciszu dormitorium.
W trakcie wyścigu należało być na wyścigu. Nie błądzić myślami, nie odpływać za daleko, za to wczuć się w pracę mięśni zwierzęcia, w jego oddech i bicie serca. Nie było możliwym stać się jednym ciałem, ale Tyanikova przekonana była, że należało dążyć do najbliższego temu stanu, do pełnej harmonii.
To właśnie starała się robić - najpierw na ziemi, w prędkim galopie, gdy niemal przed nosem powiewały jej ogony hipogryfów Davida i gnającej z nim ramię w ramię Puchonki, oraz potem, w powietrzu, gdy sama zajmowała miejsce Ślizgona, wystawiając ku niemu język z rozbawionym uśmiechem. Jasne, to nie był wynik ostateczny, to dopiero początek. Miło było jednak odnieść nad Amesem choćby tak mały sukces.
Pochylając się nad Śnieżkiem pozwoliła mu samemu wybrać tempo i tor lotu, za który potem, gdy wznieśli się już ponad kolumnę z pętli i ruszyli ku kolejnej z przeszkód, nagrodziła go czułymi klepnięciami w masywną, opierzoną szyję.

This dice is not existing.

No takie rozpoczęcie to on rozumie! Hipogryf momentalnie dotarł do rampy i wybił się silnymi nogami, pozwalając im wyjść na prowadzenie. Co prawda gdzieś tam obok widział jeszcze Puchonkę, ale kto by się tam nią przejmował? Był z przodu, radził sobie, pierwszy trening nie był wcale taki trudny!
Obrócił się by zobaczyć minę Corteza, akurat by zauważyć potknięcie jego hipogryfa przed rampą. Podobnie było z Leną, z którą wprawdzie nie łączyły Amesa żadne konszachty ani litry, jednak była z jego domu, wobec czego nie podobało mu się, że ma jakieś problemy. Głupek. Powinien był bardziej skoncentrować się na własnym locie, ale mądry Ames po szkodzie... O ile w ogóle.
Koło trzeciej pętli jego hipogryf zaczął mieć wyraźne problemy i do Davida dotarło, że musi mu pomóc podczas odpowiednie pokierowanie. Eh, czyli te wyścigi to nie bierne siedzenie na zwierzu? To odkrycie trochę go rozczarowało. Ale tylko trochę. Popatrzył na dwie Puchonki, które właśnie zostawiły go z tyłu. Czy to Elenka właśnie go minęła? Chyba tak, zdolna bestia.
- Dobra stary, przyłóż się, a zakradnę się nocą do twojej zagrody i pomogę ci spotkać się z klaczą, która wpadła ci w oko – postanowił użyć motywacji starej jak świat, jednocześnie zaczynając zwracać większą uwagę na przeszkody pokonywane po drodze.
Nie obracał się już patrzeć, jak tam idzie Ślizgonom. Później będzie czas na takie rzeczy.
This dice is not existing.

Udany,był tylko start, zresztą tak samo jak wszystkich, później to już była jakaś katastrofa. Wpierw nie mógł się przedostać przez innych zawodników. Widząc jedynie ich zadki. Był zły, wściekły co zapewnie wyczuł jego wierzchowiec. Ruszył jeszcze szybciej i zaczął się potykać, przez co większą chwilę zajęło mu utrzymanie się w siodle niż zajęcie się wyścigiem. Kolejne były obręcze i dopiero tutaj doszło do tragedii. Kiedy przedzierał się przez złotą obręcz jego hipogryf zahaczył o nią przez co stracił kilka piór. Głowa Corteza od razu powędrowała w tamtym kierunku bojąc się, że ten nie będzie zdolny do wyścigu. I choć uderzenie było mocne jego kompan wyglądał na wkurzonego tak jak on wcześniej.
- Jeszcze kawałek przed nami, możemy dużo nadrobić. Ale tym razem na spokojnie bez szaleństw - powiedział szybko do hipogryfa nachylając się go jego głowy. W takiej pozycji już pozostał by nie stawiać jeszcze zbędnego oporu powietrzu. Starając się również bilansować ciałem na każdym pokonywanym zakręcie.

This dice is not existing.

/Jeśli czekajcie na mnie to sorka :< Wczoraj były jakieś problemy z netem i nie miałem jak wejść.