29.03.23 Ok godziny 22 E. Fyodorova - F. Wilson

Godzina ok 22.
Fyodorova siedziała na łóżku w swoim dormitorium i nie mogła się skupić na nauce, cały czas jedna osóbka chodziła jej po głowie. Nie czekając zbyt długo zaklęciem pergamo wyczarowała kawałek papieru i zaczęła pisać

„Wilson, nie spinaj tak włosów następnym razem, nie mogłam oderwać wzroku od Twojej szyi i teraz muszę pożyczać notatki z transmutacji”

Machnęła różdżką i pergamin zniknął.

Pojawianie się pergamixów w ich dormitorium było dość normalne, to co zaskoczyło nie tylko Florkę ale i jej współlokatorki to to że ten był zaadresowany do niej. Zakładając że adresatem jest Anthony odczytała wiadomość bez wahania, treść jednakże sprawiła, że rudzielec wycofał się do swojego łóżka i zaciągnął zasłony, odcinając się skutecznie od ciekawskich oczu. Czując wpływający na policzki rumieniec zastanowiła się co może odpisać, bawiąc się piórem i wspominając ich ostatnie spotkanie. Dodało jej to odwagi.

"Jeśli pamięć mnie nie myli, moje włosy mogłyby rozproszyć Cię tylko bardziej. Za to twój mundurek jest zdecydowanie krótszy niż regulamin przewiduje, to skandal że siedziałaś za mną."

Prychnęła pod nosem widząc odpowiedź, bardzo szybką jak na jej gust czyli dziewczyna musiała być gdzieś sama… to jej bardzo się spodobało. Fyodorova z zadziornym uśmiechem i uniesioną jedną brwią znów chwyciła za pióro

”Powinnam Ci odjąć 5 punktów za takie znieważenie prefekta, chociaż wolałabym inny rodzaj kary zwłaszcza, że ktoś nam ostatnio przerwał i czuje niedosyt. Bardzo”

Odpowiedź pojawiła się zaskakująco szybko, a treść nie tylko spowodowała większe rumieńce u krukonki i głośne wciągnięcie powietrza do płuc, co znajome ciepło w podbrzuszu w parze z przypomnieniem sobie przyjemnych detali dotyczących ciała puchonki, nawet jeśli nie miała szansy zobaczyć całości. Nie rozumiała co Fyodorova robi z jej mózgiem, ale jakieś spięcia powodowały że zyskiwała niemal drugą osobowość, odważną i zaczepną, czyli dwie cechy którymi nikt by jej nigdy nie opisał.

"Są pewnie niesprawiedliwości które należy naprawić. Chętnie przyjmę twoją karę, jeśli to oznacza że będę mogła się upewnić że tym razem otrzymasz swoją nagrodę."

Kolejna szybka odpowiedź i Fyodorova szarpnęła zębami dolną wargę poprawiając się wygodniej na łóżku krzyżując nogi w kostkach. Książkę już dawno porzuciła gdzieś koło siebie oddając się całkowicie konwersacji ze swoją koleżanką z którą miała tylko miłe wspomnienia w porównaniu z innymi osobnikami, którzy się koło niej kręcili. Ruda była wyjątkowa ale nadal nie wiedziała dlaczego.

"Kusisz Wilson żebym znowu zabłądziła gdzieś w okolicy wieży a najbliższe patrole mam na parterze i w lochach więc może być ciężko. Możesz coś wspomnieć więcej o tej nagrodzie? Zaintrygowałaś mnie... znowu"

Zrobiło jej się trochę za ciepło przy czytaniu kolejnej odpowiedzi, zrzuciła więc ciepły sweter i rozsiadła się wygodniej poprawiając za duży t-shirt Charlesa służący jej od lat za piżamę. Zagryzła lekko wargi i pozwoliła popłynąć swojej wyobraźni.

"Jestem pewna że na tych piętrach też mogłybyśmy coś znaleźć dla siebie. Jakaś pusta klasa... Nawet lepiej jeśli wciąż masz na sobie ten sam mundurek, który doprowadzał mnie do szału na transmutacji, wszystko w zasięgu mojej ręki... I ust."

Kolejna wiadomość i już całkowicie zapomniała co miała robić. Oblizała szybko usta uśmiechając się pod nosem i weszła pod kołdrę, bo tak naprawdę siedziała tylko w krótkich szortach i topie ale powiedzmy, że podejmie grę Florki. Ruda znowu siedziała w głowie Elektry trochę bardziej niż zwykle ale nie była w stanie zapomnieć miękkości jej ust na sobie i najchętniej wróciłaby do nich jak najszybciej.

"Ewentualnie mogłabym Cię przemycić do łazienki prefektów, tam zdecydowanie mniej osób mogłoby nam przeszkodzić i pewnie byłoby przyjemniej niż na poddaszu... Odnośnie mundurka, właśnie zabrałam się za jego ściąganie, chociaż te Twoje usta... wolałabym żebyś mi w tym pomogła."

Miała wrażenie że blondynka jest w pełni świadoma jak porażające wrażenie wywarła na Florze i świetnie się tym bawi. Jednakże krukonka nie potrafiła tak łatwo odpuścić, jakby uzależniła się od dotyku, zapachu i smaku puchonki czując fizyczną potrzebę ponownego ich odkrywania. Uznała, że dla zdrowia psychicznego swoich współlokatorek lepiej rzuci Quietus na siebie.

"Tylko raz miałam okazję ją odwiedzić, ale doskonale mogę sobie wyobrazić zalety tego miejsca. Nawet pamiętam pewną specyficzną półkę na brzegu wanny która byłaby idealna do tego co chciałabym z Tobą zrobić.
Nie mogę obiecać że mundurek by to przeżył, przez to że nam przerwano te usta są bardzo spragnione i niecierpliwe."

Aż parsknęła pod nosem krótko przez co jej współlokatorki obrzuciły ją pytającym spojrzeniem jednak Fyodorova nawet się tym nie przejęła tylko z coraz większym błyskiem w oku i długim westchnięciem znów zabrała się za odpowiedź Rudej. Jeszcze wcześniej zerknęła na wiszący zegar by sprawdzić ile czasu ma jeszcze do godziny zero.

"Chyba domyślam się o której półce mówisz... masz czas za godzinę? Wątpię żeby ktoś się tam kręcił o tej porze... Wilson, mącisz mi w głowie, Ty i twoje włosy w warkoczu, który z chęcią bym teraz pociągnęła... przyjdę w tym mundurku"

Następna odpowiedź miała dojść do Elektry trochę opóźniona, bo Wilson spędziła dobre kilka minut zagryzając wargi i mamrocząc pod nosem, niepewna co ma zrobić. Czy była aż tak łatwa? Najwyraźniej, bo jej kolejna wiadomość brzmiała:

"Widzimy się za godzinę, przekonamy się jakie kary wymierza prefekt Hufflepuffu. Nie zakładaj bielizny."

Zwariowała, do cna, ale zupełnie się tym nie przejmując z czerwonymi policzkami wynurzyła się zza kotar i sięgnęła po swoje ubrania. Współlokatorki zupełnie przerwały rozmowy po prostu obserwując zaskoczone jak Flora! szykuje się na nocną schadzkę. Kto by pomyślał.