Pokój Nany

Pan Misaki miał dzisiaj niezłe urwanie głowy. Tonę papierów i jeszcze kilka spraw do załatwienia na mieście, a na dodatek obawa o córkę nie dawała mu spokoju. Nie wiedział co ma zrobić. Zaczął jej zabraniać już prawie wszystkiego. Wiedział, że takie postępowanie do niczego dobrego nie doprowadzi, ale obawy wobec Nany były słuszne. Dzień jeszcze się nie zaczął, a on już myślał o tym, żeby położyć się spać i o wszystkim zapomnieć. Usiadł przy swoim biurku i zaczął skrupulatnie wypełniać swą pracę. Kiedy wypełnił zaledwie kilka dokumentów i przejrzał może ze dwie strony - zostawił to wszystko i ruszył do pokoju dziewczyny. Przez te dwa lata wyrobił w sobie nawyk sprawdzania na każdym kroku dzieci, przez to nie mógł się skupić na pracy. Był coraz bardziej zmęczony swym zawodem niż usatysfakcjonowany. Zdjął okulary lekko przetarł je i założył z powrotem na swój nos, po czym zapukał do pokoju Nany, a kiedy usłyszał odpowiedź - uchylił drzwi.