7/04/23 południe po pełni Suzanne x Richard

Wróciła gdzieś jeszcze przed świtem upewniając się wcześniej, że Wilsony są bezpieczne i że wykrywacz pokazał, że Baizen też był. Położyła się na swoim łóżku i wierciła się jak diabli. Nie mogła spać. Za dużo myśli. Koło południa wzięła pióro w rękę.
Pergamo

WYPADAŁOBY DAĆ ZNAĆ, ŻE ŻYJESZ!
S.

Richard cały dzień bezradnie zamulał w dormitorium. Wolałby nie żyć, niż cokolwiek konstruktywnego robić, a że wiedział iż Suzanne dostała jego prezent, był spokojny chociaż o jej głowę. Jak bardzo się mylił, oj, jak bardzo się mylił. Charakterystyczny dźwięk, jaki pojawiał się przy objawieniu pergamixa pierw ocenił, jako pergamin do Persheusa, ale przecież kujon był na zajęciach. Wyciągnął się spod kołdry i przyciągnąwszy różdżką twór, spojrzał na podpis. Treść... Wywrócił oczami, opadając plecami na poduszkę. Przez może minutę zamulał, aż w końcu zebrał się do odpisu.

Ciebie też miło czytać, Suzanne. Sądziłem, że prezent
wystarczy, żebyś wiedziała, że jestem w pokoju i żyję.
Źle się czuję, pełnia była słaba, ale jestem cały i zdrowy.

Richard

Pergamin zniknął, a on padł bezradnie na łóżko.

Miał szczęście, że wiadomość przyszła dosyć szybko, bo pewnie szturmem by zaatakowała wieżę Ravenclavu czy to od strony okien czy tego ich tajemnego przejścia. Uniosła jedną brew do góry czytając jego odpowiedź a wargi mocno zacisnęła. Pióro znów się zmaterializowało koło niej.

Nie zdążyłam Ci za niego podziękować, jest piękny i bardzo przydatny ZWŁASZCZA TERAZ.
Jednak to nie zwalnia Cię z tego żeby się do mnie odzywać Richardzie Baizen.
Mnie sama pełnia nie martwi.
Dzisiaj mało jednej ślizgonce nie wydrapałam oczu kiedy to chwaliła się gdzie Cię
dotykała na imprezie jakiejś puchonki.
Wytłumaczysz mi to?

TWOJA, przypominam, TWOJA Suzanne

Jej pismo wskazywało na to, że była zdenerwowana.

Gdyby tylko wstępnie dopuścił do siebie myśl, że dziewczyna drży o jego dobro i zdenerwowana jest nie tylko pełnią, ale i imprezą, która miała miejsce to możliwe, że by więcej jej słów spokojnych przekazywał. Ale że nie wiedział to też nie podejrzewał, że miała informacje, jak bardzo nawywijał na urodzinach puchonki. Twarz miał nadal opuchniętą, bo nie zregenerował się w pełni dzięki błogosławionemu Wilsonowi i jego atakach. Słysząc kolejny pergamin, zmarszczył mocniej brwi. Nie próbował go jednak już ignorować. Machnął różdżką na papier, który przysunął się do niego. I wywrócił oczami, wiedząc nagle, że już Suzanne wszystko wiedziała. Sprzedawczyki jebane. Nic się w tej niekanonicznej szkole nie ukryje. Westchnąwszy, zaczął myślami dyktować, co pióro ma skrobać. I było to spokojne jego pismo.

Myślę, że to kwestia tego, co zostało wmieszane w drinka na tej kretyńskiej
imprezie. Wilson nie wspomniał, że to były urodziny, więc się zaszyłem gdzieś
z boku z zamiarem przegzystowania godziny przy dobrej muzyce. Wiesz, że
przecież nie mam nastroju przed pełnią. Gdybym wiedział, że to urodziny i że
będzie dziwnie to bym to olał. Okazało się, że te piękne drinki są z dodatkami.
A ja sobie wypiłem ot co jakiś i mnie pierw odcięło, a potem dostałem jakiejś
dzikiej fazy. Wszędzie Ciebie widziałem. Persheus mówi, że miałem halucynacje
najprawdopodobniej od tego, co wypiłem. Ja nikogo nie macałem, tańczyłem,
no trochę zbyt intensywnie. A później jeszcze okazało się, że jakaś studentka
jest pół-wilą i dostałem wpierdol za to, że jej zalotów nie zaakceptowałem...

Suzanne. Jesteś moja. A ja Twój. I to jest bezsprzeczne.
Ta impreza była głupia, kretyńska i najchętniej bym o niej zapomniał.

Richard

Po chwili dopisek.

I urwał mi się film. Lestrange wypełnił mi luki w pamięci. Gadać pewnie
w szkole będą, ale ja poza kacem moralnym, fizycznym, pobiciem i przejściem
pełni... Byłem grzeczny.
I Wilson mi podpał.

Kolejna wiadomość, znacznie dłuższa i Suzanne musiała ją przeczytać chyba ze 3 razy żeby wszystko do niej dotarło. Nie było jej raptem jeden dzień a przez te sowy i wszędobylskie plotki miała wrażenie jakby nie było jej tydzień. Usiadła wygodniej po turecku na łóżku i westchnęła głośno Zabije tego farbowanego rudzielca jak go tylko spotka i Lauren nawet nie będzie w stanie go obronić.

Słyszałam, że jakieś gówno ktoś zaczął rozprowadzać po szkole,
jakby magiczna trawka już im nie wystarczała...
to chyba nie sprawka Lesrange'a?!
A Wilson gdzie był jak Ci spuszczali łomot?
Nawet nie próbuj go ostrzegać, ale mam zamiar przetestować
jego umiejętności obronne tak, że będzie marzył o pełni
i centaurach w zakazanym lesie. Mam nowe tłuczki.
Z napalonymi na Ciebie dziewczynami sobie poradzę i masz pewne,
że już Cię samego na żadną imprezę nie puszczę.

Następnym razem musimy go gdzieś chyba przywiązać albo przykuć łańcuchami,
pół nocy za nim latałam kiedy straciłam Cię z oczu.

Zbieraj siły na weekend, bo chyba nic się nie zmieniło i wyjazd aktualny?

Suzi

Baizen już się domyślał, że będzie miał kolejną wiadomość. Nie zakopał się więcej pod kołdrę, ale oparły wygodnie o poduszkę i wyciągnął ręce na wierzch. Złożył je, jak do spania w trumnie, bo samopoczucie miał bliskie temu. I nie mylił się w kwestii pergamixów. Uniósł wyżej brwi, zaczytując się w znany charakter pisma.

Wątpię. On dużo może załatwić, ale głupi nie jest. Jeśli chodzi
o Wilsona to nie wiem, bawił się może gdzieś. Nie wiem, serio.
Nie pamiętam.
Ja po prostu odpuszczę sobie wszelkie drinki, jeśli nie będą to
rzeczy, które sam przynoszę i sam sobie nalewam. Straciłem w
pełni zaufanie do wszelkich bajerów w szkole.

Tak myślałem, że to Ciebie widziałem nad drzewami. Wilson miał
wypić eliksir tojadowy. Obiecał mi to. I powiedział, że to zrobił.
A efekt był taki, że znów goniłem nieogara, bo nic nie wypił. Kłamał.
Szybciej ja go zabiję, niż dorwą go Twoje tłuczki.

Tak. Aktualne wszystko. Wykuruję się, chociaż eliksiry wiggenowe
mi się skończyły. Jeśli miałabyś jakiś w zanadrzu to bym się nie
obraził za jeden.

Richard

Ciśnienie to ona już miała tysiąc pięćset i tylko czekała aż jej kochana przyjaciółka wróci z dyżuru żeby sobie z nią porozmawiać na temat jej chłopaka/narzeczonego czy jak oni się teraz nazywali. Siedziała na łóżku palcami stukając w kolana czekając na kolejną wiadomość... i nie musiała długo czekać. Szybko wzrokiem przemknęła po piśmie i miała teraz ochotę czymś rzucić ale nawet nie miała czym w zasięgu ręku, no chyba, że książką od eliksirów z notatkami Richarda ale... ale nie... calm...

Wiesz jaki syf się zrobi zaraz w szkole jak to się rozprzestrzeni
i dojdzie do nauczycieli? Ciekawe w ogóle czy coś
już zwęszyli w tym kierunku... Gdyby mój ojciec był w kadrze
pewnie już coś bym wiedziała...
Będę musiała pogadać z Lauren o nim, myślałam, że chociaż
ona jest w stanie na niego wpłynąć ale chyba widać niekoniecznie.
Ja nie dam rady tak za Wami latać jak się będziecie rozchodzić,
mam tylko dwa skrzydła a jeszcze muszę patrzeć na Lau.
Musimy to jakoś inaczej zaplanować albo wlewać mu na siłę te eliksiry.

Mam 3 fiolki to zaraz Ci przyniosę i tak miałam się zwlec z łóżka,
bo jeszcze nawet nie wstałam.
Coś jeszcze potrzebujesz?

Suzi

Czy łatwo przyszło mu sprzedanie Wilsona swojej partnerce? Owszem. Czy tego żałował? Ani trochę. Nie miał najmniejszej ochoty mydlić oczu Suzanne, że zjebał sprawę tą imprezą i wyszła mu bokiem, ale też nie zamierzał wybielać Anthony'ego, którego sam miał ochotę pozbawić żywota za bycie po prostu nieopierzonym rebelem. On naprawdę nie widział w swoim zachowaniu żadnych problemów i należało mu je pokazać. Oj, Richard będzie batem na dupsko przyjaciela, czy ten tego chce czy nie. I też naskarży na niego Lauren. O.

Nie wiem czy się da, jeśli mam być szczery... Ale Lauren
powinna, moim zdaniem, o tym wiedzieć. Chociaż biorąc
pod uwagę to, jak sobie działacie bez egzaminów to... Ja
pierdolę. Jestem najbardziej prawy z nas wszystkich.
Najgorzej.

Będę Ci bardzo wdzięczny, serio. Coś do jedzenia, gdybyś
ogarnęła z kuchni - byłoby bosko. Cokolwiek. Zjem jajka,
mięso, babeczki. Wszystko...

Richard

No przecież nie byłby sobą gdyby nie wspomniał o tym, że nie jest zarejestrowana. Przewróciła wymownie oczami i wstała z łóżka chcąc zmienić za dużą koszulkę drużyny Quidditcha w której spała na prawilny dres i szatę zarzuconą na ramiona. Nim wyszła z dormitorium jeszcze mu odpisała.

Widzisz, ktoś musiał być. Ja nawet nie mam predyspozycji
genetycznych po rodzicach żeby być tą prawą...

Wychodzę, pójdę zobaczyć co tam skrzaty
przygotowały na obiad i Ci coś przyniosę.
Pewnie mi trochę zajmie zanim dotrę,
nienawidzę tych schodów.

Suzi

Pergamo finito