Wieża zegarowa

Jedna z najstarszych wież w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Znajduje się w niej mechanizm złożony z kół zębatych, który uruchamia zegar znajdujący się w górnej części wieży. Znajduje się tam też pięć dzwonów.

Schody w Wieży Zegarowej są drewniane. Do wieży można dostać się małymi drzwiami z Dziedzińca Wieży Zegarowej. Ponieważ wieża leży na szczycie wzgórza parter jest na wysokości trzeciego piętra. Drzwi na pierwszym poziomie schodów w wieży prowadzą na korytarz czwartego piętra. Następne wyjście znajduje się poziom wyżej, na piątym piętrze.

Hej ho, hej ho, do Hogsmeade by się szło... a w zasadzie to z Hogsmeade z powrotem do zamku, po spędzeniu leniwego dnia w swoim małym domku. Sama, samiusieńka zastanawiając się co robi nie tak, że nie znalazła sobie żadnego normalnego faceta. Albo traktowali ją jak dobrą koleżankę albo koleżankę od bzykania (przyp. red. tylko Wilson, którego uczucia w pewnym momencie stały się ulotne jak ptaszki na wietrze i ją olał) albo w ogóle omijali, bo rzekomo była "z wyższej klasy". Powoli czuła, jak brakuje jej prawdziwego chłopaka obok, który nie zniknie po paru dniach. Bo co, wszystko wyszło na prostą, tylko kwestie uczuciowe utknęły w martwym punkcie. Na nic jej było stylowe ubieranie się i dbanie o swoje ciało i umysł (tak, o umysł też dbała, dajecie wiarę?). Na nic było nawet zaprzestanie picia i palenia i robienie z siebie drama queen z pierwszych stron gazet.
Był niedzielny wieczór, ale nie było jeszcze ciszy nocnej, dlatego nim poszła do dormitorium, zboczyła nieco z kursu, kierując się do wieży zegarowej. Nie wiedziała za bardzo dlaczego, ale spokój tego miejsca i specyficzny smrodek kurzu uspokajały ją wyjątkowo mocno, że nie chciała myśleć o głupotach, które teraz mogłaby robić. Ślizgonka pokonała kilka schodków, ale na sam koniec w związku z tym, że był wieczór, a więc było i ciemno, zahaczyła stopą o wystającą deskę i poległa jak długa na podłogę.
- Stary pierdziel nic nie robi a potem płacze jak uczniowie są poszkodowani - wyburczała pod nosem, podnosząc się z ziemi. Nie robiąc sobie nic ze swojego upadku, podeszła do okna, rozglądając się wokół. Do zamku właśnie wracały szkolne niedobitki, chcące uniknąć kary za chodzenie po zmroku. Wracały pary i wyalienowane jednostki. Przy chłodzie, jaki bił z zewnątrz zauważyła, że nawet nauczycielom nie bardzo chciało się dzisiaj wychodzić na patrol. Westchnąwszy, otrzepała spodnie z kurzu a później przetarła dłonią twarz. Nie zwróciła uwagi na to, że w wyniku upadku rozdrapała sobie skórę a teraz pozostawiła na twarzy smugę krwi. Po prostu przykucnęła, poprawiając kurtkę i zaczęła liczyć w myślach przesunięcia wskazówek zegara.

Kiedy tylko w pomieszczeniu rozległy się kroki wzniosła oczy ku niebu (sufitowi) i wzdychając zirytowana, że ktoś burzy jej święty spokój, spojrzała w stronę schodów. W końcu pojawiła się postać, która śmiała przyjść w to miejsce, tego dnia i o tej porze, poza nią, i... nie zrobiła na niej wielkiego wrażenia. Zapomniała już, że Suzanne miała w szkole wiele kryjówek dla swojego sprzętu sportowego, o który dbała prawie jak o swoje rodzone dziecko (jeśli by takowe posiadała rzecz jasna). To z kolei dla Angielki zakrawało o zaburzenia na torze emocjonalnym i zaburzenia wartości, ale cóż mogła poradzić? Kochała Argentynkę jak swoją rodzoną siostrę, więc tylko od czasu do czasu rzucała jej złośliwym komentarzem, by parę dni potem poklepać ją po pleckach, gdy nie była w formie.
- Spodziewałabym się każdego, ale nie ciebie - odpłaciła pięknym za nadobne, urywając temat. Jeunesse włóczyła się po różnych miejscach w tym zamku, czasem specjalnie szukając sobie miejsc prawie wcale nie uczęszczanych, a czasem tych bardzo często odwiedzanych. Dziś postawiła na środek, dając zadecydować losowi - czy posiedzi sama, czy nie.
Gdzieś zaryła?
- Co? O czym ty znowu gadasz? - dopiero potem pomacała się po czole najprawdopodobniej rozmazując krew która od dłuższej chwili ją ozdabiała. Teraz wiedziała o co chodzi. - Potknęłam się o ten wystający na dole schodek, nic wielkiego - prawie nic wielkiego... - Bardzo źle wygląda? - przerażona swoim wyglądem spojrzała z nadzieją na Ślizgonkę, a kiedy ta doprowadziła jej twarz do względnego ładu, odetchnęła z ulgą.
- Co tam słychać słoneczko? - wyprostowała nogi przed sobą, zerkając na dziewczynę.

Nie widziały się chwilę a tu takie dwie rewelacje. Przyjrzała się Suzanne uważniej, niż przed sekundą dziwiąc się, że to co powiedziało przeszło jej przez gardło niczym tak, jakby mówiła o pogodzie.
- Matkę? Kogo? Fajna chociaż, obojętna, czy raczej wróg? - gdyby to jej ojciec znalazł matkę... a nie wróć, miała matkę, która z matkowaniem jej niewiele miała wspólnego. I wcale nie interesował ją fakt, że wycisnęła ją przez otwór wielkości dziurki od klucza, ani ten że potem karmiła ją z własnej piersi. Błąd wychowawczy popełniła wtedy, gdy pokazała jej faworyzowanie siostry a zepchnięcie jej i Adriena na dalszy plan, przez co straciła w jej oczach szacunek. Ojca nigdy nie było, gdy był - często siedział zmęczony przed kominkiem i czytał lub kłócił się z żonką. Rodzina cud, miód i malina. Cieszyła się, że chociaż nie-patologiczna, chociaż wtedy miałaby usprawiedliwienie dla swojego rozchwiania emocjonalnego.
- Rivius? Nieźle. Też chciałam się załapać. Albo na zielarstwo, ale mi nie po drodze póki co - jej zacnego planu numer jeden nie znała nawet Suzanne i na razie miała go nie poznać. Musiała sobie wszystko ładnie przemyśleć, bo nie chciała wylecieć ze szkoły za deprawowanie uczniów dziwnymi, niesprawdzonymi mieszankami ziółek. Na pytanie Ślizgonki wzruszyła ramionami.
- Stara bida, ale jakoś się ciągnie do przodu. Planuję założyć kącik porad cioci Andrei w jakimś schowku, bo ostatnio świetnie odnajduję się w analizowaniu ludzkich zachowań, głupot i tak dalej... - coś jeszcze istotnego się zdarzyło? Zawiesiła się na moment, by sobie przypomnieć i wpadła na największy problem ostatnich dni. No przecież!
- Suzi... tak bardzo mi się chce seksu. I czekolady. Seksu i czekolady - jęknęła jak kotka z rują a zaraz po tym rozłożyła bezradnie ręce i nogi na boki, zwieszając głowę w dół. - Nie mogę nikogo znaleźć! Anthony to historia, przepadł, a poza tym ostatnim razem znów wyznał, że się zakochał w tej swojej przyjaciółce. Aiden też przepadł, ale to też jest emocjonalny kamień. Wszyscy są jak kamienie. Zastanawiam się gdzie kierują wszystkie hormony i ile stwardniałych skarpetek mają pod łóżkami - burknęła oburzona, marszcząc przy tym czoło. Chociaż po głębszym namyśle był ktoś, kto jej się podobał. Ale o tym Suzanne na razie nie musiała wiedzieć.

Znała Suzanne na tyle, że wiedziała o jej ciężkim przetrawianiu niektórych informacji. A nowa dziewczyna taty i córka w Gryfindorze z pewnością do takowych należała.
- Pomyśl o tym, że tamtej też może to nie pasować i będzie cię omijać łukiem w szkole. Tak w razie czego... - wzruszyła tylko ramionami. Wiedziała, że jej przyjaciółka będzie miała problem z oddaniem tatusia w ręce innej kobiety, jednak z drugiej strony Marco nie należał do brzydkich i czasem mu się należało trochę od życia. No, chyba że faktycznie planował się oświadczać, to wtedy sprawa faktycznie trochę się komplikowała.
- Ależ ja mam dużo produktywnych zajęć, Suzanne - powiedziała zupełnie poważnym tonem głosu, spoglądając na Ślizgonkę ganiącym wzrokiem. Wiedziała, że nie jest najlepszą osobą do tych tematów, ale komu innemu miała powiedzieć, jak nie jej?
- Poza tym kto mówi o związku. Trzeba mi dostawcy seksu i czekolady, tylko tyle - wyszczerzyła zęby w uśmiechu, mówiąc pół żartem pół serio. Szybko jednak skupiła się na słowach dziewczyny, które zapaliły w jej głowie lampkę. - Zacznij gustować w nauczycielach, może się nadadzą. Pamiętaj tylko, że żaden nie poleci na małolatę dobrowolnie, bo J.S. zrobiłby mu z tyłka jesień średniowiecza - cóż mogła więcej dodać. Czasem martwiła się o przyjaciółkę, by przypadkiem nie została starą panną z miotłą albo nie odganiała od siebie facetów z kompleksu wyższości i dominacji. Tak jak na miotle.

A wiedziała, że Suzanne nie miała lekkiego życia, ale w tej kwestii nie mogła jej poradzić. Nie mogła ustawić jej ojca i całego świata magicznego tak, żeby sprawić jej przyjemność, a szkoda, bo chciała. Nie lubiła, kiedy Castellani chodziła zdołowana - Angielka jako jedyna wiedziała, w których chwilach tak jest.
- Córka tej babki niekoniecznie się obnosi z pieniędzmi, zrobiłam rozeznanie jakiś czas temu - przyznała się szczerze, bo gdy żyła plotkami, sprawdzała każdą z nich. Tak sobie wypełniała czas, a potem zmieniła zainteresowania.
- Mogłabym, ale Scott by mnie zagryzł, uwierz mi, myślałam o tym samym - wzruszyła ramionami. - Rozważę to jeszcze, ale jak się sprawa wyda to dostanę po łbie - w sumie była na ostatnim roku to musiała go hucznie przeżyć, żeby o niej nie zapomnieli, prawda? Słysząc wzmiankę o Cortezie, odwróciła wzrok z przyjaciółki.
- Nie rozmawiajmy o nim - i tym samym też wydała się, że coś było na rzeczy. - Prędzej Raffles lubi pałki. Nawet nie widzi Gregorovic, która jest wiecznie obok niego. Poza nią nie ma żadnej innej babki, zwróć na to uwagę kiedyś w pokoju wspólnym - relacja tej dwójki była zagadką chyba dla każdego, ale też nie stanowiła jakiegoś super tematu rozmów. Póki co.
- Ale Suzi, poza twoim tatkiem, który jest przystojny, jest jeszcze nauczyciel eliksirów. Tylko nosi obrączkę na palcu albo mi się przywidziało - poprawiła się na ziemi, rozciągając zastane kości.
W końcu obie wróciły do dormitorium.