Klasa na korytarzu Gunhildy z Gorsemoor

Wbiła godzina 16 i Persheus wiedział, że to koniec zajęć na dzisiaj u IV i VII roczniaków więc skierował swoje kroki ku schodom ruchomym prowadzących właśnie do umówionego miejsca. W głowie od kilku godzin próbował sklecić jakieś sensowne zdania, które przedstawić miał młodszej siostrze Corteza nawiązujące do słów jego matki podczas świąt wielkanocnych. Pani Lastrenge popadła w jakiś szał chyba po kolejnym spotkaniu głów rodów czystokrwistych, które miało miejsce tydzień wcześniej, bo zaczęła mu insynuować dziwne rzeczy związane z jego odpowiedzialnością, przejęciem majątku i prowadzeniem rodzinnego interesu. A ON MIAŁ TYLKO 17 LAT. Jego głównym zadaniem to było chłonięcie wiedzy i unikanie rozproszeń w postaci zbyt krótkich spódniczek i głębokich dekoltów, które go nie ruszały... a mogły, bo jednak był nastolatkiem. Jednak ten panicz widział co się stało z jego dwójką przyjaciół i nie miał zamiaru podzielać losu zarówno Corteza a i tym bardziej Baizena.
W idealnie skrojonej szacie narzuconej na białą koszulę wparował do klasy ówcześnie rozglądając się, że nikt go nie śledzi. Zostawił tylko nieco uchylone drzwi by dać znać swojemu spodziewanemu gościowi, że on już tu jest. Chudymi palcami sięgnął do swojego niebieskiego krawata i nieco go poluzował wzdychając mocniej. Czy się denerwował? No troszkę tak, bo nie tak to wszystko miało wyglądać. Plany matki trochę mu wywracały jego plany a on nie lubił zmian w swoim terminarzu życia. Chcąc nieco się uspokoić podszedł do regału z książkami i wyciągnął pierwszy lepszy zakurzony tom i oparł się plecami o regał otwierając na losowej stronie. Czytanie nieco go uspokajało jednak trafił na książkę na temat muguloznastwa czyli przedmiotu, którego nienawidził. Świetnie.

Lestrange nerwowo spoglądał na tykające wskazówki wielkiego starego zegara stojącego gdzieś w rogu. Spóźniała się już dobre kilka minut co nieco bardziej wprowadzało go w niemrawy nastrój krzywiąc się i ruchem nosa poprawiając swe okulary. On cenił sobie swój czas dlatego był punktualny, a nawet starał się być zawsze chwilkę przed. Jednak stwierdził, że nie może się denerwować i młoda Corteznówna jeszcze ma zbyt mało lat by poznać cenę czasu i O DZIWO nie zgasił ją chamskim tekstem kiedy tylko przekroczyła próg sali komentując tym samym jej lekceważący stosunek do niego. Traktował ją trochę jak młodszą siostrę, która potrzebuje jeszcze sporo opieki i zrozumienia. Na Rovenę, jego przybrana siostra miała zostać kiedyś jego żoną. Te rody czystokrwiste nie znały chyba czegoś takiego jak kazirodztwo, bo zapewne gdzieś ich krew już zdążyła się w przeszłości wymieszać. Ale przecież o to właśnie chodziło, żeby czystokrwiści pozostali czystokrwiści.
- Nic nie szkodzi, usiądź proszę - powiedział stanowczo lecz w jego głosie było czuć nutkę ciepła. Chciał być dla niej miły, chciał być dobry, bo nie zrobiła nic złego, nawet przez to, że się spóźniła. Zwłaszcza w obliczu tego co ma kiedyś nastąpić, on nie chciał, żeby go postrzegała jakoś źle. Czy się robił miękki? No nie, on był czasami opiekuńczy, ale nie miękki.
Słysząc jej pytanie odłożył książkę na miejsce i podszedł do jednego stolika i oparł się tyłkiem o jego brzeg i założył ręce na klatce marszcząc znów nos i wlepiając wzrok na kilka sekund w podłogę chcąc zebrać myśli w sensowne zdania.
- Dobra, sprawa jest taka, że nasze matki się zmówiły w kwestii mojego ożenku i wspólnie stwierdziły... - tu przerwał na chwilę unosząc wzrok na młodą ślizgonkę i szybko nabrał powietrze w płuca. -... że jesteś idealną kandydatką na moją żonę - dodał wypuszczając powietrze nie spuszczając z nią swych zielonych czujnych oczu. Była Cortezówną aczkolwiek nie wiedział czy dziewczyna zaraz nie ucieknie stąd z płaczem. Miała tylko 14 lat... a on wcale nie miał ochoty zawierać związków żadnych a tym bardziej małżeńskich.

No tak właśnie czuł, że dziewczyna raczej nie weźmie tej jego informacji na poważnie. Wszak oboje byli jeszcze dziećmi a przynajmniej ta młoda Krukonka. Westchnął ciężko kiwając nieco głową i jedną dłonią znów poprawił swoje okulary na nosie. Nie był to łatwy temat i było to ciężkie do przyjęcia jednak Lestrange nie lubił owijać w bawełnę i czekać aż dziewczyna dowie się gdzieś przypadkiem o zaaranżowaniu tego małżeństwa. Wolał ją uprzedzić a może i nawet psychicznie przygotować na tą właśnie ewentualność.
- Dobrze usłyszałaś Ophelio, żoną... moją... taką wiesz... prawdziwą... nie na niby - mówił powoli, dokładnie żeby przypadkiem nie zrozumiała tego opacznie - stety albo i nie oboje pochodzimy ze szlacheckich rodów czystokrwistych i w tradycji jest wręcz aranżowanie małżeństw między rodzinami by przypadkiem nie wkradł się ktoś z krwią mugoli i zburzył cały schemat - odpowiedział chyba bardzo przystępnie o co tak naprawdę chodziło a jego ton był naprawdę miły jak na jego zwykle wypowiadanie się do innych uczniów. Ją traktował zawsze nad wyraz delikatnie ale bardziej właśnie siostrzanie niż jako przyszłą małżonkę i pewnie matkę jego dzieci. Nie no, ta kwestia i tak na razie na dalszy plan, bo dziewczyna była mocno nieletnia i byłoby to co najmniej chore a on aż taki skrzywiony nie był.
Pers spojrzał po dziewczynie i widział te łzy w oczach, które coraz mocniej napływały i chciał ją jakoś uspokoić
- To jest tylko pomysł, nic pewnego, nasze matki o tym rozmawiały ostatnio i pewnie wypiły przy tym nie jedną butelkę wina porzeczkowego, uwierz mi, ja sam nie wyobrażam sobie tego i nie chcę w tym uczestniczyć - odpowiedział równie spokojnie i szarpnął szybko dolną wargę - z drugiej zaś strony, jest to dobre dla interesów obu rodzin i stworzenie swego rodzaju potęgi - dodał, bo jednak wizja monopolu w świecie trucizn, intrygi, czarnej magii była niezwykle kusząca a to tylko przechylało szalę ku właśnie przyszłemu ożenku z Cortezówną - chciałem żebyś wiedziała i nie nastąpiłoby to na pewno w przeciągu kilku lat, więc spokojnie - rzekł spoglądając na nią swymi zielonymi tęczówkami, ale czy aby na pewno ją chociaż w małym stopniu uspokoił?