Shine

- Oj daj spokój. Nie może być aż tak źle. - No i cóż, w Julce odezwał się cały ten optymizm, którym uwielbiała zarażać ludzi. - Ludzie w afryce głodują. Te nasze całe problemy się gubią przy takowych. Poza tym jesteś młody, przystojny i całe życie przed tobą.
Juliette zmarszczyła brwi, kiedy jeden za drugim opróżnił zawartość kieliszków. Kiedy podchodziła widziała jak wypijał również dwa pod rząd. Nie wiedziała która to już kolejka chłopaka, jednak tempo narzucił nieźle. Jak to łatwo jest patrzyć na innych, prawda? Sama dopijała już kolejną, nie wiadomo którą, szklankę ognistej. Trzeba było przyznać że była już lekko pijana.
- Ty przystopuj, bo w takim tempie to ty do domu nie trafisz. - Powiedziała wskazując głową na kieliszki. Dopiła resztkę whisky. - No dobra, to robimy przerwę i idziemy zatańczyć. Szalona noc pozwoli Ci zapomnieć o wszelkich problemach. - W oczach studentki można było dojrzeć błysk. Odstawiła pustą szklankę na bar, po czym wstała, złapała Chrisa za rękę i pociągnęła w stronę parkietu.

- A jednak może - westchnął. Jakoś nie podzielał optymizmu, którym wręcz dziewczyna tryskała - no wiesz, tego nie da się porównać - mruknął. Młody, przystojny i całe życie przed tobą. Zwykle by się z tym zgodził, ale ze względu na niedawną kłótnię, był w wisielczym nastroju. Najchętniej by się tu upił do nieprzytomności, a znajomy barman odwiózł by go do domu, jak to czasami bywało.
- Mocną mam głowę - to był jego plus, a zarazem minus. Mógł pić więcej niż inni, ale też kiedy potrzebował szybko się upić, to nie dało rady. No chyba, że pił jak dzisiaj dwie kolejki naraz. Zresztą, miał zamiar zamówić dwie kolejne, ale studentka pokrzyżowała mu plan.
- Eee... Ale ja nie umiem tańczyć - zaczął się bronić, gdy dziewczyna pociągnęła go za rękę, wyciągając na parkiet.

Czy Juliette potrafiła pocieszać? Raczej nie, zważając na to że nie lubiła użalania się nad sobą i innymi. Jednak potrafiła zarazić optymizmem. Nie zawsze, fakt, ale zawsze coś. Była zwolenniczką rozwiązania depresji dobrą zabawą a nie smuceniem się w domu. Przecież to na pewno nie zaprowadzi do niczego dobrego.
- A przestań. Nie użalaj się nad sobą. Jesteś facet czy nie? - zapytała ukazując mu swój wredny uśmieszek. Tak, bywało że dziewczyna była nawet wredna.
- E tam, każdy umie tańczyć! Tylko nie każdy o tym wie - zaśmiała się ukazując swoje białe ząbki. Zaczęła się bujać... chociaż nie wiem czy to do końca trafne określenie. Wyglądała raczej jakby obijała się od ludzi. Alkohol robił już swoje.
- Wystarczy się wczuć w muzykę - krzyknęła do niego, ażeby usłyszał ją w tym hałasie. Próbowała za wszelką cenę zmusić chłopaka do tańca... żeby chociaż trochę się pobujał. Kiedy ten przestał w końcu stać jak kołek, uśmiechnęła się do niego z satysfakcją.
- Widzisz? Nie takie trudne - mówiąc to chciała przybliżyć się bliżej chłopaka, żeby ją na pewno usłyszał. Skończyło się tak, że źle stanęła, straciła równowagę i wylądowała na Chrisie wieszając mu się na szyi.

Przemilczał słowa dziewczyny, która zaczęła wjeżdżać mu na ambicje. Obserwował jak studentka zaczyna powoli tańczyć, chociaż dla niego większość tych ludzi wyglądała jak kilkadziesiąt kulek z flippera, odbijających się od przeszkód. On zwykle wybierał się do klubów jedynie po to, aby się napić i spotkać ze znajomymi. Jakoś nie odczuwał nigdy potrzeby obijania się o innych ludzi.
- Ale ja naprawdę nie umiem - wzruszył ramionami. Na jego twarzy malował się zakłopotanie, nie wiedział od czego w ogóle zacząć, ani co robić.
- Łatwo powiedzieć - krzyknął w stronę dziewczyny, głośna muzyka i tłum powodowały kłopoty z komunikacją. Kiedy zaczął już tańczyć, choć trudno było nazwać to jakimś popisem talentu, bardziej przypominało to atak epilepsji.
- Mhm. Ale ja... - nie zdążył dokończyć zdania, gdyż starał się złapać studentkę, która zachwiała się i straciła równowagę.

-Ojej... przepraszam - odpowiedziała niezbyt inteligentnie, kiedy to wylądowała w ramionach chłopaka, który trzymał ją, ażeby przypadkiem nie wylądowała na ziemi. Próbowała złapać równowagę, wysokie buty nieco jej to utrudniały, więc dalej opierając się na Christopherze podjęła próbę ich ściągnięcia. Kiedy uporała się już z nimi, puściła chłopaka i stanęła samodzielnie.
- Wiesz co... zmęczyłam się już tym tańczeniem. - Tak, była bardzo zdecydowana. Ledwie wkroczyli na parkiet, a ona już miała dosyć. No ale była tylko kobietą, a to wszystko wyjaśniało - Chodź się napić! - krzyknęła ze śmiechem i skierowała się ponownie w stronę baru. Było to o tyle bezpieczne, że dziewczyna mogła zrobić sobie krzywdę, jakby została chwilę dłużej na parkiecie. Jednak nie był bezpieczny jej kolejny krok. Mianowicie dziewczyna usiadła przy barku i zamówiła sobie kolejną szklankę ognistej.

- Nic nie szkodzi - odparł, przytrzymując studentkę, próbującą zdjąć wysokie buty. Nie mógł zrozumieć jak kobiety chodziły w czymś takim, aż ciarki go przechodziły na sama myśl. Co jednak nie wyklucz tego, że kobiety wyglądały wtedy bardziej pociągająco. Nie rozumiał nigdy kobiet, ani nawet nie starał się poznać, o co tak naprawdę im chodzi. Są zmienne i nieprzewidywalne jak pogoda na nadchodzący tydzień.
- Nie widzę przeciwwskazań - ucieszył się słysząc propozycję dziewczyny. Po chwili oboje ruszyli w kierunku wcześniejszych miejsc przy barze. Zajmując stołek, zamówił znów kolejną podwójną kolejkę.
- A co u Ciebie? - zapytał, jak gdyby nigdy nic. Kolejny raz wypił zawartość obydwóch kieliszków, bez żadnego grymasu na twarzy.

Z ust dziewczyny nie schodził pijacki uśmiech. Była już naprawdę pijana. Jej zdrowy rozsądek sobie poszedł, tak samo jak trzeźwe myślenie. A w tym momencie naprawdę by się jej przydały. Dziewczyna piła kolejną szklankę whisky, doprowadzając do tego że niewiele już brakowało do tego, że kompletnie straci nad sobą kontrolę.
A co u Ciebie?
Chris nie zdawał sobie sprawę, że tymi słowami włączył w Juli funkcje gadanie bez końca. Juliette w ogóle należała do tych gadatliwych, jednak po alkoholu udzielało się to jeszcze z dwa razy bardziej.
- Super! Zdałam sesję, zaczęłam wakacje, razem z kumpelą zaczęłam turne po świecie, niedługo jadę do Dartford zobaczę wreszcie moich braci. Tęskniłam za nimi cholernie, wiesz? A potem razem z An jedziemy do Scottów i Fitzpatricków, nie wiem nawet kim oni są i gdzie mieszkają. Ale dostałam zaproszenie, więc dlaczego miałabym nie skorzystać... - Można by było pomyśleć że w końcu dziewczynie skończą się tematy do gadania. Ależ skąd. Julie w razie potrzebie mogłaby gadać nawet i o papierze toaletowym. Jak już zacznie mówić, tak gada bez końca. A do tego, alkohol robił swoje i dziewczynie tak plątał się język, że momentami bywała niezrozumiała. Taki urok słodziutkiej Julki.

Gdy tylko dziewczyna zaczęła odpowiadać na pytanie, zaczął tego żałować. Zdawało się czasami, iż mówi bez końca i niekiedy niezrozumiale, co sprawił wypity przez dziewczynę wcześniej alkohol. Na jego ustach pojawił się delikatny uśmiech, a co jakiś czas kiwał głową aby pokazać, że ją słucha. Ale większość informacji wchodziła jednym, a wypadała zaraz drugim uchem. Usłyszane nazwiska, gdzieś obiły mu się o uszy, lecz nie zaprzątał sobie dalej tym głowy. Zawołał barmana, który tym razem nalał mu do szklanki whisky.
- Na którym roku jesteś? - spytał od tak, chciał nieco przystopować gadaninę dziewczyny. Upił łyk alkoholu, w międzyczasie rozglądając się po klubie, z którego część osób wyszła, zastępując je większą ilością.

Chociaż dziewczyna taki już miała charakter, że była tak bardzo gadatliwa. Na trzeźwo jednak była o tyle znośna, że starała się nie zanudzać swojego rozmówcę. Natomiast pijana, w ogóle nie myślała nad tym co mówi. Po prostu mówi, żeby tylko mówić. Taka rozrywka.
Kiedy Christopher przerwał jej monolog i zadał pytanie, dziewczyna uniosła jedną brew do góry.
- Na pierwszym - powiedziała po czym korzystając z chwili przerwy od gadania, opróżniła swoją szklankę. Przechyliła głowę i przyjrzała się uważniej chłopakowi. - Ty jesteś gdzieś na wyższym, mam rację? A tak właściwie co ty studiujesz?
Również Juliette rozejrzała się po sali, próbując wyłapać kogoś ze swoich znajomych z którymi zjawiła się w klubie. Stwierdziła jednak że wszyscy się zmyli, zapominając o niej i zostawiając ją na pastwę losu.
Gdyby Jula miała w tym momencie więcej rozumu w głowię, zaczęłaby się martwić tym jak dostanie się do domu. Jednak nie ma tutaj o czym mówić, bo gdyby miała więcej rozumu, nie doprowadzałaby się do takiego stanu, w jakim się aktualnie znajdywała. Zdecydowanie zdrowy rozsądek poszedł sobie na spacer. Gdyby gdzieś tam był, podpowiedziałby Angielce w tym momencie, że czas iść do domu, póki trzyma się na nogach samodzielnie. ( No, powiedzmy...)

- Aurorstwo, teraz już na trzecim- idąc w ślady dziewczyny, opróżnił szklankę wypełnioną w jednej trzeciej alkoholem. Spojrzał na dziewczynę, po której było już widać, że jest wstawiona - A ty? Jaki kierunek? - spytał.
- Może już lepiej nie pij? - uśmiechnął się delikatnie, sam jednakże poprosił barmana o jeszcze jedną kolejkę, a gdy whisky pojawiła się przed nim, bez chwili zastanowienia upił łyk ze szklanki.
- Nie bawisz się ze znajomymi? - spytał, od jakiegoś czasu studentka, zamiast świętować zdaną sesję, piła razem z nim. Wsadził dłoń do kieszeni spodni, po chwili poszukiwań wyciągając z niej kluczyki od samochodu. Gdy akurat przechodził barman, wcisnął mu je, aby jutro, jak wytrzeźwieje mógł je odebrać. Jak spędzał czas na piciu, to zawsze tak robił, nigdy nie wiadomo co mogło mu wpaść do głowy jak wypije o kilka kieliszków za dużo. Często także tak bywało, iż to barman, który mieszkał w sąsiedztwie, odwoził go pijanego do domu.

Kiwnęła tylko głową, słysząc odpowiedź chłopaka. Oj tak, była wstawiona. I to bardzo. W tym momencie właśnie włączyła się u niej faza spaaaaaać.
- Historia Magii - odpowiedziała krótko. Na kolejną uwagę chłopaka po raz kolejny kiwnęła głową. Miał rację, a ona czuła już że ma dość. Włączył jej się radar. W odpowiednim czasie, nie prawda? Zawsze gdy piła z czasem odchodził zdrowy rozsądek i sumienie. Jednak nigdy nie opuścił jej jeszcze radar, który alarmował ją, że więcej nie da rady.
Nie bawisz się ze znajomymi?
- No popatrz, magicznie się rozpłynęli - powiedziała wzruszając bezradnie ramionami. Następnie zmierzyła wzrokiem chłopaka - A co, przeszkadza ci moje towarzystwo? - zapytała i założyła ręce pod piersiami. W tym momencie wyglądała jak obrażony przedszkolak. Odwróciła głowę, ażeby nie patrzeć na chłopaka. Wtedy jej wzrok padł na jedną z wolnych kanap w klubie. Bez słowa więc wstała od chłopaka i skierowała się w tamtą stronę.
Tam rozłożyła się jakby była u siebie i uśmiechnęła się od ucha do ucha.

Z jego ust wydobyło się jedynie, krótkie mhm, w odpowiedzi na pytanie na temat znajomych.
- Nie, skądże - odparł, broniąc się. Nie wiedział skąd to dziewczynie przyszło na myśl. Gdy ta się obraziła i odeszła w kierunku jednej z kanap, załamał ręce. Kobiety, nigdy ich nie zrozumiem. Wypijając alkohol ze szklanki na raz, wstał i ruszył w stronę kanapy, na której znajdowała się blondynka.
- Nie, nie miałem tego na myśli - odparł, siadając obok dziewczyny - przepraszam, że tak to odebrałaś - uśmiechnął się delikatnie. Spojrzał na zegarek, a po chwili rozejrzał się po klubie. Było już grubo po drugiej w nocy, a na sali przebywało coraz mniej osób, a jak jakieś były, to najczęściej już w stanie mocno wskazującym na spożycie. Jakieś dwie dziewczyny, przechodzące obok nich, przewróciły się i leżąc na ziemi wybuchły śmiechem.
- Nie masz ochoty się przejść?

Kiedy chłopak poszedł za dziewczyną i usiadł koło niej, odwróciła się tak, żeby leżała na plecach i zaczęła się głośno śmiać. Oczywiście że wcale nie obraziła się na niego na serio. Śmieszyło ją więc, że chłopak to tak odebrał. Z drugiej strony było to bardzo miłe.
Na propozycję Chrisa, Jula poderwała się gwałtownie do pozycji siedzącej. Zbyt gwałtownie, co spowodowało że w głowie zaczęło się jej kręcić jeszcze bardziej i o mało co nie wylądowałaby na podłodze. W ostatniej chwili złapała się mocno kanapy. Kiedy już doszła do siebie, posłała chłopakowi szczery uśmiech.
- Świetny pomysł - po tych słowach wstała i złapała chłopaka za rękę. - Idziemy! - krzyknęła, jakby obwieszczała to całemu światu i pociągnęła go w stronę wyjścia