Zaułek

Z ust nieznajomego wyrwało się jedynie: To on! Słysząc słowa czarodzieja poczuł nagle, jak ktoś związuje mu ręce i knebluje usta. Próbował zobaczyć z kim ma do czynienia. Kątem oka zauważył, iż fałszywemu handlarzowi towarzyszyła dwóch osiłków, którzy najprawdopodobniej skrywali się w zaroślach. Nie wiedział kim jest handlarz, ani skąd on go zna. Nagle ktoś złapał go za ręce, a następnie poczuł szarpnięcie w okolicy pępka. Po chwili znajdowali się w jakimś ciemnym zaułku, a następnie został pchnięty na jakieś deski. Dalej nie wiedział skąd ten facet go zna, Miles nie rozpoznawał w nim nikogo. Wszak miał do czynienia z tysiącami ludzi w szpitalu. W osłupieniu wysłuchiwał słów handlarza, nigdy nie zdradziłby zabezpieczeń szpitala. Raz, że wszystkich nie znał, to do tego Vincent i kilka innych osób by go zabiło, o ile nie zginie tu. Pokiwał jedynie przecząco głową, czekając na to co się stanie w najbliższym czasie.

Handlarz ponownie pchnął go na deski. Prychnął tylko, na znak, że groźby łysiejącego faceta z brakami w uzębieniu, nie robiły na nim najmniejszego wrażenia, mogli by go nawet zabić, a on by nie powiedział im, ani słowa. Po chwili, jednak oni postanowili wytoczyć cięższy kaliber. Gdyby zapewne teraz stało, to nogi same ugięły by się pod nim. Z nim mogli by zrobić wszystko, ale nie zdzierżył by tego, jeśli cokolwiek, nawet nie z jego winy, stało by się jego młodszej siostrze. Odkąd ma napięte stosunki z rodzicami, to właśnie Penelope była najbliższą mu osobą, do której zawsze mógł się zwrócić, aby porozmawiać.
- Co chcecie wiedzieć dokładnie? - odparł zrezygnowanym głosem. Gdyby coś jej się stało, to nawet gdyby przeżył, to nie darował by tego sobie. Mimo, iż praca była dla niego bardzo ważna, to o wiele wyższe miejsce zajmowała jego siostra.

Czuł się całkowicie bezsilny, nie wiedział, że tak dużo o nim wiedzą, że tak szybko trafią w jego najczulszy punkt.
- Wejścia pilnuje zazwyczaj dwoje ludzi... - załamał się już całkowicie. Cały czas miał pochyloną głowę w dół, czuł się jak jakiś zdrajca. Robił to jedynie dla siostry, bał się o jej bezpieczeństwo, był przerażony wizją sprowadzenia siostry i tym co mieli zamiar z nią zrobić. Nawet nie myślał o tym, co miał facet miał na myśli mówiąc o Penelope i Vincencie, teraz zupełnie go to nie obchodziło.
- Jest tylko jeden lekarz, więcej jest ściąganych w razie potrzeby i dwie... Nie, trzy pielęgniarki - czuł jak siła wewnętrzna opuszcza go do końca - zaklęcia zna jedynie jeden człowiek, dyrektor - odparł zgodnie z prawdą. On zwykły uzdrowiciel nie miał najmniejszej wiedzy na ten temat, choć Vincent był jego przyjacielem, ale starali się nie mieszać spraw zawodowych z prywatnymi. Bezsilność była nie do zniesienia, szczególnie wtedy jak jeden z osiłków mówił o jego siostrze.

W jego umyśle znów zrodziła się wizja siostry, najpierw pobitej, a następnie gwałconej przez osiłków. Mimo, iż starał się jak najszybciej odrzucić je od siebie, to do jego oczu napłynęły łzy.
- Z tyły szpitala są stare drzwi, chronione są nie tylko przez ludzi, ale także zaklęcia... - w jego glosie było słychać całkowitą rezygnacje. - Krew jest trzymana w odrębnym pomieszczeniu na parterze w specjalnych lodówkach. Sam pokój także jest chroniony w podobny sposób... - był zły na siebie, a także zmęczenie dawało o sobie znaki, jego głowa była cały czas pochylona.
- Na drugim piętrze jest kawiarnia, przez nią można wejść do kuchni - odparł.